Ο Σαββόπουλος έφυγε και ορφανέψαμε

Διαβάζεται σε 2'
Ο Σαββόπουλος έφυγε και ορφανέψαμε
Αντίο Νιόνιο… SOOC

Πολλοί θα πουν ότι ο Σαββόπουλος ήταν η Ελλάδα των τελευταίων εξήντα χρόνων. Οχι, δεν ήταν η Ελλάδα. Ηταν ο παραμυθάς και ο εξομολόγος της. Αυτός που στην παρτιτούρα αποτύπωνε το εθνικό μας ψυχογράφημα. Εκείνος που τολμούσε να σου πει αυτό που απέφευγες να ακούσεις.

Ο θάνατος του Διονύση Σαββόπουλου δεν είναι απώλεια. Είναι ορφάνια σκέτη. Τουλάχιστον έτσι θα τον αποχαιρετήσουν οι δύο γενιές που έθρεψε με λόγια και νότες.

Θα τον θρηνήσουν ακόμα και αυτοί που, κάποτε, τον αποκήρυξαν, τον πέταξαν στη λάσπη και στα σκυλιά όταν «κουρεύτηκε». Γιατί ο Σαββόπουλος μπορούσε να κάνει το εξής μοναδικό: βουτούσε βαθιά στη ψυχή της Ελλάδας και ανέβασε πάνω πότε μαργαριτάρια και πότε φύκια. Με τα μαργαριτάρια μας στόλιζε. Με τα φύκια κάλυπτε τη γύμνια μας.

Πολλοί θα πουν ότι ο Σαββόπουλος ήταν η Ελλάδα των τελευταίων εξήντα χρόνων. Οτι έφυγε από τη Σαλονίκη για να χαριστεί σε όλη τη χώρα. Οχι, δεν ήταν η Ελλάδα. Ηταν ο παραμυθάς και ο εξομολόγος της. Αυτός που στην παρτιτούρα αποτύπωνε το εθνικό μας ψυχογράφημα. Εκείνος που τολμούσε να σου πει αυτό που απέφευγες να ακούσεις. Την πονούσε την Ελλάδα ο Σαββόπουλος. Και η Ελλάδα έκανε τον Σαββόπουλο να πονέσει. Πότε στη χούντα και πότε μετά, όταν έβγαλε το «Κούρεμα» και δεν μπορούσε να εμφανιστεί καν σε μαγαζί.

Ηταν θαρραλέος καλλιτεχνικά και εκφραστικά. Και σε κάποιες περιπτώσεις ήταν και πρωτοπόρος. Μερικές φορές θα έλεγες ότι είχε άγνοια κινδύνου. Ομως όσο μεγάλωνε, τα μικρά στρογγυλά γυαλιά του έγιναν μεγεθυντικοί φακοί. Απαλλαγμένος από τα άγχη της νιότης και με τη στωικότητα που χαρίζει το γήρας, έγινε κάτι σαν ο γλυκός μας θείος. Ηξερε πια την ουσία των πραγμάτων. Οι άνθρωποι είναι κατά βάση καλοί, αλλά έχουν πάθη, κάνουν λάθη.

Μας συστήθηκε ως «γιεγιές» και μας αποχαιρέτησε ως ένας λαϊκός φιλόσοφος, κληροδοτώντας μας λόγια και φράσεις που θα μείνουν στο χρόνο, ακόμα και όταν ξεθωριάσει η δική του μνήμη.

Ο Σαββόπουλος ήταν μοναδικός. Δεν υπήρξε άλλος σαν και αυτόν, ούτε θα υπάρξει. Ήταν γέννημα της εποχής του και θρέμμα του ταλέντου και της ευαισθησίας του. Ενας σοφός που ευλογήθηκε να φύγει και να βρει τη Συννεφούλα του.

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα