Ένα βρέφος στον κάδο

Ένα βρέφος στον κάδο

"Προχτές ένας άστεγος βρήκε ένα βρέφος πεταμένο στα σκουπίδια. Νεκρό, μπουκωμένο με χαρτοπετσέτες"

Μέχρι να αποκτήσω δικό μου παιδί, δεν με πολυένοιαζαν τα παιδιά του κόσμου. Όλου του κόσμου. Εντάξει, δεν τα πείραζα, αλλά δεν τα αγαπούσα κιόλας. Αυτό άλλαξε όταν γεννήθηκε ο γιος μου – από τότε άρχισα να προσέχω τα παιδιά γύρω μου.

Κι όχι μόνο να τα προσέχω, παρά και να τα νοιάζομαι, να ανησυχώ γι’ αυτά. Κι όχι μόνο αυτά που έβλεπα με τα μάτια μου, κι όχι μόνο αυτά που γνώριζα προσωπικά, αλλά και όλα τα παιδιά στον κόσμο.

Ο Άνθρωπος, εσείς κι εγώ, είμαστε εκπολιτισμένα, δηλαδή ημιεξημερωμένα, ζώα. Μόνο ο εαυτός μας υπάρχει για μας, κι άντε και η οικογένειά μας – η αγέλη μας.  Κι άντε, σε λιγότερους, η πατρίδα με τους συμπατριώτες, και σε ακόμα πιο λίγους, η ιδεολογία ή η πίστη, με τους συντρόφους και τους ομόδοξους. Οι άνθρωποι είναι κτήνη, που θέλουν κυρίως να φάνε, να ζευγαρώσουν και να επιβιώσουν. Ο πολιτισμός απλώς εξευγένισε αυτά τα βασικά ένστικτα.

Προχτές ένας άστεγος βρήκε ένα βρέφος πεταμένο στα σκουπίδια. Νεκρό, μπουκωμένο με χαρτοπετσέτες.  Τον τελευταίο καιρό κυκλοφορούν, δεν ξέρω βάσει ποιας συγκεκριμένης πολιτικής σκοπιμότητας ή γεωστρατηγικής συγκυρίας, (και δεν με νοιάζει), ένα σωρό φωτογραφίες με νεκρά παιδιά στη Συρία. Νεκρά παιδιά στη Συρία, ματωμένα, σκονισμένα, βομβαρδισμένα, συλημένα, με τα χέρια τους να ξεπροβάλλουν μέσα από τα χαλάσματα, παιδιά που θρηνούν στην αγκαλιά τους άλλα παιδιά μικρότερα, παιδιά που κοιμούνται ανάμεσα στους τάφους των γονιών τους γιατί δεν έχουν πού αλλού την κεφαλή κλίναι.

Να, αυτά τα παιδιά προσέχω, αυτά και άλλα σαν κι αυτά, από τότε που απόκτησα το δικό μου, και ντρέπομαι που το λέω αυτό, αλλά έτσι είναι. Και μεταξύ μας, χέστηκα εάν αυτά τα παιδιά τα βομβάρδισε ο Πούτιν, ο Άσαντ, ο Ερντογάν, οι Αμερικάνοι, ο ISIS ή οι εξωγήινοι.  Και καθώς τα  βλέπω, μένω άναυδος με τα θέματα που απασχολούν τους συμπολίτες μου.

Παραιτήθηκε, λέει, η πλουσία κυρία υπουργός γιατί έπαιρνε επίδομα ενοικίου, και την ακολούθησε ο σύζυγος, επίσης υπουργός, και ο πρωθυπουργός μάλλον θα κάνει ανασχηματισμό, και οι Τούρκοι έδιωξαν το ιταλικό γεωτρύπανο, και κάποιος έριξε ένα ρολό χαρτιού ταμειακής μηχανής στο κεφάλι κάποιου προπονητή, και κάποιες μεγάλες μούρες της καλής κοινωνίας τσιρίζουν γιατί κατηγορούνται πως λαδώθηκαν… Και άλλα τέτοια θέματα και θεματάκια, που ανάβουν σαν κεράκια, που σκάνε σαν μπαλονάκια, δίπλα σε ένα ζήτημα σοβαρό, λαμπρό και εκκωφαντικό σαν βόμβα που σκάει, κάπου στη Συρία, ας πούμε. Σαν βόμβα που εκρήγνυται διαμελίζοντας παιδιά.

Κι εμείς, τα ημιεξημερωμένα ζώα, εμείς οι πολιτισμένοι άνθρωποι, τί κάνουμε, θα πείτε. Τί κάνουμε; Απλώς διαπιστώνουμε την ασύλληπτη αδιαφορία μας απέναντι στις πραγματικές τραγωδίες. Εμείς απλώς φρικάρουμε με τις φωτογραφίες στο Ίντερνετ. Εμείς απλώς ανακαλύπτουμε νεκρά βρέφη σε κάδους σκουπιδιών.

*Ο Παύλος Μεθενίτης είναι δημοσιογράφος του Ραδιοφώνου 24/7.

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα