Οι λίστες και τα εκατομμύρια

Πάνε 4 χρόνια απ’ όταν ανακαλύψαμε την ξεχασμένη λίστα Λαγκάρντ, την διαδρομή της και την αλλοίωσή της, για την οποία ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, τιμωρήθηκε με ποινή φυλάκισης ενός έτους με αναστολή και αποχώρησε από την Ελλάδα ακούγοντας το “μηκέτι αμαρτάνετε” του δικαστή.

Μέχρι τον Σεπτέμβριο, του 2015 είχαν εισπραχθεί 85 εκατομμύρια ευρώ από το ελληνικό δημόσιο, με τους οικονομικούς εισαγγελείς να συνεχίζουν την έρευνα. Η λίστα Μπόργιανς, για την οποία ερίζουν και πάλι τα κόμματα, φαίνεται ότι έχει και αυτή περιπετειώδη διαδρομή.

Όποτε εμφανίζεται μια λίστα με φοροφυγάδες ή με μεγαλοκαταθέτες του εξωτερικού (που δεν είναι φυσικά όλοι φοροφυγάδες), υπάρχει πάντα αμηχανία στο πολιτικό προσωπικό, ενώ οι θεωρίες συνωμοσίας αποκτούν βάση, ειδικά όταν σβήνονται ονόματα εξαδέλφων.

Πέρα από τις πολιτικές σκοπιμότητες, οι όποιες καθυστερήσεις σε τέτοια ζητήματα, είναι πρόκληση για τους απλούς πολίτες και το “όλα στο φως”, δεν πρέπει να μένει μια απλή υπόσχεση.

Υπό μία προϋπόθεση βεβαίως. Αυτή να είναι μια παράλληλη διαδικασία και να μη χρησιμοποιείται ως στάχτη στα μάτια ή ως θόρυβος που καλύπτει την απραξία σε άλλους τομείς. Όπως βλέπουμε και από τα ποσά που εισπράττονται, αλλά και από τους ρυθμούς επιστροφής των χρημάτων, η χώρα δεν θα σωθεί από τις λίστες.

Η τιμωρία των “ποντικών” της φοροδιαφυγής, είναι ένα ζήτημα, η δημιουργία όμως νέων θέσεων εργασίας, οι επενδύσεις, η δυναμική διεκδίκηση ελάφρυνσης του χρέους, είναι ένα άλλο (πολύ πιο σύνθετο) ζήτημα.

Τα εκατομμύρια από τις λίστες, είναι βεβαίως καλοδεχούμενα, αλλά δεν μπορούν να μας σώσουν, όταν παραμένει ίδιο και απαράλλαχτο το οικονομικό μοντέλο, που μας φόρτωσε με χρέη δισεκατομμυρίων.

*Του Μάνου Χωριανόπουλου, Διευθυντή Σύνταξης του NEWS 247