Οι τίμιοι δεν συμφέρει να δουλεύουν

Το να υπολογίζονται οι ασφαλιστικές εισφορές των ελευθέρων επαγγελματιών στη βάση του ακαθάριστου εισοδήματος -όπως περιγράφεται στο τελευταίο δημοσιευμένο σχέδιο του νέου μνημονίου-  είναι τόσο παρανοϊκό σαν ιδέα που δύσκολα μπορεί να εξηγηθεί. Στην πραγματικότητα ο συντάκτης του μνημονίου θεωρεί ότι κάθε ελεύθερος επαγγελματίας δεν έχει έξοδα για τη δραστηριότητά του. Μαζί όμως με το ανάθεμα για την φορομπηχτική πολιτική της ελληνικής Κυβέρνησης, θα πρέπει να αναρωτηθεί κανείς γιατί οι ξένοι συναινούν σε πολιτικές που εκτός από παρανοϊκές είναι και αντιαναπτυξιακές.

Πάρτε για παράδειγμα τον Τάκη, που είναι υδραυλικός. Για να ασκεί τη δραστηριότητά του, χρειάζεται το λιγότερο ένα τηλέφωνο για να τον βρίσκουν οι πελάτες, ένα μεταφορικό μέσο (ή έστω τις συγκοινωνίες) και προφανώς κάποια φθηνά αναλώσιμα που για την απλούστευση του παραδείγματος δεν “χρεώνει” στους πελάτες. Ας υποθέσουμε επίσης ότι το εισόδημά του είναι 100 ευρώ ετησίως.

Το κράτος, αναγνωρίζει τις δαπάνες που κάνει ο Τάκης για της άσκηση του επαγγέλματός του και τον φορολογεί για τα υπόλοιπα. Στην πραγματικότητα αναγνωρίζει κάποιες δαπάνες  και όχι όλες, αλλά η ουσία είναι ότι παραδέχεται πως στα 100 ευρώ που εισπράττει, θα πρέπει να ξοδέψει κάποια και τα υπόλοιπα είναι το κέρδος του.

Δεν κάνει όμως το ίδιο για τον υπολογισμό των ασφαλιστικών εισφορών. Σύμφωνα με το κείμενο που δημοσίευσε χθες η γερμανική εφημερίδα, από το 2018 θα υπολογίζονται οι ασφαλιστικές εισφορές 850.000 αυτοαπασχολούμενων με βάση το ακαθάριστο εισόδημα τους. Δηλαδή τον τζίρο τους.

Είναι απορίας άξιον γιατί το κράτος πρέπει να θεωρεί κέρδη ακόμη και όσα δαπανά υποχρεωτικά ο αυτοαπασχολούμενος. Είναι επίσης απορίας άξιον γιατί χρησιμοποιεί διαφορετικό τρόπο για τον υπολογισμό του φόρου και των εισφορών.

Η μόνιμη επωδός για να δικαιολογηθούν οι στρεβλώσεις στον τρόπο υπολογισμού των εισφορών (και των φόρων ενίοτε) δεν είναι άλλη από το ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες αμείβονται με “μαύρα” και ως εκ’ τούτου, οι υψηλοί συντελεστές υποκαθιστούν την εισφοροδιαφυγή (και την φοροδιαφυγή).

Με τον τρόπο αυτό όμως, τιμωρούνται οι συνεπείς, αυτοί που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κλέψουν (και είναι βέβαιο ότι υπάρχουν και τέτοιοι). Στην πραγματικότητα οι συνεπείς έχουν ένα μεγάλο ντεζαβαντάζ σε σχέση με τους “μαύρους”. Με το να τους εξοντώνεις, αφαιρείς ουσιαστικά χρήμα από την “άσπρη” οικονομία. Χρήμα που θα μπορούσε ενδεχομένως να συνεισφέρει στην ανάπτυξη. Οι λογιστές προειδοποιούν μάλιστα ότι από ένα επίπεδο …τιμιότητας και πάνω, ο επαγγελματίας δεν συμφέρει να εργάζεται περισσότερο.

Είναι μάλλον περιττό να αναφέρει κανείς ότι η συγκεκριμένη επιλογή αποτελεί κίνητρο για φοροδιαφυγή. Μικροφοροδιαφυγή ενδεχομένως, η οποία όμως αν αθροιστεί βγάζει μια μεγάλη σούμα.

Ακόμη και αν θεωρεί κάποιος δεδομένο ότι είναι η Κυβέρνηση αυτή που έχει εγκλωβιστεί σε μια στείρα φορολογική πολιτική, είναι απορίας άξιον γιατί συναινεί η τρόικα. Γιατί δεν φέρνουν αντίρρηση οι “τεχνικοί σύμβουλοι”. Πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που (ορθώς κατά την εκτίμησή μου) πιέζουν για την εφαρμογή της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ, προκειμένου να τονωθεί η ανάπτυξη. Καλά τα εργαλεία δε λέω, αλλά χωρίς εργάτη γρανάζι δεν γυρνά, που λέει (περίπου) και το παλαιό σύνθημα της αριστεράς…

Η απάντηση δεν είναι απλή. Δεδομένου όμως ότι Κυβέρνηση και δανειστές συμφώνησαν σε δημοσιονομικά μεγέθη που και οι δύο θεωρούν αφύσικα, μάλλον πρόκειται για μια μικρή ανάβολή της επίλυσης του ελληνικού δράματος. Οπότε τα αποτελέσματα δεν έχουν προς το παρόν σημασία…

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι αρθρογράφος του NEWS 247 και σύμβουλος έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos)