Έρχονται κατάρες! Ο Φίλης απειλεί το ισχυρότερο brand name στη χώρα

Έρχονται κατάρες! Ο Φίλης απειλεί το ισχυρότερο brand name στη χώρα

Η Εκκλησία της Ελλάδος πιστεύει ότι της ανήκουν όλα. Η θρησκεία, το κράτος ακόμη και οι πιστοί

Αν πράγματι ο Υπουργός Παιδείας κος. Νίκος Φίλης πιστεύει ότι υπάρχει διακριτός θεσμικός ρόλος της Εκκλησίας στον ατέρμονο διάλογο για την παιδεία, έχει ήδη εντοπίσει το πρόβλημα. Αναγνωρίζοντας το δικαίωμα της Εκκλησίας να παρεμβαίνει, διαιωνίζει μια στρεβλή κατάσταση που ελάχιστα απέχει από την έννοια ενός Θεοκρατικού κράτους.

Αναγνωρίζει ουσιαστικά το εθιμικό δικαίωμα της Εκκλησίας να συμμετέχει σε κοσμικά θέματα, ως μη οφείλει. Η Εκκλησία, λειτουργεί περισσότερο ως μια επιχείρηση που προσπαθεί να διατηρήσει το μελλοντικό της πελατολόγιο και ελάχιστα σέβεται το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να πιστεύει σε ότι θέλει, αν θέλει, όπως θέλει και κυρίως χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Παππά ή κοσμικό. Είναι θέμα ανάγνωσης αλλά η “θρησκεία της αγάπης”, δύσκολα μπορεί να συνδυαστεί με μια υποχρεωτική κατήχηση.

Το γεγονός ότι ένας πράος κατά τα άλλα ηγέτης μιας εκκλησίας, όπως ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, χαρακτηρίζει “απαράδεκτα και επικίνδυνα” όσα δρομολογεί ο Υπουργός παιδείας, αν μη τι άλλο φανερώνει τον εκνευρισμό που υπάρχει στους κόλπους της. Με τους νέους πολίτες να απαγκιστρώνονται ολοένα και περισσότερο από τυπολατρικές αγκυλώσεις του παρελθόντος, υφέρπει ο κίνδυνος η εκκλησία να χάσει συν τω χρόνο την επιρροή της στην κοινωνία. Η συμμετοχή όμως στην εκκλησία είναι εθελοντική. Φαίνεται ότι Κάποιοι αντιλαμβάνονται διαφορετικά φράσεις όπως το “ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι” (Μάρκ. η΄ 34).

Επανέρχεται λοιπόν ξανά το επίμαχο ερώτημα σχετικά με τον διαχωρισμό Εκκλησίας και κράτους. Πρόκειται για ένα διαχρονικό σύνθημα της αριστεράς, το οποίο ωστόσο δεν έτυχε της μεταχείρισης που του άξιζε από την πρωτοδεύτερη φορά αριστερα. Δεν έτυχε καμίας μεταχείρισης για να είμαστε ειλικρινείς. Με έναν μαγικό τρόπο ξεχάστηκε, κυρίως διότι δεν συμφέρει να δυσαρεστηθούν οι πιστοί της εκκλησίας που ενδεχομένως είναι και πελάτες του κόμματος. Όσοι επιθυμούν τον διαχωρισμό, είναι πολύ πιο ήπιοι στις αντιδράσεις τους από αυτούς που πιστεύουν στη Θεοκρατία. Τοιουτοτρόπως, αποφασίστηκαν οι ενέργειες στο συγκεκριμένο θέμα και με συνοπτικές διαδικασίες, οι ιδεολογικές προσεγγίσεις στο θέμα, περιορίστηκαν στους πολιτικούς όρκους…

 

Ασχέτως με το τι πιστεύει κάνεις για την υπόθεση και επιπροσθέτως σε ποιόν Θεό πιστεύει, το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, έχει την ευθύνη για όσα διδάσκονται στα σχολεία. Τα θρησκευτικά, αποτελούν μια κατ’ επίφαση διδασκαλία. Οι μαθητές μάλιστα βαθμολογούνται. Για ποιό λόγο άραγε; για την αποστήθιση των εδαφίων ή για την απόδειξη και ομολογία της πίστης τους;

Για την επίλυση του θέματος, ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος “με νηφαλιότητα και σύνεση” ζητεί από τον πρωθυπουργό “τη διεξαγωγή ενός συνολικού, ουσιαστικού και σε βάθος διαλόγου για το ζήτημα. Η πατρίδα μας, η κοινωνία επιζητούν συνεργασία και συνεννόηση μεταξύ των κορυφαίων θεσμών του έθνους μας και δεν έχει την πολυτέλεια κρίσεων και ρήξεων εξαιτίας κάποιων ακατανόητων ιδεοληπτικών εμμονών”.

Οι έμμονες αποτελούν πράγματι τροχοπέδη. Η εκκλησία της Ελλάδας όμως, που συνιστά νηφαλιότητα και σύνεση, θα ήταν καλό να κάνει την αυτοκριτική της πρωτίστως. Δεν αντέδρασε καν όταν διάφοροι ιερείς αν την επικράτεια, διαλαλούν το μίσος, τον ρατσισμό και την μηδενική ανοχή σε αντίθετες απόψεις. Για δεκαετίες, αφορίζουν όποιον δεν πάει με τα νερά τους και καταριούνται όποιον προσβάλλει τα συμφέροντά τους, σφετεριζόμενοι μια θρησκεία που στο επίκεντρο έχει την αγάπη και την ανοχή (Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ· ἀλλ᾿ ὅστις σε ῥαπίσει ἐπὶ τὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην Ματθ. ε΄ 39).

Αυτές και πολλές άλλες είναι οι συμπεριφορές που έδιωξαν τους πολίτες από την εκκλησία. Το να προσπαθείς να τους υποχρεώσεις να συμμετέχουν ή να τους απειλείς, δεν έχει προφανώς αποτέλεσμα. Η εκκλησία πρέπει να φανεί χρήσιμη στην κοινωνία, προκειμένου η τελευταία να την αγκαλιάσει. Ας μην ξεχνούμε άλλωστε ότι η εκκλησία και οι παπάδες δεν αποτελούν το αντικείμενο της πίστης αλλά ένα απλό τελετουργικό. Η πίστη είναι μια πολύ σοβαρή εσωτερική υπόθεση για να την ευτελίζει κάνεις μετατρέποντάς την σε αντικείμενο δημόσιας και πολιτικής διαμάχης. Πολύ περισσότερο σε εμπόρευμα.

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos).

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα