Σηκώστε τον μπάρμπα από τη καρέκλα 

Ιδρωμένες παλάμες, τα ακουστικά συνδεδεμένα με το κινητό και η λαχτάρα στη φωνή αφήνει ένα «κοκοράκι» να δραπετεύσει: «Τι σου είπε ο πρόεδρος; Λες να μας κάνει κανένα χουνέρι;». Αυτή είναι η ιστορία του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας: πολλά ιδρωμένα χέρια, διαρκής λαχτάρα για εξουσία και πολλά χουνέρια. Είναι τόσο εκκωφαντική η πτώση των δυο πρώην μεγάλων κομμάτων, ώστε, ενδεχομένως υπάρχει, πιθανότητα να ακουστεί το μπαμ στο πάτο του βαρελιού, για το οποίο αναστοχάζεται συχνά ο κ. Σόϊμπλε. 

Η γεροντοκρατία είναι ο κρυφός άσσος στο μανίκι όσων κερδίζουν από τη συνεχιζόμενη ελληνική κρίση, αλλά και η αιτία πίσω από τις συγκρουσιακές καταστάσεις που παρουσιάστηκαν και θα ενταθούν, όσο η ανεργία στους νέους ξεπερνάει το επίσημο 57,2%. Ανέκαθεν, η ελληνική κοινωνία προωθούσε το μοντέλο, σύμφωνα με το οποίο, η ηγεσία σε όλα τα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά ιδρύματα ελέχγεται από ηλικιωμένους ανθρώπους. Αν είχαμε να κάνουμε με κάποιους σοφούς γέροντες τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Δυστυχώς, όμως, χρειάζεται να αναμετριόμαστε διαρκώς με κάποιον μπάρμπα at large. Όπως με εκείνους που παρέλασαν στα εισαγγελικά γραφεία κατηγορούμενοι για τις μίζες στα εξοπλιστικά. Όπως με πολλούς άλλους που από τη πέτσινη πολυθρόνα του «προϊστάμενου» σιγοντάρουν ώστε κάθε μπάρμπας να ζήσει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το μεγαλείο του σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος.

Ωστόσο, το πεδίο στο οποίο αποκαλύπτεται η εξόφθαλμη καταδυνάστευση των νέων εντοπίζεται στην απελπισμένη προσπάθεια να οριστεί η ατζέντα της σύγκρουσης που δημιουργεί η κρίση στην ελληνική κοινωνία με μπαγιάτικους όρους 40 και 60 χρόνων πριν. Ζήτησε ο κ. Σαμαράς οι βουλευτές του κόμματος να κάνουν καταδρομική επιχείρηση –προσέξτε το που- στα καφενεία, για να «διαλύσουν» τον ΣΥΡΙΖΑ. Επένδυσαν, ορισμένοι, σε ένα μάτσο παρανοϊκών αποκρυφιστών και ναζιστών για να στήσουν μια ελληνική «θεωρία της έντασης» και των άκρων. Βγήκαν από το χρονοντούλαπο της ιστορίας οι επιθετικοί χαρακτηρισμοί «μαοϊκός» και «τροτσκιστής». Ζητήθηκαν πιστοποιητικά θρησκεύματος. Διαχύθηκαν στα μέσα ενημέρωσης θεωρίες ότι επίκειται «επέλασις αριστεριστών» στην Ελλάδα του ελεύθερου wi-fi και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας με δάνεια από το ΤΤ. Γιατί, άλλωστε, οι νέοι ακούνε στο spotify τον ύμνο της Τρίτης Διεθνούς.

Που σημαίνει το εξής: ότι για να εξάπτονται τόσο όλοι αυτοί που αναμόχλευσαν από τα φοιτητικά τους χρόνια θεματολογία και σημειολογία συγκρούσεων άλλων εποχών συμβαίνουν δυο τινά. Είτε στο ΣΥΡΙΖΑ πίσω από τον Αλέξη Τσίπρα θριαμβεύει μια άλλη –κάπως πιο αλλόκοτη- γεροντοκρατία, δημιουργώντας ζηλόφθονα αντανακλαστικά «μπάρμπα εναντίον μπάρμπα» στα γέρικα τσακάλια του δικομματισμού και της διαπλοκής, είτε πράγματι, πιθανόν, να διαφαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ενσωματώσει στην εκλογική βάση του την υγιή αντίδραση στο κλιμακούμενο χάσμα γενεών που κυριαρχεί στην Ελλάδα.

Και αν ο Τόνι Νέγκρι μιλάει στο Skype, όσο η Αννα Μισέλ Ασημακοπούλου σκοντάφτει στη στίβα με τα παλιά τεύχη του Life & Style, η Ελληνική Δικαιοσύνη έχει αποκτήσει ιδιαίτερα σφριγιλά αντανακλαστικά και θεαματικές επιδόσεις στα αλλεπάλληλα σπριντ κατά της διαφθοράς και της γεροντοκρατίας. Η Ελληνική Δικαιοσύνη είναι η μόνη ατόφια start up στη χώρα.

Στην Ελλάδα του 2014, όταν και ο τελευταίος μπάρμπας αφήσει τη καρέκλα και επιστρέψει σε κάποιου είδους ασκητισμό -ειρηνικά από το εξοχικό του στη Κορώνη ή ιδιόρρυθμα, από κάποια πτέρυγα φυλακών- τότε και η ανάπτυξη θα έρθει, και η επιχειρηματικότητα θα πάρει μπροστά και το αξιακό σύστημα θα βασίζεται στο πραγματισμό και όχι στην ιδεολογία. Η έστω, θα έχει διαλύσει το τοξικό δίπολο της φλου ιδεολογικής μεγαλοστομίας με τον κομματικό πραγματισμό του πάρε-δώσε. Αυτή τη μπασταρδεμένη κοσμοθεωρία και πρακτική που εξακολουθεί να στερεί από την Ελλάδα την ευημερία και την ψυχική ισορροπία.

*Ο Νίκος Άγουρος είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε Global Media and Communications στη London School of Economics, και Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εχει εργαστεί στο «Βήμα της Κυριακής», ως διευθυντής σύνταξης του ενθέτου «ΒΗΜΑmen» και εργάζεται στον περιοδικό Τύπο από το 2000.