Με μας, με τον Άδωνι ή με τους άλλους;

Με μας, με τον Άδωνι ή με τους άλλους;
5th Meeting of the Political Committee of New Democracy Party, in Athens, on Mar. 8, 2015 / 5 , 8 , 2015 Menelaos Myrillas / SOOC

Η στοχοποίηση είναι κακή όταν την κάνουν οι άλλοι όπως ακριβώς φιλελεύθερη είναι μια άποψη μόνο αν μας βολεύει

Είναι παράξενο να βλέπεις συν τω χρόνο, ανθρώπους άλλοτε (κατά δήλωση τους) υπέρμαχους της δημοκρατίας και της πολυφωνίας, να διολισθαίνουν στην εύκολη λύση των εκβιαστικών διλημμάτων, μη έχοντας άλλον τρόπο να πολιτευθούν. Αυτή η κακοδαιμονία του έμφυτου διχασμού που διακατέχει πολλούς Έλληνες είναι ίσως το βασικότερο νόσημα της ελληνικής κοινωνίας.

Όχι μόνο γιατί οδηγεί μοιραία σε αδιέξοδα. Αλλά και διότι γίνεται βορά στα πολιτικά κοράκια που δεν χάνουν την ευκαιρία για πόλωση. Το γεγονός ότι η χώρα Κυβερνάται εδώ και 18 μήνες από μια Κυβέρνηση ανίκανη να διαχειριστεί το σύνολο των θεμάτων, δεν αναγάγει αυτόματα τον πολιτικό της αντίπαλο σε σωτήρα. Κατ’ αναλογία, το γεγονός ότι η “Πασοκονεοδημοκρατία” βούλιαξε τον τόπο στη διαφθορά και τη ρεμούλα, δεν μπορεί να αγιοποιεί τον ΣΥΡΙΖΑ στην απόπειρά του να αλώσει το κράτος.

Για δεκαετίες πορευτήκαμε με τη λογική της “καμένης γης”. Πάντοτε έφταιγαν οι προηγούμενοι διότι παρέδωσαν χάος. Αν ξεφύγει κανείς από την κοντόφθαλμη και εν’ θερμώ ανάλυση των πραγμάτων, θα διαπιστώσει ότι η χώρα εδώ και δεκαετίες ταλαιπωρείται από παρόμοια συμπτώματα. Η εκάστοτε Κυβέρνηση σπαταλούσε το χρόνο μοιράζοντάς τον μεταξύ της πολεμικής για τους προηγούμενους και της απόπειρας της να βολέψει μερικά κομματικά στελέχη και άλλους παρατρεχάμενους. Η πόλωση προσέφερε πάντα τον απαραίτητο χρόνο για το πλιάτσικο της χώρας.

Για το εκάστοτε καθεστώς, όποιος δεν ήταν μαζί τους ήταν αντίπαλος. Μέση οδός δεν υπήρξε ποτέ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, χολωμένος από την παραμονή του ριζοσπαστικού χώρου στο πολιτικό περιθώριο σχεδόν από τη σύστασή του, δεν κράτησε φυσικά τα προσχήματα. Όχι ότι οι προηγούμενοι έκαναν κάτι διαφορετικό. Μερικοί απλώς έντυναν τον αυταρχισμό με έναν μανδύα ευγένειας.

Ήταν τότε που διάφορα φιλελεύθερα στελέχη της ΝΔ και άλλων πολιτικών χώρων, άρχισαν να διαμαρτύρονται για τον τρόπο που αντιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ όσους διαφωνούσαν μαζί του. Ορθώς έκαναν, διότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν απειλούσαν με λαϊκά δικαστήρια όποιον εξέφραζε μια διαφορετική άποψη. Ο εν ενεργεία κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος και Βουλευτής Θεσσαλονίκης κος. Φάμελος αναρωτήθηκε από το βήμα της Βουλής ποιο είναι το πρόβλημα με τα λαϊκά δικαστήρια; Όσο για τα περιβόητα trolls που τραμπούκιζαν όποιον διαφωνούσε και στοχοποιούσαν ακρίτως; Τα έμαθαν ακόμη και οι τεχνολογικά αναλφάβητοι.

Με αφορμή το χθεσινό μου άρθρο, διάφοροι κατά κανόνα ψευδώνυμοι σχολιαστές μεταξύ των οποίων -προς τιμήν του επωνύμως- και ο ίδιος ο Βουλευτής Αθήνας της ΝΔ που ανέφερα στον τίτλο, έσπευσαν να με κατηγορήσουν ότι εκθειάζω τον Τσιπρα, απλώς και μόνο επειδή περιέγραψα το πολιτικό πόκερ που εκτυλίσσεται. Δεν ανέφερα ποτέ ούτε ότι επικροτώ τις μεθόδους του, ούτε ότι το αποτέλεσμα είναι ευεργετικό για τον τόπο και τους πολίτες. Δεν έμειναν μόνον εκεί. Με περισσή ευκολία με χαρακτήρισαν περίπου σαν φιλοκυβερνητικό τσιράκι.

Την ίδια ακριβώς αντιμετώπιση είχα κάθε φορά από τους “φανατικούς”, τους “ορθόδοξους συριζαίους” όποτε ασκώ δριμεία κριτική στην Κυβέρνηση. Με έχουν κατηγορήσει ότι είμαι ενεργούμενο του Κυριάκου ή νεοφιλελεύθερο κοράκι. Για πολλούς φανατικούς, σ’ αυτή τη χώρα πρέπει να είσαι ή μαζί τους ή εχθρός τους. Δεν μπορούν να δεχθούν μια μετριοπαθή άποψη. Τουλάχιστον όχι αν δεν τους βολεύει. Άλλωστε με την μετριοπάθεια δεν πρόκοψε πολιτικά κάνεις σ’ αυτόν τον τόπο.

Το ίδιο ισχύει φυσικά και για αυτούς που θεωρητικά κόπτονται για τα δικαιώματα της ελευθεροτυπίας και της ελεύθερης γνώμης. Για τους ίδιους που ορθά προάσπιζαν το δικαίωμά όλων να λένε ελεύθερα ότι θέλουν, στα πλαίσια της νομιμότητας.

Θεωρούν ότι εκφράζουν συλλήβδην έναν χώρο με ασφυκτικά πλαίσια. Αυτοί ορίζουν σαν πορτιέρηδες ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει. Μοιάζουν περισσότερο με τον “τρελο-καπελά” από την δική τους χώρα των θαυμάτων. Η δημοκρατία τους εξαντλείται πολύ πριν το προσωπικό πολιτικό συμφέρον. Ιδίως ο χώρος της κεντροδεξιάς και των φιλελευθέρων δεν μπορεί να διακατέχεται από ιδεοληψίες. Πρόκειται ίσως για τον χώρο που μεταξύ λαικοδεξιών και ενίοτε ακροδεξιών, φιλοξενεί τις πλέον ανεκτικές απόψεις. Πρόκειται για τον χώρο που ακόμη και σήμερα μνημονεύει τα λογά του Παύλου Μπακογίαννη για τον δημόσιο διάλογο και τη συναίνεση. Οι κραυγές των φανατικών μοιάζουν πάντοτε με παραφωνία.

Δεν είναι τσιφλίκι τους ούτε η κεντροδεξιά αλλά ούτε καν η ΝΔ. Πολλοί εξ’ αυτών, είδαν φως και μπήκαν. Όπως συνηθίζεται έγιναν βασιλικότεροι του βασιλέως και πήραν οι ίδιοι τον εαυτό τους πολύ σοβαρά. Για το πώς τους βλέπουν όλοι οι υπόλοιποι δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα.

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos).

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα