Στο παρά ένα ο κ. Τσίπρας πήρε τη σωστή απόφαση

Η διαχρονική ολιγωρία που έχει επιδείξει η ελληνική κυβέρνηση στο θέμα των παράτυπων μεταναστών και στο προσφυγικό είναι ανεξήγητη. Προφανώς οι εμμονές και τα στερεότυπα που διακατέχουν ορισμένα στελέχη της, κυρίως της πρώτης αλλά και της δεύτερης φοράς αριστερά, έχουν τη σημασία τους. Ωστόσο αυτά και μόνο δεν μπορούν να εξηγήσουν επαρκώς τη στάση της, όταν μάλιστα αυτή η στάση εκθέτει ανεπανόρθωτα την αξιοπιστία της χώρας ενώ ταυτόχρονα εγκυμονεί εθνικούς κινδύνους.

Και όμως στην πρώτη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ υπήρξαν στελέχη που σχεδόν άφηναν να εννοηθεί ότι η έξοδος της Ελλάδας από τη Συνθήκη Σένγκεν δεν θα είχε σοβαρές επιπτώσεις. Τότε όλοι θεώρησαν ότι μιλούσε η απειρία και η άγνοια. Τώρα, που η χώρα κινδύνευσε(για κάποιους ακόμη κινδυνεύει) σοβαρά να βρεθεί εκτός Σένγκεν, η κυβέρνηση οφείλει να κατανοήσει το πρόβλημα που έχει δημιουργήσει η άγνοια κινδύνου.

Το γεγονός ότι κάποιοι κύκλοι της Ευρώπης βρήκαν την ευκαιρία να “παίξουν” με την Ελλάδα- κοινώς να μας κάνουν πλάκα- δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση τη στάση που κράτησε επί πολλούς μήνες η ελληνική κυβέρνηση. Δεν είναι της παρούσης να αναφερθούμε σε δηλώσεις κορυφαίων υπουργών που έδωσαν την αφορμή ώστε να μπούμε στο μικροσκόπιο των ευρωπαϊκών μηχανισμών.

Η κυβερνητική θέση ότι το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό, αλλά ευρωπαϊκό, είναι απολύτως σωστή. Το λάθος της κυβέρνησης ήταν ότι πήγε να το διαπραγματευθεί πολιτικά-όπως έκανε και στην περίπτωση της “διαπραγμάτευσης” που οδήγησε στα capital controls- και μάλιστα να το εμφανίσει ως μέρος ενός σχεδίου που είχε στόχο την Ελλάδα. Το αποτέλεσμα ήταν να “χρεωθεί” η χώρα το πρόβλημα.

Αδίκως, αλλά ευλόγως, το πρόβλημα “ελληνοποιήθηκε” και τώρα η κυβέρνηση τρέχει ασθμαίνοντας ώστε να υλοποιήσει όσα είχε συμφωνήσει για τη Frontex, τα hotspots, την ενεργοποίηση του μηχανισμού πολιτικής προστασίας κλπ. Κι όλα αυτά τα άκρως υποτιμητικά για το κύρος της χώρας, γιατί κάποιοι στην κυβέρνηση επιμένουν να χειρίζονται τις εθνικές υποθέσεις με ερασιτεχνισμό, υπολανθάνοντα εθνικισμό και μια κακώς εννοούμενη αίσθηση του εθνικού συμφέροντος. Και αυτό το επισημαίνω γιατί δεν είναι δυνατόν απ’ τη μια να λες ότι το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό και τα σύνορα της χώρας είναι ευρωπαϊκά, αλλά την ίδια στιγμή να θεωρείς ότι η βοήθεια της Frontex πλήττει τα εθνικά συμφέροντας της χώρας.

Ευτυχώς ο κ. Τσίπρας κατάλαβε, έστω και με καθυστέρηση, ότι έπρεπε να κάνει το σωστό κι έτσι αποφύγαμε να πέσουμε στην παγίδα κάποιων κύκλων της Ευρώπης που ήθελαν να βάλουν τη χώρα στην απομόνωση. Διότι, μη νομίζετε, ένα grexit από τη ζώνη Σένγκεν θα αποτελούσε το πρώτο βήμα για ένα grexit από την ευρωζώνη.

*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος