Τα κλάματα της Λιάνας το… χιούμορ και η συνευθύνη

Τα κλάματα της Λιάνας το… χιούμορ και η συνευθύνη
Συνεχίστηκε την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012, η συζήτηση στην ολομέλεια της Βουλής, επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών για τις αποκρατικοποίησεις// ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Η ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΚΚΕ ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ.(EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ) Eurokinissi

Διαβάστε ένα άρθρο για τη φάρσα της "Συντέλειας" στη Λιάνα Κανέλλη, την αντίδρασή της και τις ευθύνες που έχουμε όλοι

Χιούμορ είναι, στη βασική του έννοια, μία ιδιαίτερη μορφή ανθρώπινης επικοινωνίας, που ως στόχο έχει να προκαλέσει το γέλιο. Η πλησιέστερη ελληνική λέξη είναι η λέξη πνεύμα, πνευματώδης.

Τούτος ο ορισμός έχει ιδιαίτερη βαρύτητα σε ένα ακόμα τηλεοπτικό σκηνικό που δημιούργησε πλήθος αντιδράσεων και συζητήσεων.

Αναφέρομαι στη φάρσα στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ εις βάρος της βουλευτού του ΚΚΕ, Λ. Κανέλλη.

Το όλο ζήτημα, πέρα από τις διαφωνίες, προσφέρεται για μία πιο προσεκτική ανάλυση.

Καταρχάς, ας προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στο απολύτως λογικό ερώτημα. Ήταν αστείο αυτό που έκαναν στην κ. Κανέλλη; Η απάντηση, κατ’ εμέ, είναι διπλή.

Ναι, ήταν αστείο, δεν πιστεύω πως κρυβόταν από πίσω κάποιο φασιστικό υπονοούμενο ούτε πως είχαν τη διάθεση στο ΣΚΑΙ να την προκαλέσουν πολιτικά.

Συγχρόνως όμως επρόκειτο για μία κακόγουστη φάρσα, εντελώς αντιαισθητική και εν τέλει χωρίς πραγματικό χιούμορ.

Αναρωτιέμαι ειλικρινά, ποιό ακριβώς είναι το αστείο σε μία γυναίκα (το ίδιο θα έλεγα και για άντρα) που έχει δεχθεί επίθεση και χαστούκι – χαστούκια, να βάζεις κάποιον “εύσωμο” με γάντια πυγμαχίας έξω από το στούντιο;

Πρόκειται για πολύ φτηνό έως ανύπαρκτο χιούμορ!

Να επισημάνουμε κιόλας κάτι, με ένα ακραίο υποθετικό παράδειγμα; Πώς θα φαινόταν σε ένα θύμα ληστείας αν για… πλάκα βάζαμε έξω από το σπίτι του κάποιον με μαύρα ρούχα, μάσκα στο πρόσωπο και ψεύτικο όπλο;

Η φάρσα αυτή καθεαυτή πρέπει να δημιουργεί γέλιο και να είναι σχετικά “ανώδυνη”. Το να παίζεις με τον φόβο του άλλου δεν εμπεριέχει ίχνος, μα ίχνος έξυπνου χιούμορ.

Και πάμε στο επόμενο ζήτημα, την αντίδραση της βουλευτού του ΚΚΕ.

Προσωπικά για μένα ήταν υπερβολική και ακραία. Λογικός ο φόβος και επίσης λογικό το να της έχουν μείνει κατάλοιπα. Αλλά ακόμα και αυτό μέχρι ένα σημείο. Όλη αυτή η ένταση, η εικόνα της λες και την είχαν χτυπήσει ή ακόμα και απειλήσει και μετά η παραίτησή της, νομίζω πως ήταν υπερβολικά.

Και για να αποφευχθούν παρεξηγήσεις, όχι δεν είμαι Παναθηναϊκός.

Θα καταλήξω με αυτό που έχω και στον τίτλο τη συνευθύνη ή πιο σωστά την ευθύνη μας, εμάς των πολιτών. Θεωρώ πως πάρα πολύ εύκολα οι Έλληνες παίρνουμε τη μία ή την άλλη πλευρά σε τέτοια ζητήματα, κατά το δοκούν πάντα, αλλά όταν έρθει η ώρα να μιλήσουμε για τις ευθύνες μας κάνουμε την πάπια, κατά το κοινώς λεχθέν.

Έχουμε και εμείς ευθύνες ακόμα και σε αυτό και εξηγώ το γιατί.

Διότι για χρόνια αν όχι όλοι μας οι περισσότεροι επιτρέψαμε τις φάρσες του κ. Λάλα του κ. Φερεντίνου και γελάγαμε με αυτές! Ή μήπως το ξεχάσαμε;

Ξεχάσαμε πως με την λέξη “πλάκα” βαφτίζαμε ό,τι βλακεία έκανε ο κάθε ένας και ότι του κατέβαινε στο κεφάλι;

Ξεχνάμε μήπως και αυτό είναι το χειρότερο, πως οι φάρσες είχαν μετατραπεί σε είδος πολιτικής επιχειρηματολογίας; Πως επιτρέπαμε εν τέλει ακόμα και να ξεφτιλίζονται άνθρωποι και προσωπικότητες χωρίς να μπορούμε να ακούσουμε τη δική τους θέση και άποψη;

Θα μου πείτε μα τέτοιο πράγμα δεν έχει ξαναγίνει ή τέλος πάντων, πάντα τηρούνταν κάποιες προϋποθέσεις, υπήρχε ένα όριο βρε αδελφέ.

Να το δεχτώ, αλλά μετά θα πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα, ποιός μας διαβεβαίωνε ότι πάντα θα συμβαίνει αυτό; Ποιός μας εξασφάλιζε ότι εσαεί θα υπήρχε σεβαστός ένας “κανόνας” άγραφος καλής συμπεριφοράς;

Κανένας! Πολύ παραπάνω, όταν δεν φροντίσαμε ως κοινωνία, άρα οι πολίτες, να αναζητήσουμε όχι το εύκολο, όχι τη “χοντροκοπιά”, αλλά το χιούμορ εκείνο που θα μας εξύψωνε, θα μας έβαζε να σκεφτούμε ως κοινωνικά όντα που είμαστε. Και όχι να γελάμε με ό,τι “χοντράδα” μας σερβίρεται και συγχωρέστε μου την έκφραση αυτή.

Όπως γράφει και ο ορισμός του χιούμορ, “η πλησιέστερη ελληνική λέξη είναι η λέξη πνεύμα, πνευματώδες“. 

Εγώ θα προσθέσω και η πληρέστερη!

Ίσως πρέπει όλοι μας να σταθούμε πιο προσεκτικά απέναντι σε κάποια πράγματα.

* Ο Στέλιος Μπαμιατζής είναι δημοσιογράφος. Έχει εργαστεί στην εφημερίδα Αδέσμευτος Τύπος, σε περιοδικά του κλαδικού χώρου (εμπορικά έντυπα), ενώ για χρόνια ήταν αστυνομικός και ελεύθερος συντάκτης στην ΝΕΤ. Επίσης εργάστηκε ως αστυνομικός συντάκτης σε εκπομπή στο STAR και από το 2010 γράφει και κάνει ελεύθερο ρεπορτάζ στο News247.gr

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα