Λέμε ναι σε άμεση πρόσληψη όλων στο δημόσιο

Το σχέδιο είναι απλό. Σταδιακά θα προσληφθούμε όλοι στο δημόσιο και τότε η ανεργία θα είναι παρελθόν. Μετά θα βρούμε μια λύση για το πώς θα διασφαλίσουμε τους απαιτούμενους πόρους για να καταβάλλουμε τους μισθούς. Αν χρειαστεί θα τυπώσουμε βρε αδερφέ.

Τα στοιχεία της Eurostat έρχονται απλώς να επιβεβαιώσουν την επιτυχή πορεία του σχεδίου καθώς δείχνουν ότι ακόμη και την ύστατη ώρα, το ελληνικό Δημόσιο θριαμβεύει εις βάρος του απεχθούς ιδιωτικού τομέα. Το τελευταίο τρίμηνο του 2016, το ωριαίο κόστος εργασίας στο Δημόσιο αυξήθηκε κατά 3,4%, ενώ το αντίστοιχο κόστος στον ιδιωτικό τομέα μειώθηκε κατά 3,3%.

Πρόκειται για κάτι εξαιρετικά παράλογο. Η μείωση του δημοσίου υπήρξε μνημονιακός στόχος από τις θρυλικές εποχές του Καστελόριζου. Κάποιοι θεώρησαν ότι απλώς οι τοκογλύφοι μας εκδικούνται. Λίγοι κατάλαβαν ότι αυτή είναι η λύση στο πρόβλημα. Αρκετοί επικαλούνται στατιστικά σύμφωνα με τα οποία το ελληνικό δημόσιο είναι μικρό. Μέσα στον χαμό, οι πολιτικοί συνεχίζουν να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα. Διορίζουν την κομματική πελατεία τους.

Διότι αυτή η αύξηση του κόστους εργασίας δεν προέρχεται εξ’ ολοκλήρου από αυξήσεις. Ένα μέρος της οφείλεται στις επιδοματικές πολιτικές που αποτελούν τη βάση της πολιτικής των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ένα άλλο οφείλεται στην αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών. Οφείλεται όμως σε μεγάλο βαθμό στην αύξηση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής που διενεργεί το Υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης και  αφορούν φορείς και Οργανισμούς της Γενικής Κυβέρνησης (δηλαδή το στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα με εξαίρεση τις ΔΕΚΟ) ο αριθμός των μισθοδοτούμενων από το Δημόσιο τον Οκτώβριο του 2016 ανήλθε σε 697.228 έναντι 690.425 τον αντίστοιχο περυσινό Οκτώβριο.

Την ίδια ώρα, ο ιδιωτικός τομέας συνεχίζει να συρρικνούται με εφιαλτικούς ρυθμούς. Μόνο τον περασμένο Νοέμβριο μειώθηκε κατά 37.667 άτομα. Τον ίδιο μήνα το ποσοστό ανεργίας στους νέους αυξήθηκε κατά 1,1% σε σχέση με τον Οκτώβριο και άγγιξε το 45,7%.

Είναι αδύνατον να υπάρχει κάποιος που δεν καταλαβαίνει ότι ο αφανισμός των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, θα σημάνει άμεσα και το τέλος των χρημάτων για να δίνονται μισθοί και συντάξεις. Ειδικά για τις συντάξεις η πραγματικότητα είναι εφιαλτική. Το 1975 η αναλογία εργαζόμενων προς συνταξιούχους ήταν 3,66 εργαζόμενοι για κάθε έναν συνταξιούχο. Το 2000 έπεσε στο 1,84 και το 2009 σε 1,7. Το 2013 έπεσε ακόμη περισσότερο σε 1,3 και είναι προφανές ότι αυτή η αναλογία έχει πέσει ακόμη περισσότερο μέχρι σήμερα. Ο εμπειρικός κανόνας λέει ότι ένα ασφαλιστικό σύστημα χρειάζεται τουλάχιστον 4 εργαζόμενους για κάθε συνταξιούχο ώστε να είναι βιώσιμο.

Παρά την αμείλικτη πραγματικότητα των αριθμών, η Κυβέρνηση εμμένει να διατηρεί την ισχύουσα στρεβλή κατάσταση. Η λύση δεν μπορεί να δοθεί φυσικά με μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Κάτι τέτοιο θα επιδείνωνε περαιτέρω την εικόνα και τα μεγέθη. Χρειάζεται ένα μίγμα πραγματικών κινήτρων για την επιχειρηματικότητα, καλύτερη διαχείριση των κρατικών εσόδων, αξιολόγηση και βελτίωση της παραγωγικότητας του δημόσιου, σαφές πλάνο συρρίκνωσης του δημόσιου τομέα και προφανώς εξορθολογισμός των μισθών.

Διότι είναι ανήκουστο οι δημόσιοι υπάλληλοι να αμείβονται καλύτερα από αυτούς του ιδιωτικού τομέα. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ (ΜΑΡ 2017), πάνω από τους μισούς εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα (ποσοστό 51%) λαμβάνουν λιγότερα από 800 ευρώ καθαρά ανά μήνα, τη στιγμή που το αντίστοιχο ποσοστό στο ευρύτερο Δημόσιο είναι 11%. Ακόμη χειρότερα, περισσότεροι από 15% των ιδιωτικών υπαλλήλων αμείβονται με μισθούς κάτω των 500 ευρώ, ποσό που στο ευρύτερο δημόσιο αφορά μόλις το 3,1%. Αντίθετα στο Δημόσιο, πάνω από το 54% λαμβάνει περισσότερα από 1.000 Ευρώ ανά μήνα, ενώ στον ιδιωτικό τομέα πάνω από χιλιάρικο λαμβάνει μόνο το 24,5%, δηλαδή, λιγότερο από το ένα τέταρτο των απασχολούμενων.

Είναι φανερό ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Μεταθέτουμε το πρόβλημα για λίγο αργότερα και σκοτώνουμε κάθε ελπίδα ανάκαμψης. Αν δεν το κατανοούμε ή κλείνουμε απλώς τα μάτια μας για να μην βλέπουμε το πρόβλημα δεν θα καταφέρουμε τίποτε περισσότερο από το να ζήσουμε την πλήρη κατάρρευση.

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι αρθρογράφος του NEWS 247 και σύμβουλος έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos).