Οι 10 πρώτες σκέψεις για την νέα εποχή του ΠΑΣΟΚ

Οι 10 πρώτες σκέψεις για την νέα εποχή του ΠΑΣΟΚ

Πόσο διαφορετική και πόσο ίδια είναι η παράταξη μετά τις εσωκομματικές κάλπες;

Πριν ακόμη γίνουν οι εσωκομματικές εκλογές, η Φώφη Γεννήματα είχε ήδη προσφέρει πολλά στην παράταξη με τα πολλά ονόματα που για συντομία θα την αναφέρουμε ως ΠΑΣΟΚ.

 Την κράτησε ζωντανή σε μια περίοδο απαξίωσης για το πολιτικό σύστημα εν’ γένει και κατά την οποία το ΠΑΣΟΚ φορτώθηκε με το μεγαλύτερο μέρος των ευθυνών για τη διακυβέρνηση στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Η εν γένει παρουσία της αλλά και αρκετές από τις παρεμβάσεις της στο κοινοβούλιο ήταν εν γένει αξιοπρεπείς και απ’ ότι φάνηκε ικανές να κρατήσουν έναν σκληρό πυρήνα ψηφοφόρων. Μικρό, αλλά αρκετό για να μην “κλείσει” το κόμμα ή βρεθεί σε ποσοστά τόσο χαμηλά που θα το κατέτασσαν σαν ένα γραφικό απολίθωμα.

Τώρα καλείται να κάνει “το κάτι παραπάνω”. Τη μαγική ντρίπλα που θα ξεσηκώσει την κερκίδα και θα φέρει νέους ψηφοφόρους ή θα επαναπατρίσει τους παλαιούς. Αν συνεχίσει απλώς να “σέρνεται” σε μονοψήφια, η εντροπία θα κάνει νομοτελειακά τη δουλειά της και το ΠΑΣΟΚ θα περάσει στη λήθη τους παρελθόντος.

Η δουλειά δεν θα είναι εύκολη. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να διατηρήσει την εκλογική επιρροή του. Βρίσκεται επίσης στην εξουσία και έχει διάφορα μέσα για να επιτύχει τον στόχο του. Από την άλλη πλευρά, η ίδια η εξουσία προκαλεί φθορά και δυσαρέσκεια την οποία φιλοδοξεί να εισπράξει το ΠΑΣΟΚ σαν όμορος χώρος. Φιλοδοξεί να αντλήσει πιθανώς και κάποιους ψήφους από την κεντροδεξιά δεξαμενή της ΝΔ. Πράγμα καθόλου εύκολο επίσης, δεδομένης της προοπτικής εξουσίας που δίνουν στον Κυριάκο Μητσοτάκη τα γκάλοπ με άνω των 10 μονάδων διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Για την Φώφη Γεννήματα δεν αρκεί πλέον η πολιτική του ώριμου φρούτου. Δεδομένου ότι η χώρα βρίσκεται εδώ και 7 χρόνια σε μόνιμη προεκλογική περίοδο, οι κάλπες μπορεί να στηθούν οποτεδήποτε. Ο χρόνος που θα έχει στην διάθεσή της μπορεί να είναι από πολύ λίγος μέχρι 2 έτη. Μέχρι την κάλπη (όποτε και αν αυτή στηθεί) ουδείς θα τολμήσει να την αμφισβητήσει. Μια ενδεχόμενη όμως αποτυχία σε εθνικές εκλογές, θα επαναφέρει την γκρίνια και τη δυσαρέσκεια στο τραπέζι.

Για να πετύχει το στόχο της, οφείλει να διευρύνει τους ορίζοντες του ΠΑΣΟΚ, εκμεταλλευόμενη τις υποσχέσεις για σύμπλευση με όσους συμμετείχαν στην εσωκομματική διαδικασία. Πρώτ’ απ’ όλους με τον Ν. Ανδρουλάκη. Ο νεαρός ευρωβουλευτής απεδείχθη σκληρό καρύδι καθώς “απ’ το πουθενά” έλαβε 44% και παρά το γεγονός ότι ο περιβόητος μηχανισμός του είχε “αποδυναμωθεί” στο πρόσφατο παρελθόν από κινήσεις της αντιπάλου του. Πλέον ο Ν. Ανδρουλάκης αποτελεί ισχυρό πόλο της παράταξης και η αυτονόητη συμπόρευση με την νέα πρόεδρο μπορεί να ενδυναμώσει την “εικόνα της παράταξης” με τον δυναμισμό που η αλήθεια είναι ότι έλειπε.

Από την άλλη πλευρά είναι και οι “εκτός ΠΑΣΟΚ” που μπορούν να φανούν εξαιρετικά χρησμοί. Δεν είναι μόνο οι ψηφοφόροι του Θεοδωράκη και του Καμίνη. Αυτοί άλλωστε δεν είναι σίγουρο ότι θα ακολουθήσουν τις επιλογές των προσώπων. Είναι οι ίδιοι οι ηγέτες και ο οργανωτικός μηχανισμός των χώρων πέριξ του “κέντρου” που δεν θα δημιουργήσει προβλήματα κατεβάζοντας κόμματα που θα μπορούσαν να διασπάσουν την προσοχή των ψηφοφόρων. Τουλάχιστον έτσι δεσμεύθηκαν και θα είναι συνεπείς διότι σε άλλη περίπτωση γνωρίζουν ότι θα εισπράξουν την απαξίωση των πολιτών που απεχθάνονται τις κωλοτούμπες.

Το ότι δεν θα το κάνουν βεβαίως αυτοί, δεν σημαίνει ότι δεν θα επιχειρήσει να το κάνει και κανείς άλλος. Άλλωστε το φιλελεύθερο κέντρο του Ποταμιού, και οι ευρωπαιστές του Καμίνη δεν είναι βέβαιο ότι θα εκφράζονται από τη σοσιαλδημοκρατία του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο στον ορίζοντα δεν φαίνεται ηγέτης ικανός να συσπειρώσει κεντρώους ψηφοφόρους και ταυτόχρονα να θέλει να το κάνει…

Άλλωστε το ΠΑΣΟΚ μοιάζει σαν να έπαψε να είναι αμαρτία. Τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια της κρίσης, ουδείς παραδέχονταν ότι ψήφισε ΠΑΣΟΚ στη χώρα που στις εκλογές του ’81 ένας στους δύο ψηφοφόρους είχε “ρίξει” Αντρέα. Σαν τα ανθρωπάκια του λαχείου, ένας στου δύο κερδίζει. Αρχικά ως troll-άρισμα και εν συνεχεία ως νοσταλγική ανάμνηση το ΠΑΣΟΚ επανήλθε σαν μια vintage μόδα. Όσοι συμμετείχαν ενεργά στις εκλογές της κεντροαριστεράς, το έκαναν χωρίς κόμπλεξ. έχοντας συνείδηση του χώρου που υποστηρίζουν. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο όφελος από τη διαδικασία που επιβεβαίωσε την ηγεμονία της κας. Γεννηματά. Επαναβεβαίωσε τη σχέση του χώρου με την κοινωνία. Έστω με ένα μικρό κομμάτι της για αρχή.

Υπ’ αυτή την έννοια οι όποιες σκέψεις για αλλαγή ονόματος και συμβόλων, θα έπρεπε να επανεξεταστούν. Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα πολύ δυνατό brand name. Απαξιώθηκε λόγω λανθασμένων επιλογών και οικτρής κακοδιαχείρισης. Συνδέθηκε στο τέλος με μια ιδιαίτερα φαύλη περίοδο της χώρας.  Όμως δεν θα είναι η πρώτη “φίρμα” που επαναλανσαρίστηκε με επιτυχία. Ο χώρος άλλωστε διαθέτει έναν ιδιαίτερα πετυχημένο “διαφημιστή” ο οποίος πλέον εμφανίζεται ανοιχτά στο πλευρό της νέας αρχηγού. 

Αν θα ξαναμοιραστεί η τράπουλα, όπως ονειρεύονται τα στελέχη της παράταξης, είναι ακόμη νωρίς για να το κρίνει κανείς. Το σίγουρο είναι ότι με την ίδια αρχηγό, η παράταξη δεν είναι πλέον ίδια. Υπάρχουν υλικά για να επιχειρήσει κανείς μια παλινόρθωση του χώρου του κέντρου. Όχι όμως και μια παλινόρθωση του παλαιού, ορθόδοξου ΠΑΣΟΚ.

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 24/7 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos)

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα