Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία: Ο Εμπενίζε και η “πλατφόρμα”

Ετοιμαζόταν να πάει στο σούπερ μάρκετ. Είχε γράψει τη λίστα με τα απολύτως αναγκαία για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι της οικογένειας. Τα απολύτως αναγκαία. Είχε μετρήσει και ξαναμετρήσει τα λίγα χρήματα που μπορούσε να διαθέσει -σε συνεννόηση με τον σύζυγο- και είχε πιέσει αρκετά τον εαυτό της να βάλει στην καρδιά και στο μυαλό το “πνεύμα των Χριστουγέννων”. Την βοηθούσε, είναι αλήθεια, και ο γιορτινός οίστρος των παιδιών. Είχε πειστεί πως μόνο και μόνο γι΄αυτά άξιζε να αφήσει για λίγο στο πίσω μέρος του μυαλού της τα μεγάλα βάρη και το άγχος. Χρέη, χρέη, χρέη. Υποχρεώσεις, υποχρεώσεις, υποχρεώσεις.

Ήταν έτοιμη να βγει από το σπίτι. Ξανακοίταξε τη λίστα. Λάδι, κρέας, λαχανικά, κρασί, μπύρες. Θα περνούσε κι από το πολυκατάστημα με τα γιορτινά και τα παιχνίδια. “Μην ξεχάσω και τις χαρτοπετσέτες, εκείνες τις κόκκινες με τα γκι και τα στολίδια”. Ήθελε να δημιουργήσει χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα. Θα έρθουν και ο παππούς με τη γιαγιά, ίσως και κάποιοι στενοί φίλοι. Έπρεπε, σκέφτηκε, να είναι όλα όμορφα, ζεστά, οικογενειακά.

Αίφνης, χτύπησε το κουδούνι της εξώπορτας. Βγήκε αλαφιασμένη, πάντοτε με το άγχος να προλάβει τις δουλειές. Η λίστα με τα ψώνια στο χέρι. Άνοιξε την πόρτα και είδε έναν κύριο να κρατάει ένα χαρτί και να κοιτάζει το όνομα στην ετικέτα της εξωτερικής πόρτας. “Καλημέρα”, της είπε. “Εδώ μένει ο κύριος Τάδε;”, ρώτησε ο άγνωστος. Λίγα λεπτά αργότερα είχε υπογράψει και είχε παραλάβει το έγγραφο που κρατούσε ο άγνωστος. Δεν ήταν, όμως, πλέον άγνωστος. ‘Ηταν ο…δικαστικός κλητήρας.

Μπήκε ξανά στο σπίτι με ένα σφίξιμο στην καρδιά. Κοίταξε το έγγραφο. Έκθεση Αναγκαστικής Κατάσχεσης Ακίνητης Περιουσίας. Με μαύρα έντονα γράμματα στην εισαγωγή της δικαστικής απόφασης. Κατέρρευσε. Κάθησε στην πολυθρόνα δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δένδρο προσπαθώντας να διαβάσει τις σελίδες του εγγράφου. Σήκωσε το τηλέφωνο να ενημερώσει τον σύζυγό. Τα Χριστούγεννα είχαν τελειώσει πριν αρχίσουν.

Της εξήγησαν πως πρόκειται για τυποποιημένη διαδικασία, πως υπάρχει χρόνος και περιθώριο ρύθμισης της σχετικά μικρής οφειλής. Το γνώριζαν, άλλωστε, και ο σύζυγος με την μικρή επιχείρηση προσπαθούσε εδώ και καιρό να υποβάλλει αίτηση για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό. Όμως, κάτι συνέβαινε με την… “πλατφόρμα”, κάπου σκάλωνε η αίτηση. Όπως και με χιλιάδες άλλους.

Πέρασαν ώρες για να ηρεμήσει. Τα παιδιά κάτι κατάλαβαν, ρώτησαν τι είχε συμβεί. Δεν ήξερε τι να τους πει. Από τη μία δεν πολυκαταλάβαινε όλα αυτά που αναγράφονταν στην Έκθεση Αναγκαστικής Κατάσχεσης Ακίνητης Περιουσίας, από την άλλη πάλευε μέσα της να κρύψει την πραγματική κατάσταση, να μην “μολύνει” τη χαρά των παιδιών για τις γιορτές.

Μάζεψε όση δύναμη της είχε απομείνει. “Θα το παλέψουμε”, της είπε ο σύζυγος. ‘Δεν θα βγει το σπίτι σε πλειστηριασμό, θα το παλέψουμε”.

Μου διηγήθηκε την ιστορία ένας γνωστός, φίλος της οικογένειας. Και μου είπε κάτι που καρφώθηκε στο μυαλό μου. “Ξέρεις κάτι; Οι πλατφόρμες δεν κάνουν Χριστούγεννα. Είναι κάτι σαν τον Εμπενίζε Σκρουτζ στη Χριστουγεννιάτικη Ιστορία του Ντίκενς. Ωχροί και ψυχροί. Ανελέητοι”.

Δεν είχε δίκιο. Ακόμα και ο Εμπενίζε Σκρουτζ λυγίζει στο τέλος. Αφήνεται στο “πνεύμα των Χριστουγέννων”. Οι “πλατφόρμες” ποτέ.

Τα σκεφτόμουν όλα αυτά, ξανά, ακούγοντας όσα έλεγε τις προάλλες ο ειδικός γραμματέας ιδιωτικού χρέους Φώτης Κουρμούσης. Τόσα δισ. χρωστάμε στο Δημόσιο, τόσα στις τράπεζες, τόσα στα ταμεία. Πάνω από 200 δισ το ιδιωτικό χρέος, χώρια πόσα χρωστάμε ο ένας στον άλλο και τα οποία δεν υπάρχει τρόπος να καταγραφούν. Ένας στους δύο αντιμετωπίζει αναγκαστικά μέτρα και έχει δεσμευμένους τραπεζικούς λογαριασμούς. Μια χώρα που έχει βγει από τα μνημόνια αλλά όχι και από την οικονομική κρίση, όπως παρατηρούν οι αρμόδιοι. Παρατηρούν…

Όμως, όσο απρόσωπο κι αν είναι το σύστημα, οι μηχανισμοί, η γραφειοκρατία, οι πλατφόρμες, υπάρχουν και τα …Χριστούγεννα. Δεν θα έπρεπε να είχαν ανασταλεί, τουλάχιστον, αυτές οι διαδικασίες; Μην μου πείτε για τους στρατηγικούς κακοπληρωτές και τις χρεοκοπημένες επιχειρήσεις με τους πάμπλουτους μετόχους. Αναμφίβολα υπάρχουν. Και χρωστούν τα περισσότερα στο Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία. Όμως όλοι αυτοί θα βρίσκονται στο Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη ή τα χιονοδρομικά κέντρα των Άλπεων και φέτος τα Χριστούγεννα.

Η συμπαθής νοικοκυρά, από την άλλη, έχει πάνω στο “σερβάν” το έγγραφο της αναγκαστικής κατάσχεσης. Τα Χριστούγεννα δεν είναι επαρκής λόγος για να το ξεχάσει. “Τσάκισε” η γιορτινή της διάθεση. Και τα παιδιά, αχ αυτά τα παιδιά, καταλαβαίνουν περισσότερα απ΄ όσα τους λες. Νοιώθουν τη θλίψη στην ατμόσφαιρα. Και φοβούνται μην χτυπήσει ξανά το κουδούνι και αντί για τον Άη Βασίλη είναι ο δικαστικός κλητήρας…