Οι δύο πρώην που επιστρέφουν και η (πιθανή) αναδιάταξη του σκηνικού

Ο Μητσοτάκης ασθμαίνει. Το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει το καθηλωτικό σημειωτόν. Η Αριστερά πλήν ΚΚΕ προσπαθεί να συνέλθει από τον πονοκέφαλο του Κασσελάκη και των διασπάσεων. Η σύμπραξη της όλης Κεντροαριστεράς φαίνεται όνειρο θερινής νυκτός, όπως και το ενδεχόμενο αυτοδυναμίας. Οπότε;

Μελετώντας το πολιτικό τοπογραφικό οι δύο πρώην-Τσίπρας και Σαμαράς- έκριναν ότι επήλθε η στιγμή για ενεργό επανάκαμψη στην κεντρική σκηνή. Και ετοιμάζονται μεθοδικά για την επιστροφή. Το δείχνουν οι κινήσεις τους (παρακάτω αναλυτικά).

Όμως τι γυρεύουν στην αγορά δύο ηττημένοι που βαρύνονται με παροιμιώδεις κυβιστήσεις; (Σαμαράς/Ζάππεια, Τσίπρας με…σκισμένα Μνημόνια, Δημοψήφισμα κλπ).
Αρκεί το σημερινό σκηνικό όπως αποδόθηκε εισαγωγικώς για να καταστεί εφαλτήριο επανάκαμψης; Δεν τους έγινε μάθημα η οικτρή αποτυχία του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος επιχείρησε να επανέλθει στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ και ηττήθηκε ταπεινωτικά από τον Ανδρουλάκη;

Οι δύο πρώην τα γνωρίζουν αυτά. Όμως, πρώτον, δεν διεκδικούν την αρχηγία των κομμάτων από τα οποία προέρχονται. Δεύτερον, ευνοούνται από το υφιστάμενο πολιτικό σκηνικό. Και τρίτον, επιχειρούν- με διαφορετικό τρόπο ο καθένας- να περιορίσουν ή κατά το δυνατόν να διαλύσουν τις αρνητικές εντυπώσεις που έχουν δημιουργήσει τα δικά τους κυβερνητικά και άλλα πεπραγμένα.

Το περιώνυμο rebranding

Ο Αλέξης Τσίπρας μετά την ήττα στις εκλογές του 2023 και την παραίτηση, προσπάθησε παρασκηνιακά και ανοιχτά να επηρεάσει τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ (υπόθεση Κασσελάκη σε όλες τις πτυχές της), αλλά τελικά απέσυρε έγκαιρα τον ενδιαφέρον του.

Το κόμμα του είχε εμπλακεί στην μοίρα των ηττημένων και επομένως ως φθίνων πολιτικός οργανισμός δεν διέθετε τίποτε από αυτά που ο ίδιος είχε κατά νού για την δική του νέα πορεία και τον πολιτικό αναπροσανατολισμό του.

Ηξερε βέβαια ότι αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ικανό μέρος των ψηφοφόρων της Κεντροαριστεράς πίνουν νερό στ΄ονομά του. Αλλά αυτό δεν του ήταν αρκετό. Τον ενδιέφερε κάτι ευρύτερο. Κάτι grandioso. Που δεν θα περιορίζεται στο όριο της Κεντροαριστεράς αλλά θα αγγίζει ως νέα πρόταση εξουσίας ακόμη και το δημιουργικό ρεαλισμό κεντρο-συντηρητικών τμημάτων της κοινωνίας.

Εφ ω και το περιώνυμο rebranding: Ινστιτούτο, επιλεγμένες παρεμβάσεις γενικού ενδιαφέροντος, χρήσιμες επαφές σε Ευρώπη και Αμερική, δηκτικές επισημάνσεις για την κατάσταση της Κεντροαριστεράς, πολιτικό σήμα και στίγμα με την περίφημη αναφορά στον…δημοκρατικό καπιταλισμό, συνάφειες με πρώην μιντιακούς εχθρούς του και, φυσικά, αντεπίθεση αποκατάστασης με τα πρακτικά του Συμβουλίου Αρχηγών και τις διεργασίες/εξελίξεις σ΄εκείνες τις κρίσιμες στιγμές του 2015.

Το επόμενο βήμα είναι η αναμενόμενη έκδοση του βιβλίου του, με δεδομένο πιά-ειδικά μετά την επίθεση του Μητσοτάκη εναντίον του- ότι ο Τσίπρας θα κάνει κόμμα. Κάτι που συζητείται διαρκώς, ενώ ο ίδιος σιωπά και…τρίβει τα χέρια του.

Τώρα, δηλαδή πρίν από τις εκλογές οψέποτε διενεργηθούν ή μετά θα γίνει το μεγάλο βήμα; Η καταφανής φθορά του Μητσοτάκη και η αίσθηση ότι θα καταφύγει σε πρόωρες εκλογές (Φθινόπωρο του 2025 ή Ανοιξη του 2026) λογικό είναι να προβληματίζει τον Τσίπρα ως προς τον χρόνο του δικού του εγχειρήματος. Όμως ήδη έχει διαβεί τον Ρουβίκωνα…
Προβλέψεις για την τύχη του Τσίπρα ας κάνουν οι καθ΄ύλην αρμόδιοι (μάντεις, Κασσάνδρες κλπ).

Όμως θα ήταν επιπόλαιο να αγνοηθεί η δυναμική της παρουσίας του σε συνάρτηση-ή λόγω- του υδαρούς πολιτικού σκηνικού του πετυχημένου rebranding και της ενασχόλησης/υποστήριξης από κεντρικά μίντια.

Η περίπτωση Σαμαρά

Η πορεία του Μεσσήνιου πολιτικού υπήρξε ένα αλληλοδιάδοχο ζενίθ και ναδίρ. Γνωστά αυτά. Το παράδοξο στην περίπτωσή του εντοπίζεται στο ότι ο ίδιος ενώ συνέβαλε, ίσως καθοριστικά, στην ανάδειξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην αρχηγία της ΝΔ, αναδείχτηκε βαθμηδόν σε υπ΄αριθμόν ένα πολέμιό του, με αποτέλεσμα την διαγραφή του.

Οι σημαντικές απώλειες της ΝΔ στις ευρωεκλογές του 2024, οι χαμηλές δημοσκοπικές πτήσεις της κυβέρνησης, οι πληγές των παρακολουθήσεων, των Τεμπών και των σκανδάλων, οι φιλίες με τον Ερντογάν, οι ακατανόητες υπερβολές του Μητσοτάκη στο Ουκρανικό, το Τουρκο-Λιβυκό Μνημόνιο και οι δυσάρεστες για τη χώρα μας εξελίξεις με την Λιβύη, τα χαϊδολογήματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην Τουρκία και ο κίνδυνος να παρέμβει ο Τράμπ στα ελληνοτουρκικά δυσμενώς για μας, οδήγησαν τον Αντώνη Σαμαρά να μετουσιώσει τις συχνές, οξείες για την κυβέρνηση παρεμβάσεις του σε Λόγο παρεμβατικού κόμματος, που απ΄ο,τι φαίνεται δεν θα αργήσει να εξαγγελθεί.

Φυσικά, δεν πρόκειται να ρίξει την κυβέρνηση Μητσοτάκη, όπως έπραξε στο παρελθόν. Δεν το έχει ανάγκη ούτε είναι ανόητος να το επιχειρήσει. Όμως ποντάρει στη συνέπεια των απόψεών του, τις οποίες θεωρεί δικαιωμένες, στην προϊούσα κυβερνητική φθορά και στο μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων της ΝΔ που είτε απείχαν στις ευρωεκλογές είτε κατέφυγαν σε δεξιά πέραν της ΝΔ σχήματα ή δημοσκοπικά παραμένουν μακριά από τη ΝΔ.

Ξαναζεσταμένο φαγητό, όπως λένε ορισμένοι και για τον Τσίπρα; Ισως όχι. Οι αναλύσεις του επιτελείου του θεωρούν τον Σαμαρά game changer, με βάση τα προεκτεθέντα.Υπερβολικές φιλοδοξίες; Μάλλον.

Αλλά δεν είναι σώφρον να αγνοηθεί η ίδρυση κόμματος από τον Σαμαρά και η εξ αυτού επενέργεια στο πολιτικό σκηνικό, και ειδικά στις εξελίξεις εντός της ΝΔ μετά από πιθανή ήττα του Μητσοτάκη στις εκλογές.

Η πρόσφατη κίνηση/διακήρυξη των 90 είναι η αρχή παρομοίων παρεμβάσεων στο εγγύς μέλλον, με κατάληξη την αναγγελία του κόμματος. Θα περιμένει την εμφάνιση του πρωθυπουργού στην Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, όπου ο Μητσοτάκης «θα τα δώσει όλα» σε μια ύστατη προσπάθεια ανάκαμψης , ή θα κινηθεί νωρίτερα ο Μεσσήνιος;
Κανείς δεν ξέρει. Εκτός κι αν οι μετρήσεις ή αλλοι παράγοντες (π.χ. η άρνηση του Κώστα Καραμανλή να εκθειάσει το εγχείρημά του) ματαιώσουν την τελευταία απόπειρα του Σαμαρά να επανέλθει με αξιώσεις στο προσκήνιο. Οι πληροφορίες της στήλης λένε ότι το κόμμα θα γίνει. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις…

Όπως και να ΄χει, οι δύο πρώην απασχολούν την επικαιρότητα-περισσότερο ο Τσίπρας τη στιγμή αυτή- αλλά ο τελικός κριτής, η κοινωνία, κρατάει(δημοσκοπικά) κλειστά τα χαρτιά της.
Εκείνη ξέρει αν θα επιβραβεύσει την επανάκαμψη των δύο και την αναδιάταξη του σκηνικού ή θα αναζητήσει άλλα υλικά για την διατήρησή του(με κυβερνητικές συμπράξεις κλπ) με κυρίαρχο και πάλι τον Μητσοτάκη…