Ποιοι θέλουν να βάλουν χέρι  στις καταθέσεις των Ελλήνων;

Ποιοι θέλουν να βάλουν χέρι  στις καταθέσεις των Ελλήνων;

Η αδυναμία λύσης στο θέμα των κόκκινων δανείων και η απροθυμία να αλλάξουν οι διοικήσεις των τραπεζών δημιουργούν ένα τούνελ που οδηγεί “καρφί” στο bail in

Η ημέρα που η -όποια- Κυβέρνηση θα αναγκαστεί να διαψεύσει τα σχέδια για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μέσω της διαδικασίας του bail in, δεν είναι μακριά. Ακολούθως η διάψευση, θα αποδειχθεί ανούσια. Δεν πρόκειται για καταστροφολογία, πρόκειται για μια ρεαλιστική αποτύπωση όσων συμβαίνουν στο τραπεζικό σύστημα. Καταστροφή είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν διαχρονικά οι κυβερνήσεις ένα τόσο σοβαρό θέμα, όσο η συστημική ευστάθεια των τραπεζών. Πώς το αντιμετωπίζουν; Απλά αγνοώντας το, στην καλύτερη περίπτωση.

Γιατί στην χειρότερη περίπτωση, ανίδεοι πολιτικοί δυναμιτίζουν την κοινωνία με τσιτάτα όπως “κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη”. Πρόκειται για την πιο αντιλαϊκή αντίληψη που “πέρασαν” στην κοινωνία κατά τη διάρκεια της κρίσης. Αφενός, προστατεύθηκαν συλλήβδην όσοι είχαν πάρει δάνειο και αρνήθηκαν να το πληρώσουν. Αυτό οδήγησε τρεις φορές σε ανάγκη να ενισχυθούν οι τράπεζες με λεφτά των φορολογουμένων. Αφ’ έτερου, δεν δόθηκε λύση για όσους είχαν πραγματικά ανάγκη. Όπως δηλαδή έγινε στην Κύπρο όπου και εξετάστηκαν οι δανειολήπτες κατά περίπτωση. Όσοι πραγματικά είχαν ανάγκη δέχθηκαν έως και ευεργετικό “κούρεμα” οφειλών. Εδώ ο λαϊκισμός δεν επέτρεψε τέτοια λύση.

Τώρα οι ευρωπαίοι δηλώνουν ότι δεν γίνεται να ικανοποιήσουν την ιδεοληψία για συλλήβδην προστασία όσων έλαβαν δάνειο. Η Κυβέρνηση εγκλωβισμένη στην πρότερη ρητορεία της, αδυνατεί να προσαρμοστεί σε μια λογική λύση που θα περιλαμβάνει προστασία για τους αδύνατους και πλειστηριασμούς για τους υπόλοιπους.

Έχει επίσης να αντιμετωπίσει και το θηρίο που εξέθρεψε και ακούει στο όνομα “συλλογικότητες”. Μεταξύ των οποίων έχουν παρεισφρήσει άνθρωποι με σκοτεινά κίνητρα που προστατεύουν ακόμη και απατεώνες.

Απέναντί στην Κυβέρνηση (και τη λογική) είναι και οι συμβολαιογράφοι που αρνούνται να εκτελέσουν πλειστηριασμούς, ανεξαρτήτως της υπόθεσης. Φοβούνται ενδεχομένως την οργή του κόσμου καθώς η αστυνομία μοιάζει ανίκανη να διαχειριστεί την υπόθεση και να εγγυηθεί την ασφάλεια ανθρώπων που απλώς κάνουν την δουλειά τους. Οι συμβολαιογράφοι είναι αυτή τη στιγμή οι υπερασπιστές του “κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη”. Η Κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει σε καμία ρύθμιση.

Η Κυβέρνηση απλώς αφήνει την κατάσταση να σέρνεται και νομίζει πως κερδίζει χρόνο. Στην πραγματικότητα χάνει χρόνο…

Όπως χάνει χρόνο και στην περίπτωση των διοικήσεων του τραπεζικού συστήματος. Νομίζει ότι τρενάροντας τις αλλαγές στις οποίες έχει συμφωνήσει, θα ξεγελάσει τους ευρωπαίους και θα τοποθετήσει ανθρώπους που θα μπορεί να ελέγξει, ελέγχοντας ταυτόχρονα και τη ροή του χρήματος. Το αποτέλεσμα είναι να έχει μείνει ουσιαστικά ακέφαλη για μήνες η μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας, η Πειραιώς και να εξελίσσεται ένα θρίλερ στην περίπτωση της Εθνικής. Εδώ βέβαια δεν μπορεί να συμφωνήσει για τη διοίκηση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, θα ασχοληθεί με δευτερεύοντα θέματα; Εν τω μεταξύ, το τραπεζικό σύστημα είναι ουσιαστικά ανενεργό, με ότι μπορεί να σημαίνει η λειτουργία μιας οικονομίας χωρίς τράπεζες.

Όταν έρθει η ώρα για τα μαύρα μαντάτα του bail in , η ελληνική κοινωνία θα δηλώσει σοκαρισμένη. Θα θεωρηθεί ως κάτι αναπάντεχο και οι ίδιοι λαϊκιστές πολιτικοί που με την στάση τους εδώ και 8 χρόνια έχουν οδηγήσει τις τράπεζες στο αδιέξοδο, θα επιχειρήσουν να πείσουν ότι οι “δόλιοι δανειστές, εφαρμόζουν άθλιες μεθόδους πίεσης για να πάρουν τα λεφτά του κοσμάκη”.

Η οδηγία για το bail in όμως είναι γνωστή εδώ και χρόνια. Την έχει αποδεχθεί και η ελληνική δημοκρατία. Είναι επίσης δίκαιη, στο βαθμό που δεν μπορούν να πληρώνουν όλοι για να έχουν  όφελος οι μέτοχοι, οι δανειολήπτες και οι καταθέτες των τραπεζών. Είναι επίσης γνωστές οι συνέπειες της αδράνειας για ένα τόσο τραυματισμένο τραπεζικό σύστημα.

Μοιάζει ως κάτι μακρινό αλλά δεν είναι. Το bail in μας περιμένει στη γωνία αν δεν διαχειριστούμε την πληγή των κόκκινων δανείων και την στελέχωση του τραπεζικού συστήματος. Αποτελούν βεβαίως αμφότερα τα θέματα, προϋποθέσεις της δεύτερης αξιολόγησης αλλά η μέχρι τώρα εμπειρία έχει δείξει ότι οι ελληνικές Κυβερνήσεις βρίσκουν τρόπους να αναβάλλουν την εξεύρεση λύσης. Από την πλευρά τους οι τροικανοί, λένε αυτό που πρέπει αλλά δεν “σκάνε” κιόλας με την ανοησία των Ελλήνων και αφήνουν την κατάσταση να σέρνεται, εξαντλώντας την αυστηρότητά τους στην επιβολή φόρων.

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos).

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα