Ο “Ρουβίκωνας” και ένας γελοίος νόμος

Eνα παλιό ανέκδοτο περιγράφει τρεις πιστούς των μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών καθώς προσπαθούν να πείσουν για τη δική τους εκδοχή του Θεού. Νίκησε ο Εβραίος. Ηθελε να κάνει μία δουλειά αλλά ήταν ημέρα Σάββατο. Προσευχήθηκε, λοιπόν, στο Θεό και έγινε το θαύμα. Σε όλο τον κόσμο ήταν Σάββατο, αλλά εκεί που στεκόταν ο Εβραίος μας ήταν Κυριακή.

Το θυμήθηκα μετά την απόφαση του δικαστηρίου που καταδίκασε, σε εννιά μήνες με αναστολή, μέλη του «Ρουβίκωνα» επειδή άνοιξαν πανό μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη. Η απόφαση ήταν σωστή και ήρθε στον κατάλληλο χρόνο. Ηταν σωστή επειδή εφήρμοσε το νόμο. Και ήρθε στην κατάλληλη στιγμή για να αναδείξει τη γελοιότητα στο νομικό πλαίσιο που ψήφισε η κυβέρνηση. Κοινώς η απόφαση εκθέτει, με ένα χάχανο, τους εμπνευστές του νόμου.

Βέβαια ο νόμος είναι σαφής και ορίζει με τοπογραφική ακρίβεια τα τετραγωνικά εντός των οποίων ισχύει η απαγόρευση. Με δυο λόγια, αν οι τύποι του «Ρουβίκωνα» ήταν πέντε μέτρα πιο κάτω, δεν θα παραβίαζαν το νόμο. Για αυτό και κάποια στιγμή αξίζει να εμφανιστεί ένας μερακλής διαμαρτυρόμενος, συνοδευόμενος από τοπογράφο και δικηγόρο. Και να σταθεί ένα εκατοστό πιο πέρα από την κόκκινη γραμμή. Ετσι, για την πλάκα. Ακόμα καλύτερο: να εμφανιστούν κάποιοι με σατανική διάθεση και να απλώσουν πανό υπέρ της κυβέρνησης.

Τελος πάντων, αυτή τη στιγμή πρέπει να είμαστε η μοναδική χώρα της Ε.Ε που κινδυνεύεις να σε βουτήξουν επειδή άνοιξες ένα πανό στο λάθος σημείο. Ισως να είναι και η Ουγγαρία του Ορμπαν, πολύ πιθανό. Και, εν τέλει, όλο αυτό μπορεί να δημιουργήσει μία αλυσίδα ακτιβιστικών ενεργειών και δικαστικών αποφάσεων που θα ευτελίζουν πλήρως το νόμο, δηλαδή τη βούληση της συντεταγμένης πολιτείας. Ψιλά γράμματα, θα πείτε.

Υπήρξε και μία άλλη απόφαση που προκάλεσε αντιδράσεις. Η καταδίκη φοιτητή επειδή έγραφε συνθήματα στον τοίχο της σχολής του. Αδυνατώ να καταλάβω την ένταση των αντιδράσεων. Το παιδί προχώρησε σε φθορά δημόσιας περιουσίας. Προς τι η συζήτηση;