Πολιτική στα γήπεδα; Θα κάνουμε κι ας μην αρέσει στον Αταμάν…

Πέρσι τον Σεπτέμβριο έγινε στην Κύπρο ένα τουρνουά μπάσκετ, στο οποίο ο Παναθηναϊκός έπαιξε με την ισραηλινή Μακάμπι. Φίλαθλοι, μάλλον οπαδοί του Παναθηναϊκού, σήκωσαν στην εξέδρα ένα πανό που έγραφε: «50 χρόνια παράνομης κατοχής-Δεν ξεχνώ».

Ο προπονητής της ελληνικής ομάδας Εργκίν Αταμάν διαμαρτυρήθηκε για το πανό, επειδή- όπως έγραψε στα κοινωνικά δίκτυα- τα γήπεδα «είναι μέρη για τη φιλία και την ειρήνη και όχι για την πολιτική».

Προχτές το βράδυ έγινε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας ο τελευταίος αγώνας Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού για το πρωτάθλημα μπάσκετ. Στις εξέδρες φίλαθλοι του γηπεδούχου κρατούσαν ελληνικές σημαίες. Ο Αταμάν πάλι ενοχλήθηκε. «Έφεραν-είπε-τόσες ελληνικές σημαίες, ενώ ο Ολυμπιακός έχει μόνο έναν Έλληνα παίκτη».

Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο μόνο η δική του «λογική» μπορεί να εξηγήσει. Επίσης, είπε ότι ενημέρωσε τον πρεσβευτή της Τουρκίας για «προσβολές εναντίον της χώρας μας»(προφανώς, εννοεί υβριστικά συνθήματα) και του ζήτησε «να ενημερώσει τον υπουργό Εξωτερικών».

Ο Αταμάν είναι (και) σόουμαν. Εκτός από το να κοουτσάρει την ομάδα του, κάνει χειρονομίες, αποβάλλεται συχνά και κάνει πολιτικές δηλώσεις, μολονότι εμφανίζεται αντίθετος με την «πολιτικοποίηση» των γηπέδων.

Για τον «σόουμαν» Αταμάν δεν έχουμε να πούμε τίποτα. Άλλοτε είναι πετυχημένος, άλλοτε όχι. Όπως το βλέπει κανείς. Όμως, για τα περί πολιτικής στα γήπεδα, ας ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα:

Πρώτον, το πανό που υψώθηκε στο γήπεδο της Κύπρου υπενθύμιζε μια πραγματικότητα μισού αιώνα, η οποία τείνει να ξεχαστεί. Η χώρα του προπονητή εισέβαλε το 1974 και έκτοτε κατέχει το μισό Νησί. Δεν έχουμε αξίωση από έναν Τούρκο πολίτη να πει κάτι γι’ αυτό. Αλλά ο προβεβλημένος Τούρκος πολίτης Αταμάν δεν δικαιούται να «αγανακτεί» όταν το υπενθυμίζουν πολίτες της χώρας-θύματος. Και όταν λέει ότι την ίδια αντίδραση θα είχε αν αυτό συνέβαινε στη χώρα του, απλώς υποκρίνεται. Διότι ουδείς έχει καταλάβει τμήμα της χώρας του, ώστε να διαμαρτυρηθεί. Η χώρα του το έχει κάνει και όχι μόνο στην Κύπρο.

Δεύτερον, η προτροπή-όχι μόνο του συγκεκριμένου, είναι μια γενικότερη «μόδα»- «η πολιτική να μένει έξω από τα γήπεδα» είναι υποκριτική και μη αποδεκτή. Ας το δούμε με παραδείγματα.

1. Τον Ιούνιο του 1971, μεσούσης της δικτατορίας, όταν ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός έπαιξε στον τελικό του βρετανικού Γουέμπλεϊ, Έλληνες αντιστασιακοί ύψωσαν πανό εναντίον της χούντας τα συνταγματαρχών. Ο σχολιαστής της ελληνικής τηλεόρασης το αποδοκίμασε με το ίδιο επιχείρημα: «Η πολιτική δεν έχει θέση στον αθλητισμό». Ήταν μια «μουτζούρα» γι’ αυτόν. Όμως, το μήνυμα από το γήπεδο πέρασε σε όλη την Ευρώπη και στη χουντοκρατούμενη Ελλάδα.

2. Σε πολλά γήπεδα-σε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα- εδώ και μήνες υψώνονται πανό υπέρ των Παλαιστινίων και κατά του Ισραήλ για όσα κάνει στη μαρτυρική Γάζα. Σύμφωνα με τους αθλητικούς νόμους, αυτό «είναι πολιτική» και δεν επιτρέπεται. Όμως, το μήνυμα περνάει και μπράβο σε όσους φιλάθλους, οπαδούς, ακόμα και χούλιγκαν, το κάνουν. Ποια επίσημη αρχή θα τολμήσει να ασκήσει δίωξη για πράξη που υπερασπίζεται το δίκαιο και τους αδυνάτους;

Δεν ξέρουμε τι καταλαβαίνει από αυτά ο κόουτς Αταμάν. Αν καταλαβαίνει μόνο το σόου-στο οποίο συχνά επιδίδεται- κανένα πρόβλημα. Ας το συνεχίσει.

‘Όμως, ο Τούρκος πολίτης Αταμάν δεν δικαιούται να διαμαρτύρεται επειδή πολίτες άλλων χωρών-και δη αυτής στην οποία εργάζεται- υπενθυμίζουν ιστορικά γεγονότα(Κύπρος) και όσα η Τουρκία έχει κάνει σε βάρος άλλων λαών. Οι «προσβολές» σε βάρος της Τουρκίας (μόνο λεκτικές ή με πανό), τις οποίες είδε και άκουσε ο Αταμάν στα γήπεδα, είναι αμελητέες μπροστά στις πράξεις που έχει κάνει και εξακολουθεί να κάνει η χώρα του σε βάρος άλλων.

Το να μη θέλει ο προπονητής Αταμάν «πολιτική στα γήπεδα» είναι δικαίωμά του. Και καλά κάνει που το λέει. Για να φαίνεται πόσο ανακόλουθος είναι με αυτά που κάνει. Διότι κάνει πολιτική. Τι άλλο είναι η ανακοίνωσή του ότι ενημέρωσε τον πρεσβευτή της Τουρκίας και ζήτησε να ενημερωθεί και ο υπουργός Εξωτερικών; Τι να κάνει, δηλαδή, ο υπουργός Φιντάν; Να ζητήσει από το δικό μας Γεραπετρίτη να μαλώσει τους Έλληνες οπαδούς, ώστε να μην υψώνουν πανό και σημαίες και να μη βρίζουν; Θα ζητούσε ποτέ το ίδιο από τους Τούρκους οπαδούς; Αστειότητες.

Ο κόουτς Αταμάν δηλώνει «έξω η πολιτική από τα γήπεδα», αλλά εξαιρεί τον εαυτό του. Αλλιώς θα ήταν μόνο προπονητής και δεν θα ανακάτευε πρεσβευτές και υπουργούς. Σε λίγο θα φτάσει και στον Ερντογάν.

Αν δεν την ξέρει, καιρός να μάθει μια κοινή στις δυο χώρες παροιμία: «Δεν χωράνε δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη»…