Οι 4 παράγοντες που δείχνουν ότι κινδυνεύουμε μόνο από αυτοκτονία

Οι 4 παράγοντες που δείχνουν ότι κινδυνεύουμε μόνο από αυτοκτονία
Street scene, Athens, Greece on Aug. 2, 2017. / , 2 , 2017. Alexandros Michailidis / SOOC

Πικρό το ποτήρι για τους αντιμνημονιακούς αλλά η αυστηρή εφαρμογή όσων δεσμεύθηκε να κάνει η Κυβέρνηση, θα προσδώσει σταθερότητα στη χώρα

Παρά την γενική κατήφεια που αποτυπώνεται στα ισχνά μεγέθη της ανάπτυξης (θα κλείσει στο ήμισυ των προβλέψεων που έκανε πέρυσι η Κυβέρνηση, στην καλύτερη περίπτωση), υπάρχουν τέσσερις βασικοί παράγοντες που δημιουργούν ευνοϊκές συνθήκες για την μεγάλη εικόνα της χώρας. Το ερώτημα “θα αντέξει η οικονομία” έχει μάλλον απαντηθεί. Θα αντέξει και ο μόνος προφανής λόγος για να οδηγηθούμε σε χάος είναι να αποφασίσουμε να αυτοκτονήσουμε.

Πρωτίστως η μεγαλύτερη κολοτούμπα που έκανε η αριστερή Κυβέρνηση επιβεβαίωσε το Καραμανλικό δόγμα ότι “ανήκομεν εις την δύσιν”. Δεν χωρά αμφισβήτηση επ’ αυτού. Ο ΣΥΡΙΖΑ διέλυσε κάθε υποψία αντιαμερικανισμού, που περιορίζεται πλέον (μετά την διακυβέρνησή του) σε μια χούφτα γραφικών και άλλη μία με αμετανόητους. Δεν ήταν μόνο η εμφατική παρουσία του Αλ. Τσίπρα στις ΗΠΑ. Οι αντιδράσεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς στην απόφαση του Trump για την Ιερουσαλήμ ήταν τόσο χλιαρές που ουσιαστικά δεν υπήρχαν. Αποτέλεσμα της δέσμευσης και των τελευταίων οργανωμένων αντιαμερικανών καθώς σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε κατασκηνώσει στο σύνταγμα κατά του διεθνούς Ιμπεριαλισμού και του εβραϊκού λόμπι. Η ανάπτυξη και η ευημερία του δυτικού κόσμου είναι συνεχής και αδιαμφισβήτητη την ώρα που τα “πειραματικά αριστερά” καθεστώτα διασφαλίζουν ολούθε δυστυχία για τους πολίτες τους.

Ένας δεύτερος παράγων αφορά στην ανταγωνιστικότητα της χώρας. Μετά την χρεοκοπία του 2010, οι ελληνικές Κυβερνήσεις δέχτηκαν (με το ζόρι) να εφαρμόσουν μεταρρυθμίσεις. Στην αρχή αρνούνταν. Έπειτα τις έκαναν “τάχα” με βαριά καρδία και τελικά ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ και με δάκρυα στα μάτια ψήφισε (ή ετοιμάζεται να ψηφίσει) ότι απαιτείται. Όπως έγινε φανερό από το επικαιροποιημένο μνημόνιο που ήρθε χθες στο φως της δημοσιότητας, μέχρι το καλοκαίρι η Κυβέρνηση έχει δεσμευθεί ότι θα ξεμπερδεύει με όλες τις αναγκαίες παρεμβάσεις σε πολιτικό και νομοθετικά επίπεδο. Όλες αυτές που στο πρόσφατο παρελθόν πολέμησε λυσσαλέα. Ολ’ αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα χαμηλότερο κόστος εργασίας, πιο ευέλικτες μορφές απασχόλησης και στο βάθος απλούστερες διαδικασίες αδειοδότησης επενδύσεων και ίσως φορολογικά κίνητρά. Αυτά θέλουν οι επενδυτές και όλα δείχνουν ότι αυτά θα πάρουν μεσοπρόθεσμα. ίσως αυτό να απαντά στην ερώτηση γιατί δεν έρχονται επενδύσεις. Μόλις ολοκληρωθεί ο κύκλος θα έρθουν.

Ένας τρίτος παράγων αφορά σε ότι αρχικά ονομάζαμε “εσωτερική υποτίμηση”. Το κόστος ζωής στην προμνημονιακή Ελλάδα ήταν ιδιαιτέρως ακριβό. Το ίδιο και οι αποτιμήσεις. Ακόμη και τα ακίνητα ήταν “στον Θεό” που λένε και στην αγορά. Η προσαρμογή δεν ήταν δίκαιη. Άρχισε όμως να συμβαίνει. Με τη δέσμευση της Κυβέρνησης να προχωρήσει τάχιστά όλων των ειδών τους πλειστηριασμούς (περιγράφεται επίσης στο επικαιροποιημένο μνημόνιο), λογικά θα υπάρξει εξορθολογισμός ακόμη και στην αγορά ακινήτων που θα συμπαρασύρει όλα τα σχετικά επαγγέλματα, συμπεριλαμβανομένου και αυτού του εισοδηματία. Στον εξορθολογισμό των τιμών θα συμβάλλει και ο περιορισμός του “μαύρου χρήματος”. Όχι σαν αποτέλεσμα των προσπαθειών της Κυβέρνησης αλλά λόγω της αύξηση της χρήσης πιστωτικών καρτών.

Ο τέταρτος ίσως είναι ο σημαντικότερος παράγων που ενισχύει την πεποίθηση ότι όλα βαίνουν καλώς. Η τεράστια κωλοτούμπα της Κυβέρνησης που από τα νταούλια βρέθηκε να κλείνει την ταχύτερη αξιολόγηση (και χωρίς να έχει προηγουμένως κατατροπώσει όσους περιέγραφε ως εχθρούς), αφήνει υποσχέσεις για μια πιο σταθερή πολιτική σκηνή. Ήδη η σημερινή αντιπολίτευση απέχει παρασάγγας απ’ ότι έχουμε συνηθίσει. Πάρτε το παράδειγμα των πλειστηριασμών. Οποιαδήποτε άλλη αντιπολίτευση θα είχε καπηλευθεί το κίνημα που ο ΣΥΡΙΖΑ δημιούργησε, συνεχίζοντας τα έκτροπα στα ειρηνοδικεία και στη Βουλή. Πλέον το “κίνημα” στελεχώνεται μόνο από μερικούς αμετανόητους Συριζαίους και λίγους πρώην Συριζαίους που είδαν το φως το αληθινό στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Θεωρητικά όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρεθεί στην αντιπολίτευση δεν θα μπορεί να επιστρέψει στις προηγούμενες θέσεις που έχει καταπατήσει πλήρως και αυτό θα προσδώσει μια σταθερότητα.

Όσο και αν στεναχωρεί τους επαναστάτες του γλυκού νερού αλλά και την αντιπολίτευση (που δεν θα έχει ζωτικό και δημοσιονομικό χώρο), το επικαιροποιημένο μνημόνιο που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ διασφαλίζει μια περίοδο 4 ετών σταθερότητας και προσήλωσης στους στόχους των προγραμμάτων προσαρμογής. Ναι σε αυτούς τους στόχους που δεν πιστεύουν και που με κάθε ευκαιρία τους βγάζουν σκάρτους. Η σταθερότητα αυτή είναι αναγκαία για να ορθοποδήσει η χώρα και μεσομακροπρόθεσμα θα αποτελέσει τη βάση της ανάκαμψης. Οι μόνοι που μπορούμε να την ανακόψουμε είμαστε εμείς οι ίδιοι αν συνεχίσουμε να λειτουργούμε με βάση το δόγμα “τι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί”;

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 24/7 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos)

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα