Οι επικοινωνιακοί βερμπαλισμοί για την ακρίβεια και η ατάκα του Νίκου Φέρμα

Ας κάνουμε την παρακάτω εικασία: Ενας ηλικιωμένος στο σπίτι του ανοίγει την τηλεόραση και πληροφορείται την είδηση ότι από τις προσεχείς ημέρες μειώνονται οι τιμές σε περίπου 2000 προϊόντα στο σούπερ μάρκετ. Το νούμερο ακούγεται εντυπωσιακό, 2000 προϊόντα! Επιτέλους, σκέφτεται. Μήπως και καταφέρουμε και γλιτώσουμε κανά ευρώ από τα ψώνια.

Κανείς όμως δεν πρόκειται να εξηγήσει σ’ αυτόν τον άνθρωπο ότι οι συνολικά 2000 κωδικοί των οποίων οι τιμές πράγματι θα μειωθούν (κατά μέσο όρο 8%) δεν είναι τίποτα άλλο από το 10% των συνολικών κωδικών που “φιλοξενεί” στα ράφια του ένα τυπικό σούπερ μάρκετ της Αθήνας (ανεξαρτήτως φίρμας).

Ακόμη περισσότερο ο ηλικιωμένος της ιστορίας μας ίσως να μην δώσει καμία σημασία σε μία κρίσιμη παράμετρο της είδησης. Ότι από τους 2000 (περίπου) κωδικούς των οποίων οι τιμές θα μειωθούν, περισσότεροι από 1000 αντιστοιχούν σε προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας. Ακόμα και αυτή η φράση, “προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας” ίσως να μην γίνεται πλήρως κατανοητή. Πρόκειται για προϊόντα που παράγουν και διακινούν στα ράφια τους τα ίδια τα σούπερ μαρκετ (ξεχωριστή ονομασία ανά αλυσίδα, όλοι τα έχουμε δει στα ράφια).

Η πραγματικότητα: Η κυβέρνηση (για πολλοστή φορά) επιχειρεί να πείσει την κοινωνία ότι παλεύει με το όντως δυσεπίλυτο πρόβλημα της ακρίβειας πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Αντιμετώπισε το πρόβλημα το “καλάθι του νοικοκυριού;” Μόνο αφελής θα μπορούσε να ισχυριστεί κάτι τέτοιο. Ετσι, λοιπόν, θα γίνει τώρα. Τα είδη των οποίων η τιμή μειώνεται αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό.

Οι επικοινωνιακοί βερμπαλισμοί της κυβέρνησης, μέθοδος γνωστή έτσι και αλλιώς από την πρώτη ημέρα της θητείας της, δεν μπορούν να λύσουν ένα πρόβλημα δομικό. Και επειδή δεν έχουν καμία πρόθεση να χτυπήσουν την ακρίβεια στη ρίζα της επιχειρούν να παραπλανήσουν. Γιατί ουσιαστικά περί αυτού πρόκειται.

Ποιοι άραγε θα πέσουν αυτή τη φορά η φάκα; Λιγότεροι πάντως από την προηγούμενη. Τα εργαλεία ενός σκηνικού στημένου και προσαρμοσμένου στις επικοινωνιακές ανάγκες του υποκειμένου, εφόσον δεν αλλάζουν, τα αντιλαμβάνονται πιο γρήγορα ολοένα και περισσότεροι.

Οι κρατούντες πιστεύουν ότι μπορούν να κοροϊδεύουν τους πάντες για πάντα. Ε, δεν γίνεται, το έχει δείξει η ίδια η ζωή. Εν προκειμένω βέβαια οι της Νέας Δημοκρατίας βλέπουν τον ίσκιο τους (πρωτιά στις δημοσκοπήσεις) και έχουν την απατηλή εντύπωση ότι πρόκειται για το πραγματικό μπόι τους.

Να πούμε αλήθειες: Τίποτα δεν είναι σήμερα όπως ήταν το 2019 ή έστω το 2022. Ακόμα και το μιντιακό τοπίο το οποίο άλλοτε φρόντιζε την κυβέρνηση όπως φροντίζει η μωρομάνα το νεογέννητό της, έχει αλλάξει. Δεν χρειάζεται άλλωστε και ιδιαίτερες ικανότητες για να το διαπιστώσει κανείς αυτό. Ένα μικρό ζάπινγκ αρκεί.

Τουτέστιν, μειώνονται δραματικά οι πιθανότητες για να πιάσουν τόπο πυροτεχνήματα όπως αυτά που εξήγγειλε την Τετάρτη ο Υπουργός Ανάπτυξης. Μόλις οι προσφορές “εγκατασταθούν” στα σούπερ μάρκετ, ένα απλό ρεπορτάζ τιμών θα αποκαλύψει το αδιέξοδο του πράγματος. Οσο για τα συνήθη υποζύγια, μισθωτούς, αυτοαπασχολούμενος και συνταξιούχους, τα χρήματα θα εξακολουθούν να τελειώνουν στις 20 του μήνα.

Σήμερα, στον 21ο αιώνα, βρισκόμαστε μάλλον σε χειρότερη θέση από τον Νίκο Φέρμα όταν έλεγε στις αρχές της δεκαετίας του 60 (στη θρυλική ταινία “Της Κακομοίρας”) ότι “μας λείπουν κάθε μήνα 99 φράγκα για να βάλουμε στην μπάντα ένα 100άρικο”. Τότε έμενε τουλάχιστον μία δραχμή στην τσέπη…