Ο “φίλος” Πιέρ υπόσχεται “μνημόνια μέχρι να σβήσει ο ήλιος”

Ο “φίλος” Πιέρ υπόσχεται “μνημόνια μέχρι να σβήσει ο ήλιος”

Δυστυχώς έχει δίκιο και οι πιθανότητες να επιστρέψουμε στον έκλυτο βίο που μας οδήγησε στη χρεοκοπία, είναι μηδενικές

Ο Πιέρ Μοσκοβισί, ο επίτροπος αρμόδιος για οικονομικά θέματα, τις τελευταίες ημέρες ήταν φίλος της Ελλάδας. Ήταν άλλωστε ιδιαίτερα φιλικές οι δηλώσεις τους σχετικά με τον “σκανδαλώδη τρόπο λήψης αποφάσεων επί του ελληνικού προγράμματος προσαρμογής”. Ήταν μια πλήρης δικαίωση κάθε αντιμνημονιακού και άφηναν περιθώρια για να οργιάσουν εκ’ νέου τα  σενάρια συνωμοσίας σχετικά με τα “κέντρα λήψης αποφάσεων”.

Αυτές οι φιλίες όμως δεν κρατούν για πολύ. Ο επίτροπος (αφού τον άδειασε η Κομισιόν για την προηγούμενη τοποθέτησή του) επέστρεψε με μια δήλωση που προσγειώνει στην πραγματικότητα όσους θεώρησαν ότι με κάποιον μαγικό τρόπο “ξεμπερδέψαμε με τα μνημόνια”. Όπως τον Χρήστο Σπίρτζη για παράδειγμα, που μιλώντας πρόσφατα στην Αμφιλοχία δήλωσε ότι “τον Αύγουστο του επόμενου χρόνου η χώρα θα είναι έξω από τα μνημόνια” (26 Ιουλίου 2017). Ή τον Αλέκο Φλαμπουράρη που δήλωσε ότι: “Οι κάνουλες θα ανοίξουν τον Αύγουστο του ’18 που θα βγούμε από το μνημόνιο” (ΣΚΑΙ 3 Σεπτεμβρίου 2017).

Αντίθετα ο Πιέρ Μοσκοβισί ξεκαθάρισε χθες ότι θα υπάρχει “πλαίσιο εποπτείας μετά την επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος”. Για τους περισσότερους θεωρείται φυσιολογικό το να εποπτεύουν οι δανειστές το που ξοδεύεις τα χρήματά σου μέχρι να ξεχρεώσεις τα τεράστια δάνεια, κάτι που δεν θα συμβεί το 2018. Στην Ελλάδα αντίθετα έχει αναπτυχθεί μια τεράστια παραφιλολογία ακόμη και σχετικά με το αν πρέπει να αποπληρωθούν τα δανεικά. Δεδομένου μάλιστα του γεγονότος ότι “του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει”, η υπηρεσία που προσφέρει ο επίτροπος με τέτοιες δηλώσεις κινείται προς την κατεύθυνση του αντιευρωπαϊσμού και της πόλωσης. Από τη μία κατακρίνει τον τρόπο λήψης αποφάσεων και από την άλλη λέει ότι η επιτροπεία θα συνεχιστεί. Με τον τρόπο του ερεθίζει τα αντιμνημονιακά αντανακλαστικά των Ελλήνων.

Δεν μπορεί φυσικά να πει ψέματα. Η χώρα θα συνεχίσει να δίνει λογαριασμό στους δανειστές για το τι κάνει με τα δημοσιονομικά της. Μπορεί κάτι τέτοιο να χαλάει το αφήγημα περί επιτυχούς εξόδου απ’ τα μνημόνια αλλά την ίδια ώρα μας εξοικειώνει με την κατάσταση που θα συνεχίσει να επικρατεί στη χώρα, είτε με αυτή είτε με άλλη Κυβέρνηση.

Ιδίως καθώς αν διαβάσει κανείς προσεκτικά τη φράση του, θα κατανοήσει ότι η επιτροπεία θα συνεχιστεί “μετά την επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος”. Ήτοι ακόμη και αν η Κυβέρνηση κινηθεί πράγματι γρήγορα προς την κατεύθυνση των μεταρρυθμίσεων και συνεχίσει τη δημοσιονομική προσαρμογή, εποπτεία θα υπάρχει. Ακόμη και αν κατορθώσει να επιτύχει τον στόχο που έχει προσδιορίσει ο Πρωθυπουργός για “καθαρή έξοδο” στις αγορές το καλοκαίρι του 2018. Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι η χώρα θα πρέπει να ανακτήσει πλήρως την εμπιστοσύνη των επενδυτών και θα μπορεί να δανειστεί δίχως δεκανίκια.

Με αυτό το δεδομένο, κανείς δεν θέλει να σκέπτεται τι θα συμβεί σε κάθε άλλη περίπτωση. Αν δηλαδή τελικά η χώρα δεν κατορθώσει να πείσει τους διεθνείς επενδυτές και χρειαστεί ο “δανεισμός” να γίνει με “ενέχυρο” μια προληπτική πιστοληπτική γραμμή, κάτι που σημαίνει περισσότερες υποχρεώσεις προς τους δανειστές. Ακόμη χειρότερα στο απευκταίο σενάριο που δεν θα μπορεί να πείσει κανέναν και τελικά υποχρεωθεί να λάβει νέα δάνεια που θα συνεπάγονται νέες υποχρεώσεις. Δηλαδή ένα νέο μνημόνιο.

Ακόμη όμως και το καλύτερο σενάριο της “καθαρής εξόδου” δεν εξαρτάται αποκλειστικά από την Κυβέρνηση. Ακόμη και αν τον Αύγουστο του 2018 η Κυβέρνηση Συριζα-ΑΝΕΛ τα έχει όλα “καλώς καμωμένα”, ουδείς μπορεί να εγγυηθεί ότι η κατάσταση στις διεθνείς αγορές θα είναι τέτοια που θα επιτρέπει τον δανεισμό με ρεαλιστικά επιτόκια. Το αυτό ισχύει και για οποιαδήποτε άλλη Κυβέρνηση σε μια χώρα που συνεχίζει να ταλαιπωρείται από παθογένειες.

Υπ’ αυτή την έννοια, ότι δηλαδή μετά από τόσα χρόνια μνημονίων και προσαρμογής δεν κατορθώνουμε να αλλάξουμε όλ’ αυτά που μας οδήγησαν στην ουσιαστική χρεοκοπία της χώρας, η επιτροπεία να είναι είναι μια πικρή λύση στο πρόβλημα. Σύσσωμο όμως το πολιτικό σύστημα της χώρας έχει πείσει τους πολίτες ότι πρόκειται για κάτι απαράδεκτο. Λες και οι πολιτικοί δεν φέρουν καμία ευθύνη και πρέπει να τους δώσουμε εν’ λευκώ ξανά τη διαχείριση για να μας χρεώσουν με μερικές εκατοντάδες δισεκατομμύρια ακόμη. Παραδοχές όπως εκείνη του ΔΝΤ με τους λάθος πολλαπλασιαστές ή η πρόσφατη του Μοσκοβισι περί σκανδάλου στη λήψη αποφάσεων, υπερτονίζονται και σε όλους αυτούς αποδίδεται η αποτυχία. Εμείς βγάζουμε την ουρά μας απ’ έξω.

Με την Ανγκελα Μέρκελ να σπρώχνει προς μια κεντρική οικονομική διαχείριση της Ε.Ε. λίγες μέρες πριν τις Γερμανικές κάλπες. Η κατεύθυνση της Ευρωπαικής ολοκλήρωσης, μοιάζει να είναι η επικρατέστερη. Κακά τα ψέματα το ισχύον μοντέλο δεν μοιάζει σταθερό και οι ηγέτιδες δυνάμεις της γηραιάς Ηπείρου, έστω και αγκομαχώντας, θα το αλλάξουν. Τότε η επιτροπεία θα είναι μόνιμη, για όσους τουλάχιστον μετέχουν στην ένωση. Η εποχή της ασυδοσίας που οδήγησε τη χώρα στον γκρεμό δεν μοιάζει με κανέναν τρόπο πιθανή να συμβεί ξανά. Και είναι βέβαιο ότι το παλαιό πολιτικό σύστημα της δικής μας χώρας δεν θα παραδοθεί αμαχητί.

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos).

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα