Συγκρίσεις με την Αργεντινή

Η κυβερνητική παράταξη επιχαίρει για την κατάληξη του πειράματος και την πτώχευση ξανά της χώρας αυτής. Λησμονούν όμως πως αυτή οφείλεται αφ’ ενός στην άρνηση μερίδας πιστωτών να συμφωνήσουν με τον γενικό διακανονισμό του χρέους. Και την επιδίκαση από αμερικανικό δικαστήριο της υποχρέωσης της χώρας να πληρώσει τα πάντα στο ακέραιο. Αλλά επίσης και στο γεγονός πως η κυβέρνηση Κίρτσνερ διόγκωσε παραπέρα τον δημόσιο τομέα αποφεύγοντας να περικόψει δαπάνες, πλην των αρχικών περικοπών σε μισθούς και συντάξεις. Τι ακριβώς μας θυμίζει αυτό;

Από την άλλη η Αριστερά κατηγορεί δήθεν «τους γύπες» των αγορών επειδή διεκδικούν στο ακέραιο τα λεφτά που έχουν δανείσει. Θα ήταν δηλαδή «ηθικότερο» αν κάποιοι δάνειζαν χρήματα που θα πήγαιναν σε παροχές και οι δανειζόμενοι στη συνέχεια αρνούνταν να πληρώσουν.

Τα δανεικά κι αγύριστα δηλαδή, που κανείς δεν υποχρεώθηκε να εισπράξει, συμπληρώνουν την ηθική και συνεπή λογική κάποιων. Να προστεθεί σε αυτά το γεγονός πως η Αργεντινή έχει ισχυρότατη οικονομία με εξαγωγές κρέατος και σόγια και πλούσιο υπέδαφος σε ενέργεια και άλλα μεταλλεύματα. Εχει δηλαδή πιστωτικό βάθος και σχετική σιγουριά για τους δανειστές. Τι αντίστοιχο έχει να παρουσιάσει η Ελλάδα; 

* Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος υπήρξε για πολλά χρόνια Βουλευτής, Υπουργός και Δήμαρχος Πειραιά. Από το 1994 έχει εγκαταλείψει την πολιτική κι απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, στην ενημέρωση και στον πανεπιστημιακό χώρο. Έχει διδάξει σε ΗΠΑ, Ρωσία και Ελλάδα ενώ υπήρξε visiting scholar του Κολλεγίου St. Edmund’s του Πανεπιστημίου του Cambridge και δύο φορές εταίρος δημόσιας πολιτικής του μεγάλου ερευνητικού κέντρου Woodrow Wilson Center της Ουάσινγκτον. Διετέλεσε σύμβουλος της Ρωσικής Κυβέρνησης για ζητήματα Ανταγωνισμού και Απελευθέρωσης των Αγορών. Τώρα διευθύνει το Ινστιτούτο Διπλωματίας του Αμερικανικού Κολλεγίου της Ελλάδας (Deree) και διδάσκει Επικοινωνία και Ανάλυση Ρίσκου στον Πανεπιστήμιο του Καλίνινγκραντ (πρ. Konigsberg) στη Ρωσία.