Οι ατέλειωτες παγωμένες νύχτες στο Βλαδιβοστόκ περνάνε δύσκολα, σύντροφοι…

Με αφορμή ένα σχόλιο για την τρομοκρατική επίθεση στον ΣΕΒ, ένας αναγνώστης έγραψε:

“η λυση ειναι μια,τα εργοστασια και οι επιχειρησεις να περασουν στα χερια των εργατων και να γινουν αυτοδιαχειριζομενες κολεκτιβες.και οχι να μενουν στα χερια των αφεντικων για να γινονται οι πλουσιοι (αφεντικα) πλουσιοτεροι και οι φτωχοι (εργατες) φτωχοτεροι !!!

τυφλο χτυπημα το βλεπεις εσυ που αγαπας τα αφεντικα σου εγω που τα μισω μια χαρα στοχευμενη ενεργεια το βλεπω !!!

πολεμο στον πολεμο των αφεντικων !!!

Πρόκειται για μια προσέγγιση την οποία ασπάζονται ολοένα και περισσότεροι συμπολίτες μας σαν αποτέλεσμα της συνολικής απαξίωσης του πολιτικού συστήματος. Οι “αγανακτισμένοι” νομιμοποίησαν αυτή την απαξίωση και αποτέλεσαν ταυτόχρονα εξαιρετικό ακροατήριο για κάθε λογής συνωμοσίες ή ιδεολογίες που έμοιαζαν κόντρα στο σύστημα. Είναι φυσικό οι άνθρωποι να γυρνούν την πλάτη σ’ ένα οικονομικό σύστημα που παράγει ανισότητες. Είναι έτοιμοι να πιστέψουν οτιδήποτε μοιάζει να τους δίνει ελπίδα. Ιδίως αν δεν έχουν βιώσει κάποιο διαφορετικό σύστημα.

Γιατί αν ρωτήσει κανείς την άποψη των πολιτών στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, η απάντηση που θα λάβει είναι διαφορετική. Οι πολίτες στις χώρες αυτές, μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης ακολούθησαν μια διαμετρικά αντίθετη πορεία από αυτή που ζούμε στη χώρα μας.

Είχαν την τύχη ή την ατυχία να ζήσουν όλ’ αυτά που φαντάζουν ως λύση στα μάτια του σχολιαστή αλλά και όσων ασπάζονται παρόμοιες ιδεολογίες. Είδαν τις αυτοδιαχειριζόμενες κολεκτίβες να παράγουν νομενκλατούρα και διαφθορά, την έλλειψη κινήτρων να παράγει καταπιεσμένους πολίτες και τελικά αυτό που φάνταζε σαν σοσιαλιστικός παράδεισος να μετατραπεί σε κόλαση ανελευθερίας και φτώχειας.

Με την πτώση της Ε.Σ.Σ.Δ. πολλοί νόμισαν ότι τελειώσαμε οριστικά με τα φαντάσματα του κομουνιστικού παρελθόντος. Ακόμη και οι πιο φανατικοί, άνθρωποι που επέλεγαν την Τασκένδη για διακοπές, αναγκάστηκαν να συμφωνήσουν ότι το σύστημα είχε ατέλειες και έσπευσαν να αναπληρώσουν τον χαμένο χρόνο απολαμβάνοντας τα αγαθά του καπιταλισμού.

Η μετάβαση στον δυτικό τρόπο ζωής έγινε με σκληρό τρόπο. Με εξαθλίωση, ακόμη μεγαλύτερη διαφθορά και φυσικά τη νομενκλατούρα να πρωταγωνιστεί και πάλι. Μετονομάστηκε απλώς σε ολιγαρχία.

Ακόμη και σήμερα, οι περισσότερες από αυτές τις χώρες έχουν χαμηλότερο επίπεδο διαβίωσης από την Ελλάδα. Οι πολίτες υπόκεινται και εκεί τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, για την οποία μάλιστα δεν ευθύνονται. Ήταν τέτοια η δίψα των ανθρώπων να ζήσουν ελεύθερα, χωρίς να τους λέει ο “πατερούλης” τι να κάνουν, που τα άντεξαν όλ’ αυτά. Δηλώνουν μάλιστα πρόθυμοι να αντέξουν ακόμη περισσότερα για να μην επιστρέψουν στο σκοτεινό και μίζερο παρελθόν που συνεχίζει να τους κατατρέχει.

Εκεί δηλαδή που μια μερίδα συμπολιτών μας θέλει να οδηγήσουμε τη χώρα. Όχι επειδή γνωρίζουν όλοι, τι ακριβώς θα μας συμβεί. Επειδή σαν κακομαθημένα παιδιά, αντιμιλούν προς όλους όσοι δεν τους κάνουν τα χατίρια. Επειδή κυρίως έχουν εξιδανικεύσει μια κατάσταση που θεωρητικά ακούγεται δίκαιη. Στην πράξη όμως αποδείχθηκε αβίωτη. Ακόμη και σήμερα στην Ελλάδα όπου κάποιοι υποστηρίζουν ότι τα παιδιά λιποθυμάνε στα σχολεία,  το βιοτικό επίπεδο των πολιτών απέχει παρασάγγας από αυτό των πρώην σοβιετικών χωρών. Όλοι γνωρίζετε κάποιον που έζησε στο σιδηρούν παραπέτασμα. Ρωτήστε τον.

Στο φαύλο και άδικο καπιταλιστικό μας σύστημα, μπορεί ο κάθε ένας να εκφράζει τη γνώμη του για τα αφεντικά, την Κυβέρνηση, τον Ολυμπιακό ή ότι άλλο θέλει. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι σε ένα καθεστώς σοβιετικού τύπου ή άλλης μορφής λαοκρατίας, θα μπορούσε κάποιος έστω και ανώνυμα να κηρύττει τον πόλεμο στα αφεντικά. Προφανώς γιατί δεν θα παρέμενε για πολύ ανώνυμος. Προφανώς γιατί δεν θα παρέμενε για καιρό κοντά στους υπόλοιπους…

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos)