Από τον Στάλιν στον Ανδρέα, ένα tweet δρόμος…

Μπορεί η υπο-δόση των 800 εκατ. ευρώ που θα κατέληγε στην “πραγματική οικονομία¨ να τίθεται εν αμφιβόλω στο σημερινό euro working group. Μπορεί επίσης να ξεκινά σήμερα η διαδικασία των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, χωρίς προηγουμένως να έχει ληφθεί μέριμνα για την προστασία της πρώτης κατοικίας. Μπορεί επίσης ακόμη και διακρατικές, στρατηγικές επενδύσεις να βαλτώνουν λόγω του αλαλούμ της δημόσιας διοίκησης. Τίποτε όμως απ’ αυτά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να διχαστούμε ακόμη περισσότερο για το αν ήταν δημοκράτης ο Στάλιν ή ψεύτης ο Ανδρέας.

Η κυβέρνηση έχει κάθε λόγο να αλλάζει την ατζέντα “πετώντας τη μπάλα στην κερκίδα”. Κάθε σοβαρός επικοινωνιολόγος θα συνιστούσε το ίδιο. Είναι προτιμότερο να ασχολούνται οι πολίτες και οι πολιτικοί της αντίπαλοι με άσχετα θέματα ιδεολογικού κυρίως χαρακτήρα, παρά να βρίσκεται διαρκώς στο επίκεντρο η ανεπάρκεια των κυβερνητικών στελεχών που έχει ως αποτέλεσμα να μεγαλώνει ο λογαριασμός για τους πολίτες.

Πρόκειται για επιλεγμένα, προνομιακά πεδία συζήτησης. Οι σύντροφοι (ιδίως στην πάλαι ποτέ ανανεωτική αριστερά) έχουν τσακωθεί μεταξύ τους για κάθε τέτοιο θέμα. Η τριβή με την επιχειρηματολογία εκατέρωθεν τους επιτρέπει να ξεγλιστρούν και να αποφεύγουν κάθε κακοτοπιά. Ακόμη και αν κάποιοι ερεθίζονται με όσα κομίζουν οι νεοαριστεροί στον δημόσιο διάλογο, στην πραγματικότητα αυτός είναι ο στόχος πέρα από τον αυτονόητο αντιπερισπασμό. Επιχειρούν να συσπειρώσουν τους ψηφοφόρους τους διά των αντιπάλων και της αντιπαράθεσης με στερεότυπα που είναι βαθιά ριζωμένα στο συλλογικό υποσυνείδητο.

Η ΝΔ αλλά και τα λοιπά κόμματα της αντιπολίτευσης ωστόσο δεν έχουν κανέναν λόγο να εξαντλούν την κριτική τους για την Κυβέρνηση, σε κάθε πιθανό και απίθανο θέμα που εφευρίσκει το επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου. Σκεφθείτε το. Όλο το καλοκαίρι ο δημόσιος διάλογος εξαντλήθηκε σε σημαίες, προσευχές, ναζί Εσθονούς και άλλα τέτοια. Ενδιαφέροντα για φοιτητικές βραδιές με μαυροδάφνη και άφιλτρα, παντελώς άχρηστα για την συγκυρία που βιώνει η χώρα μας.

Αν ο Άδωνις είχε χρησιμοποιήσει την ενέργεια που καταναλώνει για να απαντάει σε κάθε χυδαιότητα του Πολάκη, ίσως το αποτέλεσμα να ήταν διαφορετικό. Προφανώς και δεν γίνεται να μένουν όλα αναπάντητα αλλά η αξιωματική αντιπολίτευση μοιάζει παγιδευμένη στο ρόλο του σχολιαστή. Η Κυβέρνηση θέτει τα θέματα προς συζήτηση.

Το γεγονός βέβαια ότι δεν συζητάμε και δεν ασχολούμαστε με τα πραγματικά σοβαρά θέματα αλλά “τυρβάζουμε περί άλλων”, δεν σημαίνει ότι δεν υφίστανται. Αντίθετα σημαίνει ότι εξελίσσονται ερήμην μας. Αν αντί να σφαζόμαστε με νοσταλγούς του Στάλιν για τη δημοκρατικότητά του, ασκούσαμε πίεση για τα πραγματικά ακανθώδη θέματα, θα πιέζονταν και η Κυβέρνηση να ασχοληθεί με πιο ουσιαστική ατζέντα.

Παρά την λαϊκή δυσαρέσκεια που αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις και την αποστροφή των πολιτών για την κακοδιαχείριση των Υπουργών, η Κυβέρνηση κατορθώνει και μονοπωλεί τον ορισμό των προς συζήτηση θεμάτων. Κανονικά θα χρειάζονταν δεκανίκια για να το πετύχει, όπως για παράδειγμα μηχανισμούς προπαγάνδας. Παρ’ ότι έχει φροντίσει για την δημιουργία τους (όπως φιλοδοξούν να κάνουν όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις), στην πράξη δεν της χρειάζονται.

Ακόμη και ένα χυδαίο tweet ενός άξεστου στελέχους της, αρκεί για να πυροδοτήσει την αντιπαράθεση και να στρέψει τον διάλογο και την κοινή γνώμη σε αδιάφορα θέματα. Τι μας νοιάζει σήμερα αν ο Ανδρέας ήταν ή όχι ψεύτης; Μήπως αν διχαστούμε για κάτι τέτοιο θα βελτιώσουμε τις συνθήκες ζωής μας; Ίσως αν είχαμε λυμένα τα βασικά μας προβλήματα, να είχε ενδιαφέρον μια τέτοια συζήτηση. Σήμερα δεν έχει κανένα.

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos).