Ο Κιουταχής, ο Γαβριήλ, ο κορμοράνος και ο Μπελαβίλας

Ο Κορμοράνος είναι ένα θαλασσοπούλι που απαντάται σε θάλασσες, λίμνες και ποτάμια σε όλη τη χώρα. Σπανιότερα επιλέγει να φωλιάσει στην ενδοχώρα και κάπως έτσι συνδέθηκε με τη βιοποικιλότητα του Ελαιώνα, γεγονός που ανέτρεψε τα σχέδια της διπλής ανάπλασης κάνοντας έξαλλούς τους Παναθηναϊκούς και εν συνεχεία όλους τους Αθηναίους.

Διότι ως γνωστόν ο Ελαιώνας δεν έχει θάλασσα. Παλαιά είχε ελιές, μεταξύ των οποίων και την “ελιά του Πλάτωνα”. Κατά την πολιορκία των Αθηνών, ο Κιουταχής έκαψε πάνω από 150.000 δέντρα και με την απελευθέρωση του Ελληνικού κράτους, βρήκαμε χώρο για να μεταφέρουμε τις περισσότερες ρυπογόνες επιχειρήσεις της Πρωτεύουσας. Πολλές από τις οποίες συνεχίζουν να λειτουργούν.

Οι κορμοράνοι ωστόσο, θα ενοχλούνταν από την καπιταλιστική ανάπτυξη του Γηπέδου και των εμπορικών χρήσεων αλλά είχαν συνηθίσει να συμβιώνουν με τα βυρσοδεψεία, τα σαπωνοποιία και τα εργοστάσια χημικών. Αυτό τουλάχιστον ήταν το συμπέρασμα των τοποθετήσεων του επικεφαλής της δημοτικής παράταξης “Ανοιχτή Πόλη” κ. Γαβριήλ Σακελαρίδη που υποστηρίζονταν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο αγώνας του πλαισιώθηκε τότε από γνωστές προσωπικότητες μεταξύ των οποίων ο Μ. Γλέζος, ο Π. Κοροβέσης αλλά και ο Γ. Ψαριανός.

Το αποτέλεσμα ήταν να παραμείνει ο Ελαιώνας, ως έχει. Μια άτυπη χωματερή στην καρδιά της πόλης. Οι ασύδοτοι επιχειρηματίες που συνεχίζουν να ρυπαίνουν την περιοχή χρωστούν πολλά στον κο Σακελαρίδη.

Το παράδειγμα του Ελαιώνα και η περήφανη νίκη των “ενεργών πολιτών” θα μπορούσε να αποτελέσει τον φωτεινό φάρο για την αντίσταση κατά της αξιοποίησης του Ελληνικού, ακόμη και μετά την πώληση, κατ’ αναλογία με τη διπλή ανάπλαση. Διότι η έκταση μπορεί να πωλήθηκε αλλά ο σπόρος της αντίδρασης κατά κάθε επένδυσης έχει ριζώσει για τα καλά. Άνθρωποι έκαναν καριέρες πάνω στην αντίδραση, δεν θα παραιτηθούν αμαχητί.

Άλλωστε το ελληνικό είναι παραθαλάσσιο οικόπεδο. Οι κορμοράνοι έχουν κάθε δικαίωμα να το χρησιμοποιούν και το επιχείρημα είναι πιο πιστευτό καθώς ο Σαρωνικός θεωρείται όντως βιότοπος κορμοράνων. Επειδή δεν μπορούμε να διεξαγάγουμε δημοψήφισμα για να ρωτήσουμε τα θαλασσοπούλια, οι επιτροπές αγώνα που οργάνωσε στο παρελθόν η σημερινή Κυβέρνηση, θα αναλάβουν πιθανότατα να τους προστατέψουν.

Ήδη τα “νταούλια” ξεκίνησαν. Οι αγωνιστές δεν πείσθηκαν από τις καλές προθέσεις της “δεύτερης φοράς αριστερά”. “Είμαστε ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του χώρου” δήλωνε χθες οργισμένη σε ραδιοφωνική συνέντευξη (Αθήνα 984) μια εκπρόσωπος της δημοτικής κίνησης “Ανω Κάτω Καλαμάκι”. Μιας κίνησης που στηρίχθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά η κυρία δήλωνε χθες ότι δεν έχει κομματική ταυτότητα και στηρίζεται από στελέχη του ευρύτερου χώρου της ριζοσπαστικής αριστεράς. Είναι βέβαιο ότι με το know how  που απέκτησαν κατά τα προηγούμενα χρόνια θα βρουν τρόπους να δημιουργήσουν προβλήματα στην υλοποίηση του έργου.

Έχει αφήσει βαριά και την κληρονομιά του ο πρώην Δήμαρχος του Ελληνικού κος Χ. Κορτζίδης, αυτός με την υπόθεση του παράνομου Λούνα Παρκ όπου βρήκε φριχτό θάνατο ένα 13χρονο παιδί. Ομού με πρώην Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ αλυσοδένονταν συμβολικά για να μην παραχωρηθεί η έκταση. Ακόμη παλαιότερα ο Δήμαρχος του Γαλατικού Χωριού, όπως αρέσκετο να τον αποκαλούν, πραγματοποιούσε απεργίες πείνας για να του παραχωρηθεί η παραλία του Αγ. Κοσμά. Η οποία και του παραχωρήθηκε μετά και τη μαζική συμμετοχή των κατοίκων.

Το μαύρο χάλι στο οποίο βρίσκεται η παραλία ακόμη και σήμερα, μας δίνει απλώς ένα δείγμα του οράματος που έχουν αυτοί οι άνθρωποι για την αξιοποίηση του δημόσιου χώρου. Το μόνο κομμάτι της παραλίας που είναι περιποιημένο ανήκει στον Ελληνικό Ναυτικό Όμιλο Αλεξανδρείας και οι μόνες “σοβαρές” υποδομές, είναι μαγαζιά της νύχτας που ενδημούν σε πλήρη αρμονία με τους ξενύχτηδες κορμοράνους.

Όλα όσα ζητούν οι αρνητές του μεγαλύτερου έργου αστικής ανάπλασης που σχεδιάστηκε ποτέ στην Ελλάδα, είναι όμορφα και ρομαντικά. Ζητούν πράσινο, άθληση, πολιτισμό. Ιδεώδη που δεν ταιριάζουν φυσικά με τον Λατση αλλά κατά τη γνώμη τους τα διασφαλίζει το δημόσιο, η περιφέρεια ή η τοπική αυτοδιοίκηση. Όπως δηλαδή κάνει στα υπόλοιπα εγκαταλελειμμένα πάρκα της Αττικής που δεν τολμάς να μπεις μόλις νυχτώσει, ενδεχομένως ούτε και πριν.

Ακόμη και με τη ριζοσπαστική αριστερά, οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνταν εκεί ήταν κατά κανόνα κέντρα διασκέδασης που θα μπορούσαν να αποτελούν μουσεία πολεοδομικών παραβάσεων. Όσο για τον ίδιο τον Άγιο Κοσμά; αρκεί να δείτε τους Έλληνες αθλητές που χρησιμοποιούν τις εγκαταστάσεις. Η έκφραση του προσώπου τους αρκεί για να καταλάβει κανείς το συμβαίνει εκεί.

Οι μακέτες της  Lamda Development είναι βέβαια πολύ πιο όμορφες. Αποτελούν όμως “πολυτελείς’ επιλογές (μακριά από εμάς)  σύμφωνα με τον μέχρι πρότινος επίσης αρνητή της επένδυσης αναπληρωτή καθηγητή του ΕΜΠ, Μπελαβίλα. Έναν άνθρωπο που συνέδεσε το όνομά του με εκδηλώσεις του τύπου “ΟΧΙ ΣΤΟ  ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΓΗΣ

ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΑΡΚΟΥ”, αλλά τράβηξε πίσω τα καράβια χθες με απολογητικό του σημείωμα στην κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο καθηγητής Μπελαβίλας, θα έχει τους λόγους του γι’ αυτήν στροφή στην καριέρα του. Δεν θα τον ακολουθήσουν όλοι. Με την κουλτούρα ασυδοσίας που εμπεδώθηκε κατά τα προηγούμενα χρόνια, οι “Γαλάτες” θα επιχειρήσουν να επιβάλλουν την άποψή τους. Δεν έχει σημασία αν θα είναι οι κορμοράνοι του Σαρωνικού, ο ιππόκαμπος των Σουρμένων ή ο πτερόσαυρός του Χασανίου. Οι αντιδράσεις είχαν σαν αποτέλεσμα να χαθούν πάνω από 10 χρόνια με το Ελληνικό να μεταμορφώνεται κατά περίπτωση σε πίστα παράνομων αγώνων, red light district, καταυλισμό και κυρίως σκουπιδότοπο. Είχαν επίσης σαν αποτέλεσμα να απαξιωθούν οι τελευταίας τεχνολογίας αθλητικές εγκαταστάσεις γιατί δεν μπορούσαμε να αποφασίσουμε τι να τις κάνουμε.

“Done is better than perfect”. Το να κάνεις κάτι είναι καλύτερο από το τέλειο, λέει το αγαπημένο ρητό της νέας οικονομίας. Αυτό είναι πιθανόν το συμπέρασμα από την παλινωδία του Ελληνικού. Οι Μπελαβίλες και οι Κορτσίδηδες μαζί με μια στρατιά από κομματικά ελεγχόμενους δημοσιογράφους, σπατάλησαν 10 χρόνια από τη ζωή μας λέγοντας όχι σε μια προοπτική που δεν τους άρεσε. Έπεισαν μερίδα των πολιτών ότι έχουν δίκιο στοχεύοντας στα αντικαπιταλιστικά αντανακλαστικά τους. Τραμπούκισαν όποιον είχε διαφορετική άποψη και ουδέποτε τιμωρήθηκαν γι’ αυτό. Ευτυχώς η μέχρι τώρα κατάληξη δεν τους δικαιώνει και η Αθήνα απομακρύνεται από το να έχει έναν δεύτερο “ελαιώνα” αντί για το μεγαλύτερο έργο αστικής ανάπλασης που φανταστήκαμε ποτέ.

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos).