Οι άνθρωποι είναι κάτω από τους αριθμούς

O Benjamin (Dizzy) Disraeli ήταν ιταλοεβραϊκής καταγωγής  Κόμης του Μπήκονσφηλντ, λογοτέχνης και δύο φορές πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας. Σκληρός αποικιοκράτης και κυνικός υποστήριζε ότι υπάρχουν τριών ειδών ψεύδη: τα συνήθη, τα καταστρεπτικά και η στατιστική. Οφείλω να ομολογήσω ότι η διάκριση δεν καλύπτει πλήρως τις διάφορες περιπτώσεις ψεύδους όπως επίσης ότι μια τερατολογία δεν αποκλείεται να ανήκει σε περισσότερες από μία κατηγορίες.

Οι πανηγυρισμοί της Κυβέρνησης -διά της κομματικής εφημερίδας και όχι μόνο- για τα στοιχεία του συστήματος Εργάνη που αφορούν στο ισοζύγιο προσλήψεων-αποχωρήσεων ανήκουν ενδεχομένως και στις τρεις κατηγορίες. Δεν είναι η ίδια η στατιστική μελέτη ψέμα, αλλά η ερμηνεία της, χωρίς αυτό να αλλάζει βεβαίως το αποτέλεσμα.

Διότι τα νούμερα, μπορείς να τα παρουσιάσεις με διάφορους τρόπους. Είναι άλλωστε σύνηθες πολιτικό ψέμα, να αποκρύπτεται μέρος της αλήθειας. Πράγματι, τον Φεβρουάριο οι αναγγελίες πρόσληψης ανήλθαν σε 138.242, ενώ οι αποχωρήσεις σε 113.304. Δεν μπορεί όμως να είναι αιτία πανηγυρισμού καθώς σε επίπεδο διμήνου (Ιανουάριος-Φεβρουάριος)  το ισοζύγιο ροών απασχόλησης είναι -4.879 θέσεις.

Επιπλέον, το αντίστοιχο ισοζύγιο του πρώτου διμήνου του 2014 ήταν θετικό κατά 26.309 θέσεις εργασίας. Η τάση συνεχίστηκε (μειούμενη) και το 2015 με +5.851 θέσεις εργασίας. Όπως και το 2016 με +4.483 νέες θέσεις εργασίας. Η αναστροφή του κλίματος μετά από δυο χρόνια αριστερής διακυβέρνησης, δεν είναι σίγουρα για πανηγυρισμούς. Ιδίως την ώρα που ο ίδιος ο πρωθυπουργός αναφέρει ότι η οικονομία σταθεροποιείται και οι “απόστολοι της αριστεράς” διαλαλούν σε όλη τη χώρα ότι η ανάπτυξη έρχεται και η λιτότητα τέλειωσε οριστικά.

Η οικονομία βέβαια κάνει κύκλους και μια κακή περίοδος, θα μπορούσε από μόνη της να είναι παρελκυστική, ως προς τα συμπεράσματα. Είναι  όμως το ποιοτικό στοιχείο της συγκεκριμένης στατιστικής το οποίο από μόνο του μπορεί να χαρακτηριστεί καταστρεπτικό για την οικονομία, τη χώρα αλλά και τις ζωές μας.

Στις αρχές του 2015, όταν ανέλαβε η πρώτη φορά αριστερά, οι θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης αντιπροσώπευαν το 52,35% του συνόλου και οι ευέλικτες το 47,65%. Χρειάστηκαν μόλις δύο χρόνια για να αντιστραφεί και η συγκεκριμένη τάση. στο πρώτο δίμηνο οι ευέλικτες θέσεις εργασίας αντιπροσωπεύουν πλέον το 55,21% του συνόλου και οι “πλήρους απασχόλησης” μόλις το 44,79%.

Η εικόνα γίνεται ακόμη χειρότερη τον Φεβρουάριο. Όπως επισημαίνει η Ένωση για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους (ΕΝΥΠΕΚΚ) σε σύνολο 11.741 νέων προσλήψεων τον Φεβρουάριο, μόνο οι 962 είναι θέσεις πλήρους απασχόλησης, ήτοι ποσοστό 8,2%!, Αντίθετα, οι 10.779 (ποσοστό 91,8%) είναι συνολικά θέσεις μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης!!

Ακόμη και αν είσαι ιδεολογικά υπέρμαχος της ευελιξίας στην αγορά εργασίας, οφείλεις να αναγνωρίσεις ότι κάτι παράξενο συμβαίνει στην αγορά εργασίας. Έμπειρα στελέχη της αγοράς εργασίας σχολιάζουν ότι η εικόνα δεν είναι αντιπροσωπευτική καθώς ένα ποσοστό αυτών που δηλώνονται ως “μερικής/εκ περιτροπής απασχόλησης” ουσιαστικά εργάζονται σαν “πλήρους απασχόλησης”.

Το κράτος είναι ανίκανο προφανώς να προστατέψει τους εργαζομένους από την ασυδοσία των κακών εργοδοτών, αλλά το τι κάνει και τι αποδέχεται ο καθένας είναι για αρκετούς, προσωπική υπόθεση. Αυτό που αποτελεί σίγουρα συλλογική υπόθεση και αποτελεί το καταστροφικό χαρακτηριστικό του ψέματος της μείωσης της ανεργίας, είναι σίγουρα η επίπτωση στα ασφαλιστικά ταμεία.

Τα έσοδα από τις θέσεις εργασίας μερικής/εκ περιτροπής απασχόλησης είναι σαφώς λιγότερα. Το γεγονός ότι για την “υποστήριξη” μίας και μόνης σύνταξης ύψους 750 ευρώ, απαιτούνται 10 εργαζόμενοι με ευέλικτη απασχόληση, είναι ανατριχιαστικό. Ιδίως σε μια χώρα όπου οι συνταξιούχοι είναι περίπου όσοι και οι εργαζόμενοι. Το σύστημα καταρρέει.

Επιπλέον, οι προοπτικές για τις επενδύσεις είναι μαύρες. Μόλις προχθές Η ΕΛΣΤΑΤ γνωστοποίησε ότι κατά το 4ο τρίμηνο του 2016, οι επενδύσεις στην ελληνική οικονομία μειώθηκαν κατά 30,7%. Όση αμπελοφιλοσοσφία και αν χρησιμοποιήσει κανείς, νέες θέσεις εργασίας (και δη πλήρους απασχόλησης) δεν μπορούν να δημιουργηθούν χωρίς επενδύσεις.

Πρόκειται όντως για ένα συνηθισμένο ψέμα. Όλες οι κυβερνήσεις παρουσιάζουν τα στοιχεία όπως τους βολεύουν, Είναι αναμφίβολα καταστρεπτικό για την οικονομία, κυρίως γιατί εμποδίζει πολλούς να δουν την πραγματική εικόνα. Αν κάποιος προσπαθήσει να επικαλεστεί την ακρίβεια της στατιστικής, στην αγωνιώδη προσπάθειά του να υπερασπιστεί τις αυταπάτες; Πέρα από το απόφθεγμα του Dizzy, ίσως θα πρέπει να τον τρολάρει λέγοντάς του ότι οι άνθρωποι είναι πάνω από τους αριθμούς, αλλά καθώς φαίνεται μόνον στα λόγια…

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι αρθρογράφος του NEWS 247 και σύμβουλος έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos).