Απ’ το ‘κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη’ στο ‘νύν υπερπάντων ο πλειστηριασμός’

Απ’ το ‘κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη’ στο ‘νύν υπερπάντων ο πλειστηριασμός’
Συγκπέντρωωση στα Προπύλαια και πορεία στην Βουλή ενάντια στους πλειστηριασμούς το Σάββατο 4 Νοεμβρίου 2017. την κινητοποίηση οργάνωσαν Συντονισμοί Συλλογικοτήτων και Πρωτοβουλίες κατά των πλειστηριασμών απ’ όλη την Ελλάδα. (EUROKINISSI/ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ) Eurokinissi

Η Κυβέρνηση βρέθηκε τελικά στο σημείο που απέφευγε, μόνο που τώρα η κατάσταση είναι εξαιρετικά πιεστική. Σκέπτονται ακόμη και πλειστηριασμούς χωρίς συμβολαιογράφο

Όταν ακούει κανείς τον πρόεδρο των συμβολαιογράφων να επιμένει ότι “πλειστηριασμοί θα γίνουν”, λίγες ώρες μετά την πλειοψηφική απόφαση των συναδέλφων του να απέχουν από τις διαδικασίες, εύλογα σκέπτεται ότι κάτι παράξενο συμβαίνει. Η Ελληνική κυβέρνηση προτίμησε εδώ και τρία χρόνια να αφήνει το θέμα να “σέρνεται” χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο αλλά τώρα ήρθε η ώρα της λυπητερής. Μιας λυπητερής που -όπως ήρθαν τα πράγματα- την πληρώσαμε ήδη αλλά οι λάθος χειρισμοί και οι αυτοκτονικές επιλογές μιας αλλοπρόσαλλης λαϊκίστικης  κουλτούρας  μας καλούν να την ξαναπληρώσουμε. Και ενδεχομένως πιο ακριβά.

Διότι ακόμη και αν ξεκινήσουν άμεσα οι πλειστηριασμοί ακινήτων, είναι αμφίβολο αν οι τράπεζες κατορθώσουν σύντομα να αντιμετωπίσουν ριζικά το πρόβλημα των κόκκινων δανείων. Ένα πρόβλημα που αποτιμάται σε 105 δισ. ευρώ. Τόσα χρωστούν οι Έλληνες δανειολήπτες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα αποπληρωμής των δανείων τους. Αν το θέλετε σε ποσοστά, ο SSM εκτιμά ότι πρόκειται για το 49% των ενυπόθηκων δανείων. Εκτιμά επίσης ότι το 2018 (αν όλα κυλήσουν ομαλά) θα μειωθούν μόλις στο 42%. Ποσοστό που επίσης είναι δυσθεώρητο.

Χωρίς μείωση των κόκκινων δανείων, οι τράπεζες θα χρειαστούν ξανά χρήματα. Είτε από τους καταθέτες με κούρεμα είτε από όλους τους φορολογούμενους μέσω του προϋπολογισμού. Αυτός είναι ο βασικός παράγοντας πίεσης προς την Κυβέρνηση που προφανώς θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση αν ξαναζητήσει από τους πολίτες να βάλουν το χέρι στην τσέπη για τις τράπεζες. Ιδίως καθώς το Ελληνικό Δημόσιο έσωσε τα ιδρύματα πληρώνοντας αδρά και στη συνέχεια απεμπόλησε τον έλεγχό των μετοχών τους μέσα σε μια τέλεια καταιγίδα από εξωτερικές πιέσεις, λανθασμένες επιλογές και ανικανότητα.

Ο δεύτερος μοχλός πίεσης έγινε φανερός χθες κατά τη διάρκεια “του πιο ξεκούραστου Eurogroup” όπως είχε προαναγγείλει ο Έλλην Υπουργός οικονομικών. Οι δανειστές κατέστησαν σαφές ότι δεν έχει νόημα να επιστρέψουν στην Αθήνα αν πρώτα δεν έχει βρεθεί λύση με τους πλειστηριασμούς. Ο λόγος; είναι αυτός που προαναφέρθηκε. Χωρίς πλειστηριασμούς η Κυβέρνηση θα πρέπει να φροντίσει για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Ο κος Τσακαλώτος δεσμεύθηκε να βρει λύση στο πρόβλημα. Το πώς σχεδιάζει να το λύσει, ουδείς το γνωρίζει.

Ιδίως καθώς όπως προανέφερα οι Συμβολαιογράφοι υπό το κράτος του φόβου των επιθέσεων σε ειρηνοδικεία και στα γραφεία τους αποφάσισαν να απέχουν από τους πλειστηριασμούς μέχρι το τέλος του έτους. Το “παράθυρο” που μπορεί να βρει ο κος Τσακαλώτος είναι να διενεργηθούν ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί χωρίς παρουσία συμβολαιογράφου. Οι “συλλογικότητες” θα πρέπει τότε να σηκώσουν το βάρος της ευθύνης καθώς σε έναν πλειστηριασμό ο μόνος που εγγυάται το αδιάβλητο της διαδικασίας και ουσιαστικά προστατεύει τους πιο αδύναμους από “κοράκια” και κυκλώματα είναι ο συμβολαιογράφος. Η διενέργεια πλειστηριασμών απουσία του (όπως συμβαίνει πχ. στην Ισπανία), είναι μια εφιαλτική εξέλιξη. Ιδίως γιατί εδώ δεν είναι Ισπανία…

Σ’ αυτή την προσπάθειά της να σπρώξει τα πράγματα προς την κατεύθυνση που ζητούν οι δανειστές και επιβάλλει η λογική, η Κυβέρνηση δεν έχει συμμάχους. Κυρίως διότι η ίδια εγκλωβίστηκε στην δική της ρητορική για “κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη”. Οι μέχρι τώρα συνοδοιπόροι της είναι στην απέναντι πλευρά. Απαιτούν να μη γίνεται κανένας πλειστηριασμός. Άλλωστε μέχρι σήμερα οι περισσότεροι πλειστηριασμοί που “διεκόπησαν” εξ’ αιτίας της δράσης των αλληλέγγυων δεν αφορούσαν κατοικίες. Αφορούσαν στην συντριπτική τους πλειοψηφία ιδιωτικές διαφορές με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τα κίνητρα των “συλλογικοτήτων”.

Από την άλλη πλευρά, η κοινωνία που θα έπρεπε να είναι σύμμαχος της Κυβέρνησης στην προσπάθεια εξορθολογισμού της απονομής δικαιοσύνης, έχει πωρωθεί με τα τσιτάτα και τις εμπρηστικές δηλώσεις των πολιτικών. Θεωρεί a priori κακούς τους πλειστηριασμούς. Ακόμη και αν πρόκειται για κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων μιας ναυτιλιακής εταιρείας, υπάρχουν πάντοτε καλοθελητές για να εμποδίσουν τον πλειστηριασμό. Όπως συνέβη πραγματικά την περασμένη εβδομάδα στον Πειραιά. Ξεχνούν βεβαίως ότι ο πλειστηριασμός είναι η εκτέλεση μιας δικαστικής απόφασης καθώς ο θυμός δεν επιτρέπει να δουν μπροστά τους. Η μάλλον βλέπουν μπροστά τους τους συμβολαιογράφους και ξεσπούν σ’ αυτούς.

Αυτά όλα έκαναν τον Ευρωπαίο Κεντρικό Τραπεζίτη Μάριο Ντράγκι να εξοργιστεί και να απαιτήσει από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο να πράξει η Κυβέρνηση το αυτονόητο. Να εφαρμόσει το νόμο. Τα επόμενα βήματα είναι γνωστά. Με τον συνήθη τρόπο η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε ωμές παρεμβάσεις προκειμένου να κάνει όλα εκείνα που στο παρελθόν αρνούταν. Στελέχη της χαρακτήριζαν με μεγάλη ευκολία “γερμανοτσολιάδες’ όσους επεσήμαιναν ότι το πρόβλημα είναι τεράστιο και πρέπει να επιλυθεί. Υπόσχονταν ότι δεν θα γίνει κανένας πλειστηριασμός και τώρα η Κυβέρνηση ετοιμάζεται για μπαράζ. 
Το μόνο που καταφέραμε με αυτές τις επιλογές ήταν να χρυσοπληρώσουμε ένα πρόβλημα που κακοφόρμισε. Τώρα θα κληθούμε να το ξαναπληρώσουμε. Ας είναι. Αρκεί μέσα στην πρεμούρα να μην καταργηθούν πλήρως τα δικαιώματα όσων βρίσκονται σε αδύναμη θέση, όπως συνέβη σε κάθε ανάλογη περίπτωση.

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 24/7 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos)

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα