Λέμε όχι στις ανεμογεννήτριες, έχουμε τους ανεμόμυλους των παππούδων μας

Ξεσηκώθηκαν οι κάτοικοι της Πάρου, στο άκουσμα της προοπτικής εγκατάστασης ανεμογεννητριών στο νησί τους. Δικαίωμά τους θα μου πείτε αλλά είναι επίσης δικαίωμα και όλων των υπολοίπων να πάψουν να πληρώνουν για το πανάκριβο ρεύμα των Παριανών όπως και να αναζητήσουν τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τις οικολογικές ανησυχίες όσων αντιδρούν.

Γιατί είναι το λιγότερο υποκριτικό να αντιδρά κανείς στην καθαρότερη μορφή ενέργειας όταν ανέχεται ένα εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος στην τουριστικότερη περιοχή του νησιού. Δίπλα στην περιβόητη Νάουσα και λίγο πριν τη Λάγγερη και τη διάσημη Σάντα Μαρία, υπάρχει εδώ και δεκαετίες ένα ρυπογόνο εργοστάσιο παραγωγής της ΔΕΗ. Όχι κρυμμένο αλλά πάνω στην παραλία. Έχει καταστρέψει έναν ολόκληρο, μεγάλο κόλπο του νησιού και τα καυσαέρια από το φουγάρο είναι ορατά από χιλιόμετρα.

Η τοποθεσία του ΑΣΠ Πάρου

Για τη λειτουργία του εργοστάσιου, βάζουμε όλοι βαθιά το χέρι στην τσέπη. Η κατεστραμμένη οικονομικά ΔΕΗ, δαπανά περίπου 800 εκατ. ευρώ ετησίως για τις λεγόμενες ΥΚΟ. Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας, τις οποίες πληρώνουμε όλοι μέσω του λογαριασμού ρεύματος. Αυτές οι υπηρεσίες συμπεριλαμβάνουν βεβαίως τις προνομιακές τιμές ρεύματος που -ορθά- δίδονται στα ασθενέστερα νοικοκυριά. Ένα συντριπτικό όμως ποσοστό της τάξης του 80% (ήτοι περί τα 600-650 εκατ. ευρώ) δαπανώνται για την ηλεκτροπαραγωγή των νησιών σε τοπικά εργοστάσια με χρήση πετρελαίου. Όχι μόνο της Πάρου αλλά ακόμη και της Ρόδου αλλά και της Κρήτης.

Ενδεχομένως να είναι σωστή η επιλογή της κοινωνίας να επιδοτεί το ρεύμα μικρών και ακριτικών νησιών. Εκεί η ζήτηση είναι χαμηλή και οι κοινωνίες έχουν ανάγκη της στήριξης όλων μας. Στα μεγάλα και πλούσια νησιά όμως η εμμονή στην ηλεκτροπαραγωγή με χρήση πετρέλαιου είναι μια δογματική άποψη.

Θα πρέπει όλοι να αποδεχτούμε φυσικά ότι η εγκατάσταση ανεμογεννητριών, είναι μια κάποια παρέμβαση. Κυρίως αισθητική. Όμως είναι εντυπωσιακά μικρότερη από την αισθητική παρέμβαση στη Μεγαλόπολη ή στην Πτολεμαίδα. Αν χρειαζόμαστε ρεύμα και δεν θέλουμε να ζούμε εκτός δίκτυου, πρέπει σαν κοινωνία να κάνουμε τις επιλογές μας. Εκτός και αν ευθαρσώς πούμε στους κάτοικους των ηλεκτροπαραγωγών περιοχών ότι έμειναν με τον μουτζούρη στο χέρι, για να έχουμε ρεύμα όλοι οι υπόλοιποι επειδή στις περιοχές τους ανέχτηκαν να καίμε λιγνίτη και να φτιάχνουμε Μεγα-Εργοστάσια.

Πανοραμική άποψη της Μεγαλόπολης

Οι Παριανοί, όπως συνέβη και σε άλλα νησιά, ξέφυγαν από την αισθητική όχληση. Η “Επιτροπή Αγώνα” αναφέρει χαρακτηριστικά ότι: “Λόγω του ακουστικού θορύβου αλλά και των υποήχων των ανεμογεννητριών οι κάτοικοι σε κοντινές, από αυτές, αποστάσεις ενδέχεται να παρουσιάσουν προβλήματα υγείας”. Στη Σκύρο οι αντιδρώντες είχαν μοιράσει φυλλάδια μέσω των οποίων προειδοποιούσαν ότι “οι θεόρατοι ανεμόμυλοι θα μουγκρίζουν διαρκώς σκορπίζοντας ανεμοζάλη, τρέλα, σπάσιμο νεύρων, τρίξιμο των δοντιών, σεξουαλική και ερωτική υποτονικότητα” (Τα ΝΕΑ 24/11/2008). Σε άλλες περιοχές  ακούσαμε ορνιθολόγους να παραπονιούνται για την όχληση των πουλιών, παραγωγούς που μιλούν για πιθανότητα να ξινίσει το γάλα που παράγουν τα ζώα τους, για κατοίκους που υποστηρίζουν ότι θα οι ανεμογεννήτριες θα φέρουν ανομβρία μέχρι και για το “σύνδρομο της gay κατσίκας” ακούσαμε από πολέμιους της αιολικής ενέργειας.

Η εγκατάσταση 22 ανεμογεννητριών και ισχύος 2,3 ΜW εκάστη σε δύο αιολικά πάρκα όπως προβλέπει το σχέδιο του Υπ. Περιβάλλοντος για την Πάρο, δεν λύνει το πρόβλημα της ηλεκτροδότησης του νησιού. Κυρίως λόγω της αδυναμίας αποθήκευσης της παραγόμενης καθαρής ενέργειας. Μειώνει όμως δραστικά το κόστος παραγωγής και ουσιαστικά μετατρέπει την ηλεκτροπαραγωγή με χρήση πετρέλαιου σε εφεδρικό σχέδιο, π.χ. σε περίπτωση εκτεταμένης άπνοιας. Κάτι που ωστόσο δεν είναι συνηθισμένο στις Κυκλάδες.

Η λύση θα ήταν η διασύνδεση των νησιών με το δίκτυο της ηπειρωτικής χώρας. Ακόμη και τότε όμως τα νησιά με το τεράστιο αιολικό δυναμικό τους θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην παραγωγή -περίπου δωρεάν- ενέργειας και κυρίως εξαιρετικά καθαρής.

Παντού και πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα επικαλείται διάφορους λόγους για να αντιδράσει στην πρόοδο. Από σκοτεινούς τύπους που επιχειρούν να προστατέψουν συμφέροντα, μέχρι αφελείς που πιστεύουν σε θεωρίες και δογματικούς που αρνούνται κάθε αλλαγή κι κάθε πρόοδο.

Υ.Γ. Υπάρχει πάντοτε και ο λυρικός εκφραστής της αντίδρασης, που μπορεί να δραματοποιεί τα πράγματα. Ο Λάκης Λαζόπουλος έδωσε τον τόνο της αγανάκτησης λέγοντας: «Η πιθανή εγκατάσταση αυτών των αιολικών πάρκων στο νησί θα είναι ένα δεύτερο «Σάμινα». Ένα ναυάγιο σε στεριά». Είναι προφανώς αναγκαίες οι παρεμβάσεις του πνευματικού κόσμου της χώρας αρκεί να είναι ολοκληρωμένες. Ο κ. Λαζόπουλος αφού θέλει να εκφέρει άποψη για ένα τέτοιο θέμα, θα ήταν χρήσιμο να εξηγήσει ποιος θα πληρώσει την ηλεκτροπαραγωγή με χρήση πετρέλαιου, ποιος ωφελείται από την ισχύουσα κατάσταση και κυρίως τι θα γίνει με ένα άλλο μεγαλύτερο ναυάγιο, αυτό της ΔΕΗ. Ειδάλλως το μόνο που καταφέρνει είναι να πωρώνει φανατικούς και να σταματά κάθε πρόοδο. Με τα μισόλογα και τις θεωρίες της στείρας αντίδρασης, γελάνε και οι μετασχηματιστές…

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι αρθρογράφος του NEWS 247 και σύμβουλος έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos).