Ο Ζουράρις τρολάρει την κυβέρνηση και την λογική

Ο Κώστας Ζουράρις έχει τουλάχιστον χιούμορ. Και το έδειξε με την απάντησή του στους δημοσιογράφους που ζητούσαν κάποιες πρώτες σκέψεις για το ρόλο του στο υπουργείο Παιδείας, λέγοντας: “Να μάθω πρώτα πού είναι το υπουργείο μου”.

Είτε γνωρίζει πάντως πού είναι το υπουργείο του είτε όχι, άλλωστε μέσα στο σαββατοκύριακο με κάποιο τρόπο θα το πληροφορήθηκε, ο Ζουράρις έχει άποψη, και για την ορθοδοξία και για τα Θρησκευτικά και για την διδασκαλία τους, όπως έχει άποψη εξ ιδίας πείρας και για τις διαμάχες γύρω από αυτά τα ζητήματα.

Ως νεοορθόδοξος και ανήκων στη “χωρία της αποστολής” τα έβαλε με πολλούς και τα έβαλαν ακόμα περισσότεροι μαζί του: Και πρώην φίλοι του από την αριστερά και καινούργιοι συνοδοιπόροι του από την Εκκλησία. Ως παθός λοιπόν είναι μαθός και κάποια στιγμή -όταν κατέβηκαν τα γράδα και το νεοορθόδοξο εγχείρημα ξεχάστηκε ακόμα και από τους πρωταγωνιστές του- ο Ζουράρις βρέθηκε βουλευτής με τους… παλαιοορθόδοξους ΑΝΕΛ και συνομιλητής και των δύο πλευρών που πριν από 15 χρόνια τον επέκριναν.

Για αυτά προφανώς επιλέχτηκε ως ο καταλληλότερος για να κρυώσουν τα μέταλλα και να ησυχάσουν τα πνεύματα και για αυτό είναι βέβαιος -πριν ακόμα μάθει πού είναι το υπουργείο του- ότι “το μάθημα των Θρησκευτικών θα γίνει διότι είναι τμήμα του ελληνικού πολιτισμού η ορθόδοξη παράδοση”.

Επειδή όμως ο Ζουράρις είναι πολύ έξυπνος γνωρίζει καλά και ότι είναι αναλώσιμος και ότι η κυβέρνηση είναι μεταβατική και θα τελειώσει καλώς ή κακώς με την αξιολόγηση. Κι αυτό σημαίνει ότι μπορεί να γίνει ο μάστορας που θα χτίσει τη γέφυρα αλλά μπορεί και να καταλήξει να είναι ένας από αυτούς που θα τους… στοιχειώσουν για να στεριώσει το γεφύρι.

Για αυτό λοιπόν αυτοτρολάρεται, τρολάροντας την κυβέρνηση! Με το “Η Ελλάς είναι υπό κατοχήν” έγινε ο πρώτος… κατοχικός υπουργός και σε κάθε περίπτωση ο πρώτος που διατυμπανίζει ότι πιστεύει κάτι τέτοιο, αναζητώντας -εκ προοιμίου- ένα (απολύτως σαθρό) άλλοθι για τις επιλογές του και την πολιτική που υπηρέτησε, υπηρετεί και θα υπηρετήσει.

Όλα τα υπόλοιπα που πρόσθεσε, μόλις συνειδητοποίησε τον αντίκτυπο που θα έχει το τρολάρισμα, είναι απλώς ραπανάκια για την όρεξη των αδηφάγων τηλεοπτικών δελτίων: οι αναφορές στην ανάγκη για “αντίσταση” στις κατοχικές δυνάμεις και “αύξουσα αγανάκτηση” (στις υπουργικές αποφάσεις;) αλλά και στον πρωτοκαπετάνιο της ένοπλης αντίστασης κατά των Γερμανών Άρη Βελουχιώτη και τον πρόεδρο της “Κυβέρνησης του Βουνού” Αλέξανδρο Σβώλο, δεν είναι απλώς ανιστόρητες αλλά αντιιστορικές, σε επίπεδα γελοιότητας.

Παρ’ ότι απαράδεκτες όμως οι διατυπώσεις και οι συσχετίσεις, είναι φυσική συνέπεια της (σημερινής) σκέψης και στάσης του μια φορά κι έναν καιρό ρηξικέλευθου Κώστα Ζουράρι που τώρα, όταν ερωτάται “εσείς πώς θα αντισταθείτε” απαντά με περίσσια σοβαρότητα “Δια της αντιστάσεως”!

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.