Μητσοτάκης – Πιερρακάκης: Ευημερούν οι αριθμοί τους, όχι οι πολίτες…

Οι συζητήσεις για τους Προϋπολογισμούς είναι βαρετές πολιτικά, όταν οι κυβερνήσεις στηρίζονται σε άνετες κοινοβουλευτικά πλειοψηφίες.  Οι πρωθυπουργοί και οι υπουργοί Οικονομικών αραδιάζουν αριθμούς και μέτρα, τονίζουν την «αναπτυξιακή» τους διάσταση, εκλαϊκεύουν τα μέτρα που περιέχουν και, γενικά, περιγράφουν τη «φωτεινή» Ελλάδα της επόμενης χρονιάς.

Η χτεσινή τελευταία μέρα της συζήτησης δεν ξέφυγε από αυτόν τον κανόνα. Μόνο που οι δύο πρωταγωνιστές, οι οποίοι τυχαίνει να ακούνε στον ίδιο μικρό όνομα, το παράκαναν περιγράφοντας μια χώρα που «πρωτοπορεί στην Ευρώπη» και οδεύει προς ένα «σίγουρο» μέλλον.

Τα τσιτάτα, τα μεγάλα λόγια και η διαστρέβλωση των πραγματικών γεγονότων πρωταγωνίστησαν στις ομιλίες τους.

Το τσιτάτο του Κυριάκου Πιερρακάκη: «Η οικονομία δεν είναι αριθμοί, αλλά χωρίς αριθμούς δεν υπάρχει πρόοδος».

Και αφού οι αριθμοί λένε ότι ο «πληθωρισμός μειώνεται» (έτσι είπε ο υπουργός Οικονομικών), αυτό σημαίνει «ομαλοποίηση του κόστους ζωής».

Με αυτές τις τέσσερις λέξεις ο-και πρόεδρος του Eurogroup πλέον- κ. Πιερρακάκης περιγράφει αυτό που αποτυπώνει η ιστορική ρήση του Γεωργίου Παπανδρέου «όταν οι αριθμοί ευημερούν, οι άνθρωποι υποφέρουν».

Όταν ο υπουργός που φτιάχνει τον Προϋπολογισμό λέει ότι το κόστος ζωής «ομαλοποιείται», επειδή ο γενικός πληθωρισμός πέφτει λίγο, δύο συμβαίνουν.

Πρώτον, ο υπουργός δεν έχει ιδέα πώς ζει (όχι ο φτωχός, αλλά) ο άνθρωπος με μεσαίο ή και καλύτερο εισόδημα εδώ και δύο χρόνια που η ακρίβεια θερίζει. Δεν είναι παράξενο αυτό, ούτε είναι «προνόμιο» του τωρινού υπουργού. Συνήθως οι άνθρωποι της εξουσίας δεν έχουν σχέση με τις υποχρεώσεις της ζωής της μέγιστης πλειονότητα των πολιτών.

Δεύτερον, παρόλα αυτά, αν ο νυν υπουργός εξαιρείται και γνωρίζει τι συμβαίνει στην πραγματική ζωή, η φράση του «ομαλοποιείται το κόστος ζωής» απλώς ακολουθεί το προπαγανδιστικό ρεσιτάλ στο οποίο διακρίνεται η σημερινή κυβέρνηση.

Το τσιτάτο του Κυριάκου Μητσοτάκη: «Οι Ευρωπαίοι λένε τώρα ‘εμείς γινόμαστε Ελλάδα’».

Είπαμε ότι είναι θετικό γεγονός η εκλογή του Έλληνα υπουργού στην προεδρία ενός οργάνου της Ευρώπης. Αλλά αποτελεί προσβολή προς την κοινή νοημοσύνη να χρησιμοποιείται αυτό για να φιλοτεχνείται μια πλασματική εικόνα σαν πραγματικότητα. Διότι η χώρα με το μεγαλύτερο-ακόμη δυσθεώρητο σε πραγματικούς αριθμούς- χρέος και με την αγοραστική δύναμη των πολιτών στον ευρωπαϊκό πάτο είναι αστείο να προβάλλεται σαν πρότυπο.

Αλλά ο πρωθυπουργός δεν έμεινε σ’ αυτό. Κατέφυγε και στην πάγια προπαγανδιστική του τακτική: διαστρεβλώνει προκλητικά το παρελθόν για να υποσχεθεί ένα, δήθεν, ανέφελο μέλλον.

«Εγώ και η παράταξη, της οποίας έχω την τιμή να ηγούμαι, δεν θα επιτρέψουμε στον τόπο να ξαναζήσει περιπέτειες όπως εκείνες που βίωσε προς δεκαετίας», είπε ο κ. Μητσοτάκης. Μόνο που αυτό  είναι ένα ολόκληρο ψέμα ή η μισή αλήθεια. Διότι  οι περιπέτειες που έζησε η χώρα δεν ήταν μόνο «προ δεκαετίας». Αυτό είναι παραπλάνηση. Οι περιπέτειες της χώρας δεν άρχισαν το 2015, όπως θέλει ο κ. Μητσοτάκης. Άρχισαν πολλά χρόνια νωρίτερα, όταν κυβερνούσε η δική του παράταξη, που την οδήγησε στη χρεοκοπία.

Η διαβεβαίωση του κ. Μητσοτάκη ότι σήμερα η ίδια παράταξη δεν θα οδηγήσει σε παρόμοιες περιπέτειες είναι ευπρόσδεκτη. Το ίδιο και η κλασική ατάκα «τα καλύτερα είναι μπροστά μας».

Χρειαζόμαστε αισιοδοξία. Δεν χρειαζόμαστε διαστρεβλώσεις των γεγονότων και προβολή μιας πλασματικής εικόνας. Οι ευημερούντες αριθμοί δεν μπορούν να αλλάξουν την πραγματικότητα.