Ο θρίαμβος της νέας δεξιάς ή το πώς η Τεχεράνη πλησίασε απειλητικά την Αθήνα

Ο θρίαμβος της νέας δεξιάς ή το πώς η Τεχεράνη πλησίασε απειλητικά την Αθήνα
Αίθουσα διδασκαλίας στο 7ο Δημοτικό σχολείο στο Γαλάτσι Eurokinissi

Το ΣτΕ με την απόφασή του γύρισε την Ελλάδα στην εποχή του "Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιανών". Με την εξέλιξη αυτή ακόμα και η μέτριας έντασης προσπάθεια της προηγούμενης κυβέρνησης να καταστήσει το εν λόγω μάθημα από θρησκευτική κατήχηση σε σύγχρονη εκπαιδευτική διαδικασία πετάχθηκε στον κάλαθο των αχρήστων της ιστορίας.

Περιμέναμε-ματαίως, όπως αποδείχθηκε-μία διάψευση από το Συμβούλιο της Επικρατείας για τα ρεπορτάζ της Παρασκευής. Μία ανακοίνωση ή μία διαρροή ότι όσα γράφτηκαν για το μάθημα των θρησκευτικών (ότι πρέπει σ’ αυτό να επιδιώκεται η ανάπτυξη της ορθόδοξης θρησκευτικής συνείδησης και ότι απευθύνεται αποκλειστικά σε ορθόδοξους χριστιανούς) δεν ήταν τίποτα άλλο παρά αποκυήματα της φαντασίας των συντακτών τους. Ομως, η σιωπή βασίλεψε και η αλήθεια κατακάθισε στις πλάτες μας. Το ΣτΕ με την απόφασή του γύρισε την Ελλάδα στην εποχή του “Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιανών”. 

Δεν πρόκειται απλά για μία απαράδεκτη, εκτός τόπου και ιστορικού χρόνου, δικαστική κρίση. Πρόκειται για εξέλιξη που ντροπιάζει την Ελλάδα ως κράτος δικαίου (εδώ γελάμε βέβαια) και την κατατάσσει στον κατάλογο των χωρών που διαφεντεύονται από θεοκρατικά καθεστώτα ή κάτι ανάλογο. Κοντολογίς, η Τεχεράνη πλησίασε απειλητικά στην Αθήνα. 

Διαβάζεις τις διατυπώσεις και πραγματικά εντυπωσιάζεσαι από το θράσος του συντηρητισμού. “Ανάπτυξη της ορθόδοξης θρησκευτικής συνείδησης” σε μικρά παιδιά στο πλαίσιο ενός -υποτίθεται- δυτικού κράτους. Να το διαβάσει Γάλλος ή Γερμανός στοιχειώδους εκπαίδευσης και αντίληψης και να ξεκαρδιστεί στα γέλια με το κατάντημά μας. Η να μας λυπηθεί για τον κατήφορο που έχουμε πάρει ως κοινωνία, ανάλογα το συναίσθημα του καθενός. 

Με την εξέλιξη αυτή ακόμα και η μέτριας έντασης προσπάθεια της προηγούμενης κυβέρνησης να καταστήσει το εν λόγω μάθημα από θρησκευτική κατήχηση σε σύγχρονη εκπαιδευτική διαδικασία πετάχθηκε στον κάλαθο των αχρήστων της ιστορίας. Οι απανταχού Χριστιανοταλιμπάν τρελάθηκαν από τη χαρά τους (ενδεικτικά τα πρωτοσέλιδα του Σαββάτου) αφού νιώθουν ότι το σχολείο πραγματικά τους ανήκει. Αγιασμός στην πρώτη μέρα, προσευχή καθημερινά, γραμμές και παράταξη, μία τρέλα οι μικροί μαθητές, έτοιμοι να αγιάσουν ή, στη χειρότερη, να κοιμούνται με τους βίους των αγίων κάτω από το μαξιλάρι τους. 

Αυτά, βεβαίως, για τους Ορθόδοξους, τους “καλούς” μαθητές. Οι αλλόθρησκοι (ακόμα και Καθολικοί Χριστιανοί) ή η άθεοι ας κόψουν το λαιμό τους. Είτε παίρνουν απαλλαγή και χάνουν το μάθημα είτε δεν παίρνουν και υπόκεινται σε μία πολύ ωραία ορθόδοξη χριστιανική προπαγάνδα για την οποία θα πρέπει να διαβάζουν και να βαθμολογούνται κιόλας. 

Ευτυχώς, όμως, ο τόπος διαθέτει φιλελεύθερη κυβέρνηση η οποία, πολύ σύντομα, με νέο νομοθέτημα θα αποκαταστήσει την τάξη της θρησκευτικής ελευθερίας και στα σχολεία. Τι, όχι;  Οχι! Κανένα κυβερνητικό στέλεχος δεν μπήκε στον κόπο να σχολιάσει, έστω, την απόφαση, να εκφράσει μία διαφωνία, έναν προβληματισμό βρε αδερφέ. Τίποτα! Οι κακές γλώσσες μάλιστα αναφέρουν ότι κάποιοι πανηγύρισαν κιόλας για την εξέλιξη αφού, γιατί όχι, τους έλυσε τα χέρια. Το φλερτ με τους χριστιανοταλιμπανική κοινότητα των γονέων μπορεί πλέον να συνεχιστεί απρόσκοπτα.

Στον ΣΥΡΙΖΑ; Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα. Οταν διατυπωνόταν η άποψη ότι ο Τσίπρας θα πρέπει να προχωρήσει γρήγορα σε οριστική και ριζοσπαστική διευθέτηση του θέματος των σχέσεων Κράτους-Εκκλησίας, η απάντηση που δινόταν ήταν “δεν μπορούμε να ανοίξουμε όλα τα μέτωπα μαζί”. Ο Φίλης “φαγώθηκε” στο βωμό των ενδοκυβερνητικών συσχετισμών (μην τυχόν και δυσαρεστηθεί ο Καμμένος) και στο τέλος ακόμα και εκείνη η εντυπωσιακά δειλή συμφωνία μεταξύ Τσίπρα και Ιερώνυμου παραπέμφθηκε στις καλένδες. 

Με την κυβέρνηση των “φιλελευθέρων” η Εκκλησία αισθάνεται πιο άνετα και το δείχνει. Πιο άνετα όμως φαίνεται να αισθάνονται και τμήματα της δικαιοσύνης. Σαν να τους έφυγε ένα βάρος μετά την κυβερνητική αλλαγή του Ιουλίου. Σαν να επέστρεψαν και αυτοί στην κανονικότητα (της βαλκανικής συντήρησης που δεν επιτρέπει στην Ελλάδα να σηκώσει κεφάλι δεκαετίες τώρα). Στα χρόνια που οι αποφάσεις παίρνονταν με γνώμονα και το συμφέρον της εκκλησίας. Αν μην τι άλλο, μία τρομακτική εξέλιξη ενόψει του άμεσου και του απώτερου μέλλοντος. 

Αν η Ελλάδα του 2019 δεν μπορεί να απαλλαχθεί από την εκκλησιαστική μέγγενη, είναι αποκλειστικά δική της ευθύνη. Δεν φταίνε ούτε οι ξένοι, ούτε τα μνημόνια ούτε το στραβό το ριζικό της. Οι θεσμοί της βρωμούν μούχλα και συντήρηση, τα διαπλεκόμενα συμφέροντα διατηρούν την ισχύ τους, υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους η εκκλησία πρέπει να διατηρεί το ρόλο του σημαντικού παίκτη στα δημόσια πράγματα. 

Η Αριστερά, στο συγκεκριμένο θέμα, έπαιξε και έχασε. Ανοιξε έτσι το γήπεδο στη Δεξιά, που φυσικά δεν έχει καμία σχέση με κανέναν φιλελευθερισμό πλην του οικονομικού, να παίξει την μπάλα που εκείνη θέλει και να εξαπολύει κατά μέτωπο αντεπιθέσεις με κάθε γραμμή άμυνας του αντιπάλου να έχει εξασθενήσει. 

Ποιος, άραγε, θα μας προστατεύσει από αυτούς που υποτίθεται ότι προστατεύουν το Σύνταγμα και τους Νόμους; Ποιος θα μας γλιτώσει από τα νύχια των αρπακτικών της συντήρησης και του βαθέος κράτους; Ποιες θα είναι οι κοινωνικές αντιστάσεις μπροστά σ’ αυτήν την επίδειξη ωμής δύναμης από τους πάση φύσεως εξουσιαστές;

Ουδείς το γνωρίζει…Ας περιμένουμε πάντως μέχρι τις 8 Οκτωβρίου για να δούμε τι θα αποφασίσει το ΣτΕ για το ζήτημα της αύξησης του κατώτατου μισθού και της σχετικής προσφυγής που έχει καταθέσει ο ΣΕΒ ζητώντας την ακύρωση του μέτρου. Δεν τρέφουμε, βέβαια, αυταπάτες. Σε ταξικό σύστημα, ταξική θα είναι και η δικαιοσύνη. Με λιγοστές, φωτεινές εξαιρέσεις. Αλλά πάντως εξαιρέσεις. 

Ακολουθήστε το News24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα
Exit mobile version