Οδοστρωτήρας ή στύλος;

Οδοστρωτήρας ή στύλος;
Ομιλία του πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά στο συνέδριο της ΟΝΝΕΔ την Παρασκευη 14 Ιουνίου 2013. (EUROKINISSI/ΓΟΥΛΙΕΛΜΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ) Eurokinissi

Διαβάστε ένα άρθρο (συμμετοχή στις "Γνώμες" του NEWS 247) για τα λάθη του Αντώνη Σαμαρά πίσω από τη πρόθεση για "πολιτική δίκη" της ΕΡΤ

Προσπερνώντας το παρδαλό όνομα ΝΕΡΙΤ που θυμίζει φαρμακευτικό σκεύασμα για γερό στομάχι, ας εξετάσουμε εν θερμώ, τα πέντε λάθη του πρωθυπουργού στη κρίση που δημιούργησε και «τρέχει»:

  1. Θεμελίωσε την επιθετική απόφαση του κλεισίματος της ΕΡΤ πάνω στη διάγνωση ότι το σύνολο των Ελλήνων πολιτών που εργάζονται στη δημόσια τηλεόραση είναι -γενικά και αόριστα- διεφθαρμένοι κατά συρροή. Ο πρωθυπουργός νομιμοποίησε έτσι την πρακτική απόδοσης καταδικαστικής απόφασης με τρόπο εξωθεσμικό, αφού τυχόν ποινικά αδικήματα δικάζονται αποκλειστικά απο δικαστές και όχι πρωθυπουργούς. Μάλιστα ο κ. Σαμαράς έδρασε σαν δικαστής που πιστεύει ότι οι κατηγορούμενοι είναι ένοχοι χωρίς να μας αποκαλύπτει ποια αποδεικτικά στοιχεία έχει στη διάθεση του.  Προσπαθώντας να ανασκευάσει τις εντυπώσεις, συσκότισε ακόμη περισσότερο ως προς τις προθέσεις του: «Προφανώς δεν αντιδικούμε με τους εργαζόμενους της ΕΡΤ. Δεν είναι αυτοί το πρόβλημά μας. Άλλωστε, αρκετοί απ’ αυτούς θα ξαναπροσληφθούν στον νέο Οργανισμό. Αλλά αξιοκρατικά αυτή τη φορά. Και όλοι θα αποζημιωθούν γενναιόδωρα. Το πρόβλημα το έχουν τα «κυκλώματα» που απομυζούσαν τη δημόσια ραδιοτηλεόραση χωρίς να την υπηρετούν και το έκαναν με τον πιο αλαζονικό τρόπο».
  2. Εμφανίστηκε ως ο φυσικός εκφραστής της αξιοκρατίας. Κάποιος, ο οποιοσδήποτε εργαζόμενος της ΕΡΤ, ας πούμε ότι λέγεται Μπάμπης και κατηγορείται ότι είχε προσληφθεί αναξιοκρατικά. Αποδεικνύεται όμως αυτό; Οχι. Αρα τι κάνουμε; Θα αποδώσουμε τη κατηγορία σε κάθε Μπάμπη που εργάζεται στην ΕΡΤ και θα τον απολύσουμε (ίσως τον ξαναπροσλάβουμε κιόλας) γιατί έτσι δεν θα μπορέσουμε ποτέ να εξακριβώσουμε τη τέλεση μιας αξιόποινης πράξης και να αντιμετωπίσουμε τα πρόσωπα που μετείχαν στα «κυκλώματα» που καταγγέλει ο κ. Σαμαράς. Θα αποφύγουμε δηλαδή τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθούν οι δικαστικές αρχές από τη ποινική δίωξη μέχρι την εκδίκαση της, τηρώντας τους κανόνες δικαίου.
  3. Χλεύασε την ανάγκη των πολιτών για αποκατάσταση της αξιοπιστίας του κράτους. Προτίμησε την αλαζονεία από το κύρος. Πρόταξε τη διαλεκτική της εκδίκησης fast track: και σας απολύω, και σας συκοφαντώ, και κλείνω πανελλαδικά το σήμα των δημόσιων καναλιών και ραδιοφώνων και σας απειλώ -χωρίς να σας έχω επιδώσει χαρτί απόλυσης και αποζημίωση- ότι είστε παράνομοι, αν συνεχίσετε να εκμπέμπετε. Παράλληλα έστρεψε τις ευθύνες στους πολίτες χαϊδεύοντας το ταπεινό ένστικτο πίσω από μια διχαστική αναμέτρηση «δίκαια απολυμένοι» vs «άδικα απολυμένοι». Μάθαμε λοιπόν ότι η απόλυση είναι μέτρο τιμωρίας ή απονομής δικαιοσύνης και όχι η αδυναμία της αγοράς και του κράτους να περιορίσει την ανεργία.
  4. Γοητεύεται από τη μικροπολιτική και τις τακτικές κινήσεις, χωρίς ηγετική στρατηγική. Θέλησε να δείξει πυγμή στις αγορές ως μεταρρυθμιστής με κεραυνό και ακόντιο, αλλά αναδύθηκε στο εσωτερικό της χώρας ως έξαλλος απορρυθμιστής. Eπιχείρησε να τρίξει τα δόντια στους κυβερνητικούς εταίρους του, απειλώντας τους ότι δεν θα διστάσει να εφαρμόσει άριστα (όπως και έκανε) ατζέντα για φασιστικά ακροατήρια. Τη στιγμή που η χώρα χρειαζόταν νηφαλιότητα και ψυχραιμία διάλεξε τον αχρείαστο εμπρηστικό αυταρχισμό.
  5. Εξακολουθεί να είναι ένας ακόμη γνήσιος εκφραστής της βαθιάς Μεταπολίτευσης και της πολιτικής ανευθυνότητας που την όρισε. Η ανάγκη για απολύσεις στο δημόσιο τομέα μετουσιώνεται σε καμπάνια πολιτικής καταδικής της ΕΡΤ και «απόδοσης δικαιοσύνης». Οταν ο Ανδρέας Παπανδρέου προκειμένου να ικανοποιήσει την αγωνία του να τονώσει τα χαμηλά εισοδήματα δεν έκανε ανακατανομή αλλά κατέφυγε στον εξωτερικό δανεισμό, αφησε τα χαλινάρια ελεύθερα. Το αποτέλεσμα; H διαφθορά, το πελατειακό κράτος και το χρέος εκτοξεύτηκαν. Αντίστοιχα σήμερα ο Αντώνης Σαμαράς, στην αγωνία του να βγει η χώρα από τη κρίση, αντί απλώς να ξεριζώσει συστηματικά και αποτελεσματικά τις παθογένειες στην ουσία τους, πιστεύει ότι αρκεί να το κάνει ο ίδιος μόνο σε επίπεδο συμβόλων και με τις σάλπιγγες μιας άλλης «αλλαγής», μιας άλλης «κάθαρσης». Ομως τα σύμβολα αποτελούν κοινό κτήμα μιας ιστορικής περιόδου που ξεπερνούν τον πρωθυπουργό ατομικά, κομματικά, πολιτικά έως και μεταφυσικά. Οχι γιατί τα σύμβολα αυτά -η ΕΡΤ στη περίπτωση μας- είναι εξόχως σπουδαία ή ιερά αλλά επειδή αποτελούν μέρος της ελληνικής ιστορίας και αυτή δεν αλλάζει. Κανείς δεν ανέθεσε στο κ. Σαμαρά να διορθώσει την ιστορία και να γίνει ο εξολοθρευτής καλών ή κακών συμβόλων. Του ανατέθηκε η εντολή να πάει τη χώρα στο μέλλον, να κάνει μεταρρυθμίσεις και τομές, των οποίων το αποτέλεσμα κρίνεται από τους πολίτες. Για την ώρα μια στιγμή πολιτικής υστερίας που εξελίχτηκε σε γκαφά, ξεδιπλώνεται σε σίφουνα εξελίξεων με αβέβαιη έκβαση.

Για το τέλος: στο «βιβλίο των φανταστικών όντων» ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες καταχωρεί και ένα αλλόκοτο πλάσμα που λέγεται Κατώβλεπας. Κατώβλεπας στα ελληνικά σημαίνει «αυτός που κοιτάει προς τα κάτω». Ο Φλωμπέρ τον περιγράφει και τον βάζει να μιλάει ως εξής «Παχύς, μελαγχολικός, άγριος, στέκομαι ακατάπαυστα, μυρίζοντας κάτω απ΄την κοιλιά μου τη ζέστα της λάσπης. Το κεφάλι μου είναι τόσο βαρύ, που μου είναι αδύνατο να το βαστάω. Μια φορά έφαγα τα πόδια μου, δίχως να το καταλάβω».

*Ο Νίκος Άγουρος είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε Global Media and Communications στη London School of Economics, και Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εχει εργαστεί στο «Βήμα της Κυριακής», ως διευθυντής σύνταξης του ενθέτου «ΒΗΜΑmen» και εργάζεται στον περιοδικό Τύπο από το 2000.

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα