Νεκρή στο Παγκράτι, 84χρονος στο τιμόνι στη χώρα του “ζούμε από τύχη”

Μια γυναίκα, που φρόντιζε μόνη της την ΑΜΕΑ κόρη της, καθώς ο σύζυγός της έχει φύγει από τη ζωή, περπατούσε στο Παγκράτι μαζί με το παιδί της.

Η γυναίκα αυτή σκοτώθηκε το βράδυ της Παρασκευής, επειδή για κάποιους λόγους, κάποιες σαθρές διαδικασίες και κάποια επιχειρήματα, που δεν μπορούν να μπουν στη ζυγαριά της ορφάνιας αυτού του παιδιού, ένας 84χρονος στην Ελλάδα μπορεί να οδηγεί.

Να οδηγεί και να προκαλεί τροχαίο δυστύχημα.

Καταρχάς στο άκουσμα της είδησης, το πρώτο που σκεφτόμαστε όλοι, είναι τι θα γίνει από εδώ και στο εξής το κορίτσι.

Η σκέψη αυτή είναι μια συλλογική ήττα, αλλά και μια πραγματικότητα, στην Ελλάδα, που κάποτε έδωσε τα φώτα του πολιτισμού στην οικουμένη και ξέχασε να τα πάρει πίσω. Και αυτό φαίνεται από το πώς συμπεριφέρεται και τι ποιότητα ζωής εξασφαλίζει στα πιο αδύναμά της μέλη.

Αλλά ας επιστρέψουμε στο δυστύχημα. Ο 84χρονος οδηγούσε, παραβίασε προτεραιότητα και προκάλεσε τροχαίο που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο της γυναίκας. Το κορίτσι ευτυχώς γλίτωσε.

Πριν περίπου 10 μήνες στο Ψυχικό μια 88χρονη μπερδεύοντας το γκάζι με το φρένο σκότωσε έναν άνθρωπο και τραυμάτισε άλλους 5. Τα περιστατικά είναι πολλά και τα θύματα θα μπορούσαν να είναι πολύ περισσότερα, εξαιτίας άλλης μιας εγκληματικής νοοτροπίας σε αυτή τη χώρα.

Όσοι έχουν αντιμετωπίσει παρόμοιες καταστάσεις με τους γονείς ή τον παππού και τη γιαγιά τους, που αρνούνται να αφήσουν το τιμόνι, θα αναγνωρίσουν αμέσως την παρακάτω φράση.

“Αν τους πάρεις τα κλειδιά θα τους βυθίσεις στην κατάθλιψη. Θα είναι σαν να τους σκοτώνεις”.

Η γυναίκα στο Παγκράτι δεν είναι σαν να σκοτώθηκε. Σκοτώθηκε.

Αν συγγενείς, σύντροφοι ή φίλοι μπορεί να “λυγίσουν” από την παραπάνω φράση, υπάρχει κάποιος που δεν πρέπει να λυγίζει. Η οργανωμένη Πολιτεία.

Περιστατικά σαν και αυτό του Παγκρατίου, αποδεικνύουν πρώτον ότι κάποιοι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους όσον αφορά τον επανέλεγχο της ικανότητας ηλικιωμένων να οδηγούν και δεύτερον ότι από μια ηλικία και μετά θα πρέπει να υπάρχει απαγόρευση χωρίς ναι μεν αλλά.

Επαναλαμβάνω, το ότι μια γυναίκα πέθανε χωρίς λόγο και ένα κορίτσι ΑΜΕΑ, θα βρεθεί ορφανό σε αυτή τη χώρα, δεν μπορεί να μπει στη ζυγαριά με τη στενοχώρια του παππού και της γιαγιάς επειδή “θα παραδώσουν τα κλειδιά”.

Αν το κράτος θέλει να δείξει την τρυφερότητά του στην τρίτη ηλικία, υπάρχουν πολύ καλύτεροι και ουσιαστικοί τρόποι. Μέριμνα για τις μετακινήσεις τους, αξιοπρεπείς συντάξεις, καλύτερη περίθαλψη, καλύτερη δημόσια συγκοινωνία, βοήθεια στο σπίτι.

Εφόσον τους τελευταίους μήνες, έχει ξεκινήσει μια όπως φαίνεται μέχρι στιγμής σοβαρή προσπάθεια όσον αφορά τις τροχαίες παραβάσεις, ίσως ο νομοθέτης θα πρέπει να εξετάσει ξανά το ζήτημα των ορίων ηλικίας στην οδήγηση, αλλά και της ευθύνης όσων στα αστικά κέντρα και (κυρίως) στην επαρχία ανανεώνουν διπλώματα ηλικιωμένων και όποιον πάρει ο χάρος.

Η παρουσία 84χρονου πίσω από το τιμόνι με δίπλωμα σε ισχύ πάντως δεν μπορεί να εξηγηθεί, παρά μόνο στο πλαίσιο ενός κράτους, που σε κάποια ζητήματα παραμένει γελοίο μέχρι θανάτου.