My new Barbie is Kimberly

Πριν την Κίμπερλι ελάχιστοι ασχολούνταν με τον ένοικο της Αμερικανικής οικίας στην πλατεία Μαβίλη.

Kαι αλήθεια, ποιος θα είχε ασχοληθεί με την αλλαγή και τον ερχομό της αν δεν ήταν κορμάρα, plastic fantastic και δεν περνούσε το πρώτο της βράδυ στα μπουζούκια; Ποιος θα είχε ασχοληθεί αν η γυναίκα αυτή δεν εκπροσωπούσε τη μία πλευρά του American Dream;

Κανείς. Νομίζω πως στα κανάλια πάθανε νευρικό κλονισμό, βλέπω μπροστά μου την εικόνα αλαλαζόντων αρχισυντακτών «Βρείτε φωτογραφίες και ιστορίες για την Κίμπερλι» και αν δεν είχε συμπέσει το μακελειό στην Κρήτη, όλη μέρα εκείνη θα βλέπαμε.

Δεν ξέρω τι με ενοχλεί περισσότερο: ο αδιανόητος σεξισμός (ποιος θα ασχολιόταν μαζί της αν ήταν άσχημη, συντηρητικά ντυμένη, άβαφη και πήγαινε στο Μέγαρο που είναι και μεσοτοιχία με την Πρεσβεία σχεδόν – αυτή είναι μια καλή ιδέα τώρα που το σκέφτομαι, να μας την κάνει γυριστή και να πηγαίνει Μέγαρο μια φορά τον μήνα), η δική της αδιανόητη επίσης επιλογή του Αργυρού για πρώτη μάζωξη (Αμερικανιά θα μου πεις αλλά και η Αμερικανιά έχει τα όριά της), η ίδια η επιλογή όταν στην αντιπέρα ο Τόμας Μπάρακ μοιάζει ήδη να επιχειρηματολογεί υπέρ της Τουρκίας με άμεσα πολιτικό λόγο και όχι με ευχολόγια, ο αμήχανος ανεκδιήγητος διάλογος με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (κονταροχτυπήθηκαν σε επιλογή αστειοτήτων και σαχλών σχολίων που σε καμία περίπτωση δεν θα είχαν διαμειφθεί αν κύριος Τασούλας είχε έναν Μπάρακ απέναντί του) ή το αβέβαιο της αποτελεσματικότητας της παρουσίας της εδώ όταν στην πραγματικότητα διακυβεύονται πολύ σοβαρά θέματα και στη δική μας περιοχή και στην ευρύτερη;

Με ενοχλεί, εξίσου, η καραμέλα των κυβερνητικά φίλα προσκείμενων της κοντινής σχέσης της λεγάμενης με τον Πρόεδρο Τραμπ. Το γεγονός ότι έβγαινε με τον γιο του και ότι τον έχει υποστηρίξει με νύχια (βαμμένα) και δόντια (ξέξασπρα) δεν λέει κάτι – θυμήσου τι λέει τώρα ο Ντόναλντ για τον Ελον.

Αυτά αλλάζουν από τη μία στιγμή στην άλλη και ούτως ή άλλως, δεν πιστεύω πραγματικά ότι ο Τραμπ θα υπολογίζει τόσο πολύ μια γνωστή του ώστε να αλλάξει η διπλωματική του στάση εξ αιτίας της.

Για να σοβαρευτούμε: όσο αχυράνθρωπο και αν μπορεί να θεωρούμε τον εκάστοτε Πρέσβη μια χώρας σε μια άλλη και με έναν συμβολικό ρόλο, έχει σημασία ποιος είναι και τι κάνει.

Εχει σημασία να γνωρίζει σε βάθος τα ζητήματα της χώρας στην οποία έχει μετατεθεί, να αντιλαμβάνεται τα συμφέροντα και τις ενδεχόμενες απειλές της, να μπορεί να διαχειριστεί τη διπλωματία στα δάχτυλα του ενός χεριού με άνεση και σοβαρότητα, να έχει ιδέες και άποψη και να επιβάλει τον σεβασμό. Διότι είναι γνωστό τι πρέπει να συμβαίνει με τη γυναίκα του Καίσαρος. Και αν, μακριά από εμάς βέβαια, συμβεί κάτι και πρέπει να καθίσουν οι Πρέσβεις σε ένα τραπέζι για αποφάσεις, πόσο πιστεύετε ότι θα εισακουσθεί η Κίμπερλι;

Και πάλι, μήπως κι εγώ μιλώ σεξιστικά; Αντιλαμβάνομαι ότι φάσκω και αντιφάσκω και ο λόγος είναι δεν είναι τελικά ότι η Κίμπερλι είναι μία εντυπωσιακή γυναίκα, αλλά ως τέτοια δεν αγκαλιάζει όπως πρέπει τον ρόλο της.

Δε θέλω να αμφισβητήσω τις ικανότητές της λόγω της εικόνας της, αλλά δεν με βοηθάει κιόλας. Γιατί, πόσο ωραία θα ήταν μια γυναικάρα να φορούσε ένα απίθανο Armani ή έστω Calvin Klein σύνολο το πρώτο βράδυ της εδώ και να κρατούσε τον Αργυρό για την επόμενη εβδομάδα για να μην αποτελεί τη βούλα της άφιξής της; Στην εποχή της εικόνας, όλα παίζουν ρόλο. Και πιστεύω ότι το ξέρει και η ίδια. Και ή μας δουλεύει ή είναι παντελώς κουτή.

Την ίδια ώρα ο Ζόραν Μαμντάνι αντιπροσωπεύει την άλλη πλευρά του νομίσματος American Dream.