Έρχεται το επίδομα επιστροφής φωτεινού μυαλού

Από την ίδρυση της το 1949 μέχρι και το 1961, η Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, γνώρισε ένα άνευ προηγουμένου brain drain. Εκτιμάται ότι έως και 3,5 εκατομμύρια -νεαροί κατά βάση- ανατολικογερμανοί διέφυγαν μέσω του Βερολίνου στην καπιταλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Η πεφωτισμένη κομουνιστική διοίκηση, αντιμετώπισε το πρόβλημα ριζικά. Στις 13 Αυγούστου του 1961 το ανατολικογερμανικό καθεστώς ξεκίνησε την ανέγερση του τείχους του Βερολίνου.

Το τείχος περιόρισε δραστικά τη φυγή που μέχρι τότε γίνονταν απλά περπατώντας στην άλλη μεριά του Βερολίνου. Δεν την εξαφάνισε όμως. Ακόμη και με τον κίνδυνο να εκτελεστούν, άνθρωποι που αναζητούσαν την ελευθερία τους ρίσκαραν τη ζωή τους για να γλιτώσουν από το σιδηρούν παραπέτασμα. Σήμερα η Ελλάδα υφίσταται -σε πιο περιορισμένη κλίμακα- ένα πρωτοφανές για το βιοτικό της επίπεδο brain drain και η Κυβέρνηση αναζητά λύσεις στο πρόβλημα. Ίσως όχι τόσο ριζικές όσο η ανέγερση ενός τείχους. Το να προσπαθείς όμως να φέρεις πίσω στην Ελλάδα ένα “φωτεινό μυαλό” χορηγώντας του ένα επίδομα είναι σαν να επιχειρείς να δελεάσεις έναν χορτοφάγο με μια μερίδα γύρο.

Αυτή ακριβώς ήταν η πρόταση που παρουσίασαν Ο Ευκλείδης Τσκαλώτος και η Έφη Αχτσιόγλου στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ζήτησαν να μάθουν κάτι περισσότερο για τα περιβόητα αντίμετρα. Το αντίμετρο #9 προβλέπει την: “Επιδότηση απασχόλησης θέσεων εργασίας ώστε να επιστρέψουν στην Ελλάδα “τα φωτεινά μυαλά” που έφυγαν λόγω κρίσης”.

Σε αντίθεση με το “φωτεινό μυαλό”, το μυαλό ενός γραφειοκράτη αδυνατεί να κατανοήσει τους λόγους για τους οποίους το πρώτο αποφασίζει να φύγει από την Ελλάδα του 2017. Ένας προφανής λόγος είναι ότι δεν βρίσκει εργασία. Κάτι που ωστόσο δεν ισχύει. Κορυφαίο στέλεχος εταιρείας ευρέσεως εργασίας, μου εξηγούσε ότι η ζήτηση για πραγματικά “φωτεινά μυαλά” είναι τεράστια στην Ελλάδα. Υπάρχουν όμως διάφοροι άλλοι λόγοι για τους οποίους οι νεαροί Έλληνες δεν αποδέχονται τις θέσεις εργασίας και φεύγουν έντρομοι για τις αγορές του πραγματικού “δυτικού κόσμου”.

Η βασικότερη αφορά στην αξιοκρατία και τις δυνατότητες εξέλιξης. Τι ακριβώς να κάνει στην Ελλάδα ένας ακαδημαϊκός ερευνητής; Η έρευνα στην Ελλάδα υποχρηματοδοτείται και αν τολμήσει κανείς να την συνδυάσει με πρακτικές εφαρμογές και να την συνδέσει με την αγορά εργασίας, ποινικοποιείται κιόλας. Άσε που ανά πάσα στιγμή υπάρχει ο κίνδυνος να τον πλακώσουν στο ξύλο ή να τον χτίσουν μέσα στο γραφείο του, “τα παιδιά” που λυμαίνονται τα πανεπιστήμια στην εποχή της μεταπολίτευσης. Στη χώρα που οι ανεπάγγελτοι γίνονται Υπουργοί και η εξέλιξη εξαρτάται από την εγγραφή στην κλαδική, τα “φωτεινά μυαλά” δεν έχουν θέση.

Οι αμοιβές είναι επίσης ένα ακόμη αντικίνητρο. Όσο “φωτεινό μυαλό” και αν είσαι, αν τολμήσεις να βγάζεις λίγα περισσότερα απ’ ότι ορίζουμε σαν όριο της φτώχειας, το κράτος θα σου πάρει περίπου το 70%. Εδώ ακριβώς έρχεται το επίδομα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Σύμφωνα με πληροφορίες, το σχετικό κονδύλι  για την επιδότηση των θέσεων εργασίας ανέρχεται σε 11 εκατ. ευρώ. Αν βγάλει κανείς και τους φόρους, μπορούμε άνετα να στείλουμε το magic bus στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για να μαζέψουμε μερικά “φωτεινά μυαλά”. Ή στη χειρότερη περίπτωση, ένα ταξί. Σκεφθείτε απλώς ότι ένα “φωτεινό μυαλό” μπορεί να αμείβεται άνετα με 100.000 ευρώ ετησίως στα πρώτα στάδια της καριέρας του, σε σοβαρές χώρες με ακμάζουσες οικονομίες.

Το χειρότερο είναι ότι κανένα “φωτεινό μυαλό” δεν θέλει να ζει σε μια χώρα που “σαπίζει”. Σε μια χώρα όπου δεν αισθάνεται ασφαλές και δεν υπάρχουν  ούτε οι στοιχειώδεις δομές. Που θα στείλει τα παιδιά του να μάθουν γράμματα; Πώς θα ρισκάρει να επισκεφθεί ένα δημόσιο νοσοκομείο; Γιατί να έρθει αντιμέτωπο με τους διεφθαρμένους κρατικούς λειτουργούς;

Η Κυβέρνηση δεν θέλει να φέρει πίσω τα “φωτεινά μυαλά”. Είναι αντίθετη σ’ αυτή τη διάκριση και ο κος Α. Μπαλτας το είχε εκφράσει με σαφήνεια κατά τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης στη Βουλή, χαρακτηρίζοντας την αριστεία ως “ρετσινιά”. Το έχει εκφράσει και ο σύμβουλος Καρανίκας χαρακτηρίζοντας την καριέρα ως “χολέρα”. 

Τα 11 εκατομμύρια δεν είναι ούτε ικανά ούτε αναγκαία για να γυρίσουν πίσω τα “φωτεινά μυαλά”. Η παλινόρθωση της αξιοπιστίας της χώρας και η αποκατάσταση ενός αισθήματος αξιοκρατίας είναι. Ωστόσο το παραδάκι δεν θα πάει χαμένο. Καθώς δεν είναι εύκολο να διακρίνεις το “φωτεινό μυαλό” από το “στουρνάρι”, εύκολα μπορεί να χαρακτηριστούν “φωστήρες” διάφοροι κομματικοί σουλατσαδόροι. Γιατί δεν μας νοιάζει αν είναι φωτεινά ή σκοτεινά τα μυαλά, αρκεί τα παιδιά να είναι δικά μας.

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι αρθρογράφος του NEWS 247 και σύμβουλος έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos).

πηγή φωτογραφίας: AP/JOCKEL FINCK