Πολιτικό RPG

Στα δημοφιλή παιχνίδια ρόλων, κάθε παίκτης υποδύεται ένα χαρακτήρα και ενεργεί με βάση τα χαρακτηριστικά της περιγραφής του. Κι αν συνήθως όσοι ασχολούνται με αυτά έχουν κάποιον αγαπημένο ρόλο, συχνά αλλάζουν ρόλους, μπαίνοντας στο πετσί κάποιου τελείως διαφορετικού χαρακτήρα από αυτόν που συνηθίζουν να υποδύονται. Στο κάτω κάτω είναι απλώς ένα παιχνίδι.

Και στην πολιτική, οι παίκτες συχνά υποδύονται ρόλους. Ενίοτε αλλάζουν και ρόλους μεταξύ τους. Φαινόμενο πιο έντονο στη μετά το μνημόνιο εποχή.

Πάντα στο διπολικό μας σύστημα, οι ρόλοι κυβέρνησης- αντιπολίτευσης εναλλάσσονταν και μαζί τους εναλλάσσονταν και οι ρητορικές. Η κυβέρνηση παίζει το ρόλο του υπεύθυνου, ρεαλιστή, πραγματιστή και η αντιπολίτευση υπόσχεται, καταγγέλλει, συμπαρίσταται στους δυσαρεστημένους από την κυβερνητική πολιτική. Και τούμπαλιν.

Η αιώνια αυτή εναλλαγή όμως πια έχει ξεφύγει. Και όχι μόνο επειδή η αριστερά, που ανέβηκε ως δύναμη αντίδρασης στο μνημόνιο, τώρα καλείται να το εφαρμόσει- σίγουρα όχι χωρίς κλυδωνισμούς και με ψηφοφόρους και στελέχη να αντιμετωπίζουν στην καλύτερη με αμηχανία το ότι ακούνε από τα χείλη αριστερού πρωθυπουργού ρητορική που θυμίζει αυτή των προηγούμενων, με αποτέλεσμα η κύρια δύναμη που τους συγκρατεί ενωμένους (και αυτό κατάλαβε καλά ο Τσίπρας) είναι η απειλή της διαπλοκής που θέλει να ρίξει ή να ελέγξει την κυβέρνηση της αριστεράς.

Αλλά και επειδή τα πολιτικά κόμματα που τα προηγούμενα χρόνια έπαιξαν το ρόλο των υπεύθυνων ευρωπαϊκών δυνάμεων που με πόνο ψυχής κάνουν θυσίες (του λαού) για να μείνει η χώρα στο ευρώ, τώρα μπαίνουν στον πειρασμό να ξαναδοκιμάσουν έναν κάπως αντιμνημονιακό μανδύα. Τουλάχιστον μέχρι να ξαναμπούν σε κυβέρνηση.

Ειδικά οι ψηφοφόροι της ΝΔ κοντεύουν να πάθουν διχασμό προσωπικότητας καθώς τα τελευταία πέντε χρόνια έχουν ακούσει ότι το μνημόνιο του Παπανδρέου ήταν κακό, το μνημόνιο του Σαμαρά ήταν καλό, το μνημόνιο του Τσίπρα είναι ακόμη πιο κακό. Άκουσαν το “ναι σε όλα” και το “όχι σε όλα” ή το “όχι με μερικούς αστερίσκους”. Βασικά αν κρίνει κανείς από το μηδενικό ενδιαφέρον που δείχνουν για τις ομφαλοσκοπήσεις της ΝΔ, βαρέθηκαν να ακούνε.

Εκείνο που δεν αντιλαμβάνονται στη ΝΔ είναι ότι δεν πρέπει να επιχαίρουν αν ο Τσίπρας έγινε μνημονιακός ή επειδή όπως λένε το δίλημμα μνημόνιο- αντιμνημόνιο τελείωσε. Διότι αυτός που κερδίζει είναι ο Τσίπρας και όχι όσοι τον κατηγορούν επειδή εφαρμόζει όσα και εκείνοι εφήρμοζαν.

“Εάν το μνημόνιο είναι μονόδρομος, γιατί να μην το εφαρμόσουν οι νέοι, ώστε τουλάχιστον να έχουμε την ικανοποίηση πως τιμωρήσαμε κάπως τους παλιούς;” φαίνεται να αναρωτιέται ο απογοητευμένος ψηφοφόρος. Αυτός δυστυχώς δεν έχει την πολυτέλεια να αλλάξει ρόλο. Ή μήπως έχει;

*Η Βίκυ Σαμαρά, είναι επικεφαλής του Πολιτικού Τμήματος του NEWS 247

Φωτό Sooc