Γκαζάκια και φωτοβολίδες

Κάποιος βετεράνος του αντιεξουσιαστικού χώρου, είχε δηλώσει κάποτε πως «τα γκαζάκια είναι μόνο για καφέ», εννοώντας πως είναι ατελέσφορο να χρησιμοποιείς τα γκαζάκια ως όπλο στον αγώνα εναντίον του συστήματος – αφενός το σύστημα δεν παθαίνει τίποτα από την έκρηξη, και αφετέρου μπορεί κάποιος αθώος να πάθει ζημιά.

Αυτό το θυμήθηκα με την απίστευτη περιπέτεια που περνάει η 55χρονη δικηγόρος και εγκληματολόγος Αναστασία Τσουκαλά, από την φωτοβολίδα που της καρφώθηκε στο γόνατο το βράδυ της Παρασκευής, στην πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Η γυναίκα μέχρι στιγμής είναι διασωληνωμένη και σε σοβαρή κατάσταση, επειδή κάποιος αποφάσισε πως η ναυτική φωτοβολίδα που εκτόξευσε εναντίον της, δεν είναι για ναυτικούς σκοπούς ακριβώς, αλλά για την πάλη απέναντι στο Κράτος.

Δεν ξέρω ποιος την έριξε – πολλά λέγονται. Μπορεί να ήταν κάποιος θερμοκέφαλος του αναρχικού χώρου, αλλά δεν είναι απίθανο να πρόκειται για κάποιον προβοκάτορα – έχουμε δει ένα σωρό τέτοιους, να βγαίνουν από τις κλούβες, μεταμφιεσμένοι σε αναρχικούς, με τα σακίδια γεμάτα μολότοφ, πηγαίνοντας να αρχίσουν την βάρδια τους, την διατεταγμένη υπηρεσία τους. Ή, πάλι, μπορεί να ήταν κάποιος χουλιγκάνος, κάποιος χαπακωμένος πιθηκάνθρωπος που κατέβηκε στο Πολυτεχνείο, έτσι για το μπάχαλο, για τη φάση, για το μπούγιο, εξοπλισμένος με τα γηπεδικά του όπλα, τις ναυτικές φωτοβολίδες που ρίχνει κάθε Κυριακή στο γήπεδο, υπακούοντας στις εντολές του Μεγάλου Αφεντικού που τον χαρτζιλικώνει.

Στις δύο τελευταίες περιπτώσεις, δεν έχω να σχολιάσω τίποτα. Τί να πει κανείς για παρακρατικούς προβοκάτορες ή λοβοτομημένους οπαδούς  – δημόσιοι κίνδυνοι όλοι τους. Όμως εάν την φωτοβολίδα την έριξε κάποιος αυτοαποκαλούμενος αναρχικός, κάποιος που πιστεύει πως είναι αντιεξουσιαστής, που φαντασιώνεται πως είναι κοινωνικός αγωνιστής, έχω να του πω πως ανεξάρτητα από το τί νομίζει ο ίδιος για τον εαυτό του, δεν είναι παρά ένας βίαιος βλάκας, το ανεστραμμένο είδωλο ενός φασίστα, ενός Χρυσαυγίτη. Διότι, και οι δύο, αν και θεωρητικά εχθροί, είναι τόσο όμοιοι: δεν θα δίσταζαν να προκαλέσουν παράπλευρες απώλειες, αρκεί να πετύχουν το σκοπό τους.  Και οι δύο θα έβαζαν την παντιέρα τους πάνω από τον Άνθρωπο, κάτι που αυτόματα, κατά τη γνώμη μου, τους υποβιβάζει από ιδεολόγους σε απλούς εγκληματίες.

Όποιος και να την έριξε πάντως, είναι διπλά ηλίθιος, διότι πιστεύω πως σημάδευε τους αστυνομικούς, αλλά πέτυχε τη δικηγόρο. «Λάθος», θα σου έλεγε εάν τον ρωτούσες, δηλαδή θα έδινε την ίδια ακριβώς απάντηση με τους Αμερικανούς, όταν βομβάρδιζαν το Βελιγράδι, και ισοπέδωναν ένα σχολείο ή ένα νοσοκομείο αντί για το στρατόπεδο που στόχευαν: «λάθος», είχαν πει κι εκείνοι.

Εάν το ακηδεμόνευτο από κόμματα και οικονομικά συμφέροντα Κίνημα, εάν ο Αντιεξουσιαστικός Χώρος δέχεται τέτοιους κόπανους στις τάξεις του, εάν περνάει στο ντούκου μια πράξη τόσο κατάπτυστη, εάν κανείς μέχρι τώρα δεν βρήκε το φιλότιμο όχι να απολογηθεί δημόσια στη γυναίκα που κινδυνεύει να χάσει τη ζωή της, αλλά να πει ένα ανθρώπινο συγνώμη, βρε αδερφέ, εάν αυτοί που ορθώνουν το ανάστημά τους απέναντι στο Κράτος και το Κεφάλαιο σκοτώνουν για να υπερασπιστούν τη Ζωή, σαν να λέμε κάνουν παρτούζες στο όνομα της παρθενίας, τότε σύντροφοι, την κάτσαμε τη βάρκα. Εάν έχουμε τέτοιους αναρχικούς, τί να τους κάνουμε τους μπάτσους…

Ηθικόν δίδαγμα: οι φωτοβολίδες είναι για τα σκάφη, και τα γκαζάκια είναι για καφέ – μόνον.

*Ο Παύλος Μεθενίτης είναι δημοσιογράφος του Ραδιοφώνου 24/7