Η αντιλαϊκή επιλογή της αύξησης των φόρων θα επιδεινώσει την φτώχεια στην Ελλάδα

Η αντιλαϊκή επιλογή της αύξησης των φόρων θα επιδεινώσει την φτώχεια στην Ελλάδα
Greek VAT increases from 23% to 24% on all products and services. Snapshots from Athens, on June 1, 2016 / 23% 24% . , 1 , 2016 SOOC

Η ανεργία συνεχίζει να αυξάνεται και οι προοπτικές για την απασχόληση είναι δυσοίωνες βάσει όσων συμφώνησε η Κυβέρνηση με την Τρόικα

Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Ευρωπαική Ένωση, υπάρχουν μόλις τέσσερις χώρες μεταξύ των 28 που παρουσίασαν οριακή αύξηση της ανεργίας κατά το πρώτο τρίμηνο του 2016. Καλά μαντέψατε, η Ελλάδα είναι μεταξύ αυτών και παρά τις καλές προθέσεις, το μέλλον δεν φαντάζει ευοίωνο.

Το πρακτορείο Bloomberg  δημοσίευσε χθες ένα ρεπορτάζ με τον πολύ εύγλωττο τίτλο «Οι ελληνικές καινοτόμες επιχειρήσεις λένε ότι οι φόροι του Τσίπρα είναι άλλος ένας λόγος για να εγκαταλείψουν την Ελλάδα». Για να ξέρουμε τι λέμε και για να προλάβουμε κατηγορίες περί αγγλοσαξονικής μονταζιέρας, το ίδιο πρακτορείο προ μίας εβδομάδος χαρακτήριζε “ειρηνοποιό του οικονομικού πολέμου” τον Έλληνα Πρωθυπουργό.

Η αύξηση της φορολογίας ωστόσο είναι δεδομένο ότι θα επιβαρύνει τις επιχειρήσεις και προφανώς θα συνυπολογιστεί στην αξιολόγηση της κάθε επένδυσης. Μπορεί επιχειρηματίες, αναλυτές και επενδυτές να υποστηρίζουν ότι βασικό αίτημα είναι η σταθερότητα του φορολογικού συστήματος. Από την άλλη μεριά κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι ένα ευνοϊκό φορολογικό περιβάλλον με χαμηλούς συντελεστές δεν αποτελεί δέλεαρ.

Το δημοσίευμα του Bloomberg μάλιστα αναφέρει ότι οι νέες αυξημένες φορολογικές υποχρεώσεις έρχονται απλώς να προστεθούν στα δύο μόνιμα προβλήματα της ελληνικής επιχειρηματικότητας, τη γραφειοκρατία και την έλλειψη χρηματοδότησης. Παρά λοιπόν τις συνεχείς διαβεβαιώσεις για στήριξη της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, το επιχειρηματικό περιβάλλον γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο.

Η Κυβέρνηση θεωρεί ότι η πολιτική επιλογή της αύξησης των φόρων είναι μια ταξική επιλογή. Φορολογεί τους πλούσιους για να επιτύχει μια μίνιμουμ κοινωνική ισορροπία και να ενισχύσει μέσω αυτών τα πιο αδύναμα στρώματα.

Η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική. Η ελληνική επιχειρηματικότητα, μετά από δεκαετίες αποβιομηχάνισης, δεν βασίζεται σε μεγάλες επιχειρήσεις. Αυτές είναι μετρημένες στα δάχτυλα και όπως απέδειξε το πρόσφατο παρελθόν , έχουν τη δυνατότητα να μεταφέρουν φορολογικά την έδρα τους και να γλιτώσουν από την αύξηση της φορολογίας. Λόγω του μεγέθους τους έχουν επίσης δυνατότητα πρόσβασης σε κεφάλαια.

Η μεγάλη μάζα των επιχειρήσεων όμως δεν έχει καμία από τις δύο δυνατότητες. Για τους περισσότερους επαγγελματίες δεν υπάρχει η δυνατότητα μεταφοράς της φορολογικής έδρας ούτε στην Βουλγαρία. Αυτοί θα υποστούν την αύξηση της φορολογίας και προφανώς θα λάβουν τα μέτρα τους. Προκειμένου να διασφαλίσουν την επιβίωση της επιχείρησης, θα προχωρήσουν και σε περαιτέρω μείωση μισθών και σε απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και επίσης σε απολύσεις.

Όσες θέσεις εργασίας και αν δημιουργηθούν από την αποκρατικοποίηση δημόσιας περιουσίας και από τα μεγάλα έργα, δεν πρόκειται να αλλάξουν την εικόνα αν η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, αυτή που οι πολιτικοί ονομάζουν με ξύλινο αλλά πολύ περιγραφικό τρόπο ως “ραχοκοκαλιά” της οικονομίας, δεν αρχίσει να αναπτύσσεται.

Η “ταξική” επιλογή των φόρων, ουσιαστικά στρέφεται κατά της κοινωνίας και των αδύναμων στρωμάτων. Καθώς το ΑΕΠ συνεχίζει να μειώνεται, η δια της φορολογίας αναδιανομή έχει σαν αποτέλεσμα να μοιραζόμαστε συνεχώς λιγότερα χρήματα. Όπως και αν τα μοιράσεις, δεν θα αβγατίσουν. Πρόσκαιρα μπορεί να θεωρηθεί δίκαιη η αναδιανομή, τουλάχιστον από όσους θα λάβουν περισσότερα. Υπάρχει όμως ένα σημείο πέρα από το οποίο δεν συμφέρει κανείς να επιχειρεί και άρα να παράγει ΑΕΠ αλλά και να απασχολεί εργαζόμενους. Με λίπος δεκαετιών, πολλοί μικρομεσαίοι επιχειρηματίες μπορούν να εξετάσουν το ενδεχόμενο να σταματήσουν τη δραστηριότητά τους, ιδίως αν είναι επί μακρό διάστημα ζημιογόνος, όπως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις.

Είναι φανερό πια ότι η επιλογή των φόρων αντί μεταρρυθμίσεων δεν έπρεπε να έχει γίνει εξαρχής. Οι ελληνικές Κυβερνήσεις φέρουν ευθύνη. Ήταν δική τους η επιλογή να διατηρήσουν το υδροκέφαλο κράτος με τα λεφτά που αφαίμαξαν από τον ιδιωτικό τομέα. Ηθικοί αυτουργοί είναι φυσικά και οι δανειστές, οι οποίοι αποδέχτηκαν τις παλαιοκομματικές επιλογές των Ελλήνων. Ήδη μερικές ημέρες μετά την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και όλε σόι πλευρές …συμφωνούν ότι όσα συμφώνησαν είναι το λιγότερο ουτοπικά. Μέχρι και ο Ντάισελμπλούμ αναγκάστηκε να το παραδεχτεί.

Μπορεί ο σκοπός της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης να ήταν ιερός και να “αγίασε” τα μέσα. Η επιχειρηματική κοινότητα επίσης δείχνει κατανόηση  για τις επιλογές. Ο Εθνικός στόχος όμως θα πρέπει να είναι ένας και μοναδικός εφεξής. Να υπάρξουν αλλαγές που θα ενισχύσουν την παραγωγή και την επιχειρηματικότητα. Μεταξύ αυτών είναι βεβαίως και η μείωση των φόρων, η οποία κατά πολλούς θα αυξήσει και τα δημόσια έσοδα. Δεν υπάρχει χρόνος για αυταπάτες ή κομματικές ιδεοληψίες όταν ένας στους τέσσερις είναι άνεργος. Όταν ένας στους δύο νέους είναι άνεργος και όταν χιλιάδες νέοι που εκπαιδεύτηκαν στην Ελλάδα, προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε χώρες του εξωτερικού.

Οι πολίτες δεν νοιάζονται και τόσο για τους μακροοικονομικούς δείκτες και τους μνημονιακούς στόχους. Τα αποτελέσματα όμως, όπως η αύξηση της απασχόλησης γίνονται άμεσα ορατά και μπορούν να αλλάξουν όχι μόνο το κλίμα αλλά και τους συσχετισμούς δυνάμεων.

(Φωτογραφία: Sooc.gr)

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos).

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα