Όσοι θέλουν τον Τσίπρα κολλημένο στο 2015 είναι πονηροί, όχι αριστεροί

Από την ημέρα που ο Αλέξης Τσίπρας έστειλε το σήμα ότι αποφάσισε να επανέλθει σε πρώτο ρόλο στην ενεργό πολιτική δέχεται δύο ειδών κριτικές, εκ δεξιών και εξ ευωνύμων.

Εκ δεξιών μένουν στο 2015. Η κυβερνητική προπαγάνδα κάνει πως ξεχνάει ότι το 2015 δεν έπεσε από τον ουρανό. Προηγήθηκαν η χρεοκοπία του 2007-2009 και τα δύο πρώτα Μνημόνια. Τότε Τσίπρας δεν υπήρχε. Και είναι τουλάχιστον υποκριτικό να τον κατηγορούν για «κολοτούμπα αυτοί που του ζητούσαν να κάνει ακριβώς αυτό: να υπογράψει αμέσως ό,τι απαιτούσαν οι δανειστές.

Εξ αριστερών ο Τσίπρας δέχεται κριτική από πρώην συνοδοιπόρους του(και στην κυβέρνηση) και από μιντιακούς υποστηρικτές του με αφορμή όσα γράφει στο βιβλίο του.

Για παράδειγμα, ο Τσίπρας λέει ότι ήταν λάθος οι χειρισμοί που έγιναν από την κυβέρνησή του τόσο στην υπόθεση Νοβάρτις όσο και στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών. Και οι επικριτές τού καταλογίζουν ότι, στο πλαίσιο του «ριμπράντινγκ» του, κάνει εκπτώσεις στην αριστεροσύνη του και «δίνει εξετάσεις» στο επιχειρηματικό κατεστημένο.

Όμως:

1. Είναι «αριστερό» να έχεις στα χέρια σου ένα τόσο μεγάλο σκάνδαλο όπως αυτό της Νοβάρτις και να «καταφέρνεις» να μην τιμωρηθεί ούτε ένας υπεύθυνος; Είναι «αριστερό» να τσουβαλιάζεις δέκα πολιτικούς αντιπάλους σου (με «επιχειρήματα» του τύπου «τροχήλατες βαλίτσες με λεφτά πήγαιναν στο Μαξίμου») και στο τέλος η δική σου εισαγγελέας να θέτει την υπόθεση στο αρχείο, αφού δεν βρήκε κανένα στοιχείο; Κι αν όλα αυτά δεν είναι καθόλου αριστερά, αλλά μαρτυρούσαν(από τότε) ατζαμοσύνη μαζί με ιδιοτέλεια, γιατί τάχα ο Τσίπρας δεν πρέπει να κάνει αυτοκριτική για όλα αυτά;

2. Ήταν, όντως, αριστερό να επιχειρήσεις να πάρεις λεφτά από τους καναλάρχες για τις συχνότητες που χρησιμοποιούσαν μέχρι τότε δωρεάν. Αλλά δεν ήταν καθόλου αριστερό να επιχειρήσεις να φτιάξεις δικά σου κανάλια μέσω αναξιόπιστων πρώην αριστερών επιχειρηματιών(Καλογρίτσας) και να καταλήξεις στο γνωστό φιάσκο. Αυτό δεν ήταν αριστερό, ήταν καθεστωτικό και τυχοδιωκτικό.

Η διακυβέρνηση Tσίπρα δεν μπορεί να υπερηφανεύεται γι’ αυτά. Ούτε για μερικά άλλα, όπως η συνεργασία με τη δεξιά απόφυση του Καμμένου.

Και ο Τσίπρας επιβάλλεται να κάνει αυτοκριτική.

Όσοι του λένε να μείνει κολλημένος στη, δήθεν, αριστεροσύνη του 2015, σε ένα είδος πολακισμού που τόσο κακό προκάλεσε, δεν είναι αριστεροί, είναι πονηροί. Θέλουν να τον κρατήσουν ή να τον ρυμουλκήσουν ξανά σε επιλογές που οδήγησαν σε καταστροφικά αποτελέσματα. Αλλά γι’ αυτά δεν χρειάζονται τον Τσίπρα, ας αναλάβει ο πούρος αριστερός Πολάκης να οδηγήσει σε θριάμβους τον ΣΥΡΙΖΑ που ονειρεύονται.

Ο Τσίπρας και όσοι από το χώρο αυτόν πατάνε τα πόδια τους στη γη έχουν τρία πράγματα να κάνουν: να υπερασπιστούν τα θετικά της διακυβέρνησής τους, να αποκηρύξουν τα λάθη της και να προσπαθήσουν να συμβάλλουν στη ενοποίηση και συμπόρευση της συνολικής παράταξης του κεντροαριστερού και αριστερού χώρου.

Χωρίς αυτά -και τα τρία- οι μόνοι που θα βγουν κερδισμένοι θα είναι η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και θα έχουν πεδίο δράσης οι χαιρέκακοι «αριστεροί» καλοθελητές…