Ο Μπάγεβιτς, η Άντζελα και τα σουπερμάρκετ με υπονοούμενα

Το πρόβλημα με τον “κώδικα τιμής” του Νίκου Φίλη είναι ότι δεν λύνει άμεσα το πρόβλημα της κακής συμπεριφοράς. Χώρια που ακούγεται λίγο σαν μαφιόζικος όρος. Ορθώς βεβαίως εντάσσεται στην βασική εκπαίδευση προκειμένου οι νέοι να αποκτήσουν συν τω χρόνο καλή ανατροφή. Με τους μεγάλους όμως τι γίνεται; Αν για παράδειγμα κανένας παππούς ξεχαστεί και προσφωνήσει πριγκίπισσα το εγγόνι του, θα διαιωνίσει προφανώς το σπόρο του ρατσισμού. Ο “κώδικας Φίλη” -όπως θα τον αποκαλούμε εφεξής χάριν συντομίας και κατ’ αναλογία με τον κώδικα του Χαμουραμπί- είναι ένα ημίμετρο. Εδώ όμως απαιτούνται δραστικές λύσεις.

Πως επιτρέπεται άραγε να υπάρχουν ταμπέλες “Βασιλόπουλος”; Ιδίως κοντά σε σχολεία. Επιπρόσθετα, επιτρέπεται τα παιδιά να ακούνε τους δίσκους του “πρίγκιπα της Ελληνικής Ροκ” Παύλου Σιδηρόπουλου; Για τον ίδιο τον Μπάγεβιτς δεν το συζητώ. Δεν τον χωράει πια ο τόπος. Θα πρέπει επίσης να αναθεωρήσουμε την άποψή μας για τον Βασιλικό Πολτό. Οι μέλισσες πρέπει να πάψουν να είναι σκλάβες. Το “Ριζοσπαστικός Σοσιαλιστικός Πολτός” κάθεται καλύτερα στο αυτί του σύντροφου.

Το μέτρο θα πρέπει να πιάσει και άλλες κατηγορίες. Η Αντζελα Δημήτριου για παράδειγμα κυκλοφορεί με τον σκιώδη τίτλο της “λαίδης”. Ο Ταρζάν θα πρέπει να συνηθίσει ότι στη ζούγκλα δεν υπάρχουν βασιλιάδες και πληβείοι. Οι ξενοδόχοι θα πρέπει να ονομάσουν αλλιώς τις καλές σουίτες τους. Ακόμα και ο ¨Βασιλιάς του Γύρου” θα πρέπει να συμμορφωθεί. Το πολύ πολύ να τη γλιτώσουν λέξεις που έχουν απαξιωτική χροιά, όπως η λόρδωση.

Στο παράλληλο σύμπαν του Υπουργού παιδείας, ένα βρέφος μπορεί να αναπτύξει ρατσιστικές συμπεριφορές αν οι γονείς του το αποκαλούν πριγκίπισσα ή βασιλόπουλο. Ο αρμόδιος Υπουργός φέρεται σαν να έχει λύσει όλα τα προβλήματα της παιδείας και επιχειρεί πλέον στοχευμένες βελτιώσεις για να μετατρέψει όλους τους έφηβους σε μικρούς Ζαμπούνηδες.

Οι εμμονές αποτελούν τον καλύτερο φερετζέ για την ανεπάρκεια. Είναι πρόσφατο το παράδειγμα του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας (ΚΕΘΙ) που καταδίκασε μεν κατηγορηματικά τη διαφήμιση της Jumbo αλλά δεν είχε ούτε μια λέξη να αρθρώσει για την υπόθεση του πρώην πρέσβη της Βενεζουέλας στην Αθήνα.

Γενικά πάντως οι καταδίκες και οι αφορισμοί δεν μοιάζουν να λειτουργούν αποτρεπτικά. Πιστεύει κανείς ότι ακόμη και αν οι μαθητές υπογράψουν υπεύθυνη δήλωση (αυτή που παλιά ονομάζαμε “του νόμου 105”), θα αλλάξουν τη συμπεριφορά τους επειδή δεσμεύονται από ένα χαρτί; Και αν δεν το κάνουν; Θα τους φυλακίσει; Αντί να ζητά να ορκιστούν οι μαθητές, θα ήταν καλύτερο αν ο Υπουργός τους διασφάλιζε την απαραίτητη παιδεία ώστε να είναι σε θέση να κατανοούν γιατί ο ρατσισμός είναι μια απαράδεκτη συμπεριφορά.

Η Ελλάδα έπαψε να είναι Βασιλευόμενη Δημοκρατία με δημοψήφισμα. Ο κίνδυνος να αναγεννηθεί ένα κίνημα βασιλοφρόνων είναι μικρός και σίγουρα δεν εξαρτάται από των πως θα προσφωνεί κανείς το αγγελούδι του. Ούπς! Εδώ που τα λέμε και η προσφώνηση αγγελούδι πρέπει να τεθεί υπό εξέταση προκειμένου να διασφαλιστεί η ανεξιθρησκεία. Από την άλλη βέβαια ο Φίλης είναι ψάλτης, οπότε η υπόθεση περιπλέκεται.

Ο Νίκος Φίλης προκαλεί διαρκώς με τις δηλώσεις του, προφανώς αποζητώντας τη δημοσιότητα. Ως δημοσιογράφος γνωρίζει και ενδεχομένως ενστερνίζεται την άποψη ότι δεν υπάρχει κακή δημοσιότητα. Έτσι το παρακάνει με αναφορές για “ εθνοκάθαρση”,  μακαρόνια,  κοινωνικό πρόσημο στο ΦΠΑ και άλλα φαιδρά.

Σπεύδει να χαρακτηρίσει “ειδωλωλατρεία” τη  μεταφορά λείψανων σε Νοσοκομείο αλλά θεωρεί φυσιολογική την υποδοχή μιας εικόνας με τιμές αρχηγού κράτους. Είναι φανερό ότι χρησιμοποιεί τη δημοσιότητα κατά το δοκούν.

Ας κάνει ότι θέλει βεβαίως με τη δημόσια εικόνα του αλλά εμφανίζοντας “κώδικα δεοντολογίας” για μαθητές, δίνει δίνει την εντύπωση ότι αναλώνει το χρόνο του σε επουσιώδη αν όχι ανύπαρκτα θέματα την ώρα που η δημόσια παιδεία συνεχίζει να βρίσκεται σε μαύρο χάλι. Ίδιο χάλι με αυτό που παρέλαβε αν όχι χειρότερο.

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos).