Οι πολιτικές ανορθογραφίες της ΝΔ

Όταν ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας -που μάλιστα έχει δηλώσει πως υπογράφει “συμφωνία αλήθειας” με τους πολίτες- ισχυρίζεται ότι “ακόμα και σήμερα υπάρχει πολύ λίπος στο κράτος” το λιγότερο που πρέπει να κάνει είναι εξηγηθεί, από την καλή κι από την ανάποδη, για το τι σημαίνει η δήλωσή του και σε ποιες πολιτικές προτάσεις οδηγεί, αν και όταν γίνει πρωθυπουργός.
Φαίνεται όμως ότι είναι εύκολο να στοχοποιείς τον λαϊκισμό όταν τον χρεώνεις στους πολιτικούς αντιπάλους σου και μάλλον πολύ δύσκολο ν αποφεύγεις τους πειρασμούς του όταν υπάρχει πιθανότητα να ωφεληθείς εσύ ο ίδιος. Με άλλα λόγια, καλός ο αντιλαϊκισμός που στοχοποιεί άλλη μια φορά το “υπερτροφικό” κράτος, αλλά ακόμα καλύτερος ο λαϊκισμός του να μην εξηγείς τι ακριβώς εννοείς ώστε να μην υφίστασαι τη φθορά των λόγων σου.

Δεν είναι το μόνο (λαϊκίστικο!) φάουλ που διαπράττει ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν “αντιμάχεται” τον λαϊκισμό. Θα έπρεπε, λόγου χάριν, όταν προσπαθεί να μας πείσει ότι έχει έτοιμο ένα “ευρύ μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα” που θα αντιπαραθέσει στα “ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ” να μπορεί έστω και στοιχειωδώς να το αναλύσει λιγουλάκι. Θα έπρεπε δηλαδή να δείξει πού θέλει να κατευθυνθεί, τι θέλει να καταργήσει και ακόμα περισσότερο τι σκοπεύει και πώς να οικοδομήσει.
Αλλά δεν το κάνει! Δέσμιος από τη μια της ανυπαρξίας ουσιαστικών επεξεργασιών, έλλειμμα που δεν καλύπτεται από τις επικοινωνιακές πομφόλυγες, και, από την άλλη του φόβου του πως κινδυνεύει να μπει στο στόχαστρο των δανειστών εάν αναφερθεί σε οποιοδήποτε προγραμματικό στοιχείο που δεν έχουν (προ)εγκρίνει, καταλήγει να ακροβατεί μεταξύ φράσεων που στερούνται πραγματικού νοήματος.
Λέει, για παράδειγμα, ότι “δουλειά μας είναι να ξεμπλοκάρουμε τη δημιουργικότητα του Έλληνα” και έχει την απαίτηση να καταλάβουμε ότι αυτό δίνει εργασιακή προοπτική στον υποαπασχολούμενο και τον ωρομίσθιο ή δημιουργεί θέσεις εργασίας για τους άνεργους. ΄Η, με την ίδια ευκολία, ισχυρίζεται ότι δεν έχει “ούτε απάτες, ούτε αυταπάτες”, και θέλει να πιστέψουμε ότι αυτό σημαίνει ότι έχει πρόγραμμα -κι ας μην μας το παρουσιάζει- και διάθεση να αντισταθεί στις λαθεμένες απαιτήσεις των δανειστών κι ας αποφεύγει έστω και να το υπονοήσει.
Κάπως έτσι, τον ακούμε συχνά τις τελευταίες ημέρες να λέει ότι το έκτακτο βοήθημα θα έπρεπε να πάει στους μακροχρόνια άνεργους αλλά δεν έβαλε το κόμμα του να ψηφίσει κάτι τέτοιο στη Βουλή. Και τον ακούσαμε επίσης να κατηγορεί τον Τσίπρα και τον Τσακαλώτο ότι έχουν ήδη αποδεχτεί υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2018, αλλά παρέλειψε να πει έστω και μια τόσο δα λεξούλα που να δείχνει ότι θα κινηθεί για να βγει αυτό το βάρος από τις πλάτες μας.
“Συμφωνίες αλήθειας” λοιπόν αλλά με πολλά μισόλογα κι ακόμα περισσότερες παραλείψεις. Και “αντιλαϊκιστική” ρητορική που αδυνατεί να κρύψει έναν λαϊκισμό νεοφιλελεύθερης κοπής που δεν συνιστά βέβαια “πρόγραμμα ανασυγκρότησης” αλλά ούτε σκαρίφημα προγράμματος.Έτσι όμως η πολιτική υποβιβάζεται σε επικοινωνιακό θέατρο και μένουν να κάνουν πολιτική μόνο εκείνοι που έχουν σχέδιο, δηλαδή -άλλη μια φορά- οι δανειστές.

*O Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος.