Πώς να σουβλίσετε τον Ρούντολφ το ελαφάκι αντί για αρνί το Πάσχα

Μια οσμή από δρύ αναδίδεται από τα γραφεία της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων. Θα είναι προφανώς τα βαρέλια στα οποία οι υπάλληλοι της ΕΕΤΤ πετούν φελλούς περνώντας τις γαλήνιες ημέρες τους και δίνοντας παράλληλα το χρόνο που χρειάζεται στις τεχνολογίες για να ωριμάσουν. Γιατί μπορεί στον κόσμο των επιχειρήσεων ο χρόνος να είναι χρήμα αλλά σε μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι είναι πάνω από τους αριθμούς δεν χρειάζεται βιασύνη για τίποτε. 

Κάπως έτσι ερμηνεύεται και το γεγονός ότι η ΕΕΤΤ χρειάζεται περί τους τέσσερις μήνες για να εγκρίνει τα πακέτα προσφορών του ΟΤΕ όπως κατέστησε γνωστό χθες ο επικεφαλής του Οργανισμού κος. Μιχ. Τσαμάζ. Κάτι τέτοιο προφανώς δημιουργεί προβλήματα στη λειτουργία μιας επιχείρησης που κινείται σε χρόνους πολυεθνικής. Αποφασίζει για παράδειγμα η εμπορική διεύθυνση του ΟΤΕ να βγάλει ένα πακέτο προσφοράς για τα Χριστούγεννα. Το πακέτο ας πούμε ότι αφορά μια σύνδεση στο internet με υπερ-γρήγορη ταχύτητα και συσκευασία με τον Ρούντολφ το ελαφάκι. Μέχρι η ΕΕΤΤ να βγάλει πόρισμα για το αν επιτρέπεται ο ΟΤΕ να πουλήσει με έκπτωση, η ταχύτητα θεωρείται ήδη απαρχαιωμένη και ο Ρούντολφ θα χρησιμεύσει μόνο ώς προσάναμμα για το αρνί του Πάσχα.

Για την ΕΕΤΤ, όλ’ αυτά μοιάζουν εξαιρετικά φυσικά. Ιδίως καθώς ο άνθρωπος που ετέθη επικεφαλής το καλοκαίρι του 2016 ο κος. Δ. Τσαμάκης είναι ένας διακεκριμένος επιστήμονας που ωστόσο δεν έχει εργασθεί ποτέ στον ιδιωτικό τομέα. Τώρα πώς σκέφθηκε ο αρμόδιος -τότε- Υπουργός ότι ένας καθηγητής φυσικής θα γνωρίζει πως να ρυθμίσει την αγορά είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Ακόμη πιο περίεργο όμως είναι πως ένας καθηγητής που έχει άγνοια από επιχειρήσεις, δέχθηκε τη θέση…

Για να είμαστε ξεκάθαροι, ουδείς απαιτεί από την ΕΕΤΤ να εγκρίνει ότι της στέλνει ο ΟΤΕ. Τουναντίον. Μπορεί να απορρίπτει τα πάντα και πρέπει να το κάνει στο βαθμό που με τον τρόπο αυτό ρυθμίζει την αγορά προς όφελος των καταναλωτών. Σκεφθείτε κάτι πολύ απλό. Με την οικονομική ισχύ που διαθέτει ο ΟΤΕ και τη στήριξη της πανίσχυρης μητρικής Deutsche Telekom, θα μπορούσε μέσω μιας πολιτικής εντατικών εκπτώσεων να “σαρώσει” την αγορά οδηγώντας τους ανταγωνιστές σε λουκέτο. Κατόπιν, όντας μονοπώλιο θα μπορούσε να αυξήσει δραστικά τις τιμές. Από τέτοιες πρακτικές πρέπει να μας προστατεύει μια ρυθμιστική αρχή. Αυτή είναι η δουλειά της και αυτή πρέπει να κάνει.

Πρέπει όμως να την κάνει σε έναν εύλογο χρόνο. Τέτοιο που να επιτρέπει στον ΟΤΕ αλλά και στους ανταγωνιστές του να δοκιμάζουν διάφορους συνδυασμούς. Κάτι που τελικά θα ευνοήσει τον ανταγωνισμό καθώς οι εταιρείες θα πασχίζουν να δελεάσουν όλο και περισσότερους πελάτες. Πρέπει να ενημερώσουμε την ΕΕΤΤ ότι είναι μια αλάνθαστη μέθοδος που λειτουργεί σε όλο τον πλανήτη. Το μόνο που έχει να κάνει τότε είναι να ελέγχει μήπως οι εταιρείες δημιουργήσουν καρτέλ και αν το κάνουν να τις πατάξει.

Το να κωλυσιεργεί επί μήνες δεν οδηγεί πουθενά. Ούτε οι καταναλωτές ωφελούνται ούτε οι εταιρείες. Εδώ που τα λέμε δεν ωφελείται ούτε η ΕΕΤΤ ούτε το κράτος. Κανείς δεν ωφελείται αλλά και κανείς δεν κάνει τίποτε για να αλλάξει αυτή η μάστιγα που ονομάζεται ελληνική γραφειοκρατία. Ποια μάστιγα; Για εθνικό σπορ πρόκειται.

Είναι βέβαιο ότι η ΕΕΤ θα διαμαρτυρηθεί μιλώντας για υποστελέχωση, έλλειψη νομοθετικών πλαισίων και διάφορα άλλα τέτοια που συνήθως είναι ο φερετζές της αναποτελεσματικότητας. Τα πράγματα είναι απλά. Αν ο επικεφαλής θεωρεί ότι δεν έχει την απαραίτητη υποδομή, καταγγέλλει και αποχωρεί. Δεν κάθεται να τον λοιδορεί  κάθε ένας. Άμα κάθεται στην καρέκλα, αποτελεί μέρος του προβλήματος.

Όταν ο Πρωθυπουργός μιλάει για μια χώρα φιλική προς τις επενδύσεις, θα πρέπει να μπει στη θέση των επενδυτών. Πώς να εξηγήσει το αρμόδιο στέλεχος του ΟΤΕ στους Γερμανούς συναδέλφους τους γιατί δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει εμπορικά τη χριστουγεννιάτικη περίοδο; Τι να του πει; Ότι η ΕΕΤΤ είναι υποστελεχωμένη και κάνει έως τέσσερις μήνες να εγκρίνει ένα πακέτο; Ακόμη και αν το πει, το μόνο που θα καταφέρει είναι να τους βάλει σε σκέψεις για το αν γίνεται να δραστηριοποιούνται σε μια τέτοια χώρα και κυρίως αν αξίζει να ταλαιπωρούνται περισσότερο από οπουδήποτε για μια τόσο μικρή αγορά.