Ο Παππάς, ο… Σαμαράς και τα success story με τα κοντά πόδια

Πίσω από τη συνάντηση Τσίπρα – Μέρκελ που λογικά τράβηξε πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας και η οποία, όπως επισήμως ανακοίνωσε το Μαξίμου, είχε πενιχρά αποτελέσματα, μια κάποια “κατανόηση” της καγκελαρίου της Γερμανίας για το προσφυγικό, ο αρμόδιος για τις ξένες επενδύσεις υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς συναντούσε “επενδυτικά σχήματα”.

Ο στόχος προφανώς ήταν να δοθεί “ψήφος εμπιστοσύνης” στην κυβέρνηση που ειδικά αυτήν την περίοδο δέχεται αμφίπλευρες πιέσεις, τόσο από τους δανειστές που ζητούν κατά γράμμα εφαρμογή όσων συμφωνήθηκαν τον Ιούλιο όσο και από τις λαϊκές αντιδράσεις που έχουν ως αίτημα ακριβώς το αντίθετο, να μην εφαρμοστούν όσα αποδέχτηκε η κυβέρνηση Τσίπρα το καλοκαίρι.

Απτά αποτελέσματα από τις επαφές Παππά – επενδυτών δεν υπάρχουν, καθώς το πακέτο που τους παρουσιάστηκε είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με “την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης το συντομότερο δυνατό” και η ολοκλήρωση της αξιολόγησης δεν προβλέπεται πριν από τον Μάρτιο, στην καλύτερη για την ελληνική πλευρά περίπτωση.

Αυτό που μπορούμε όμως και σήμερα να κάνουμε είναι να… αξιολογήσουμε τα βασικά στοιχεία της “πρότασης Παππά” για να διαπιστώσουμε εάν όντως συνιστούν πολιτική διεξόδου και εάν υπάρχουν ενδείξεις για επιτυχία αυτής της πολιτικής.

Ο κ. Παππάς λοιπόν μίλησε για “ανάκαμψη της οικονομίας σε περιβάλλον πολιτικής σταθερότητας”, έθεσε ως στόχο την “αποτελεσματική αντιμετώπιση των παθογενειών του παρελθόντος” και υποσχέθηκε “ευρεία στήριξη του προγράμματος προσαρμογής” και εφαρμογή των “αναγκαίων μεταρρυθμίσεων μακράς πνοής που θα απελευθερώσουν τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας”.

Υποσχέθηκε επίσης στους επενδυτές ότι ο νέος αναπτυξιακός νόμος “θα ενισχύει τη νέα επιχειρηματικότητα, τομείς υψηλής προστιθέμενης αξίας και έντασης γνώσης, θα δημιουργεί ελκυστικό πλαίσιο για ξένες άμεσες επενδύσεις, σταθερό φορολογικό πλαίσιο για 7 έτη, και θα παρέχει επενδυτικά κίνητρα”.

To “περίεργο” είναι ότι αυτό ακριβώς το πλαίσιο είχε θέσει πριν από περίπου τρία χρόνια και συγκεκριμένα τον Δεκέμβριο του 2012 και ο πρωθυπουργός… Αντώνης Σαμαράς, όταν συνάντησε τους εκπροσώπους δεκατριών πολυεθνικών εταιριών που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας! Όπως επισήμαινε τότε το ρεπορτάζ, “Ο πρωθυπουργός ανέφερε ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να προχωρήσει στις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στη μείωση της γραφειοκρατίας, ενώ σημείωσε ότι η Ελλάδα είναι δεμένη στο ευρώ”.

Όπως ακριβώς λένε τώρα οι… άλλοι! Αλλά οι ομοιότητες δεν σταματούν σε αυτά. Ο κ. Σαμαράς είχε τονίσει τότε, όπως τώρα ο κ. Παππάς, ότι “Η κυβέρνηση θέλει να αλλάξει το τοπίο στη χώρα με το νέο επενδυτικό νομοσχέδιο”, ενώ επισήμανε πως “Οι αποκρατικοποιήσεις θα προχωρήσουν με ταχύτητα”, και “Το φορολογικό νομοσχέδιο θα κατατεθεί άμεσα καθώς είναι προαπαιτούμενο για την επόμενη δόση”.

Σαν να μην πέρασε μια μέρα λοιπόν! Αλλά, δυστυχώς για το πολιτικό προσωπικό, πέρασαν τρία ολόκληρα χρόνια από τότε, και σχεδόν έξι από το Καστελόριζο, με τα συνήθη υποζύγια να πληρώνουν και να ξαναπληρώνουν, την ανεργία που θα δαμαζόταν να καλπάζει, την αγορά που θα… ομαλοποιείτο να βρίσκεται μονίμως στον αστερισμό της ανωμαλίας, και τις επενδύσεις που τάχα… εξασφαλίστηκαν να εξακολουθούν να μην φαίνονται στον ορίζοντα.

Φαύλος κύκλος λοιπόν που διαιωνίζεται καθώς οι “νέοι” αντιγράφουν τους “παλιούς”, η πολιτική εκπίπτει σε επικοινωνιακούς χειρισμούς και οι “εναλλακτικές” αποκαλύπτονται success story που χτίζονται στην άμμο της μνημονιακής ερήμου.

(Φωτογραφία: sooc.gr)

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.