Τι (δεν) κρύβει το μένος για τον Τσίπρα…

Εδώ και ενάμιση χρόνο έχει παγιωθεί στην πολιτική ζωή της χώρας μια ιδιόμορφη κατάσταση, που θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε «κατάσταση της ακινησίας» και όμοιά της δεν έχει παρατηρηθεί ξανά στο μισό αιώνα της Μεταπολίτευσης

Οι ευρωεκλογές έδωσαν ένα αποτέλεσμα που δεν ήταν  καθόλου καλό για τα τρία πρώτα κόμματα (ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ- ΠΑΣΟΚ, ήταν τότε η σειρά).

Για το κυβερνών κόμμα και τον Κυριάκο Μητσοτάκη ήταν η αρχή της αμφισβήτησης της μέχρι τότε παντοδυναμίας τους. Το περίφημο «41 τα εκατό» πήγε περίπατο και δεν θέλει να επιστρέψει. Η βεβαιότητα ότι δεν θα κυβερνήσει ξανά αυτοδύναμη έχει παγιωθεί, ο πρωθυπουργός και οι δικοί του βλέπουν κινήσεις αμφισβήτησης ή και διαλυτικές(Καραμανλής, Σαμαράς, Δένδιας) και επιδίδονται στην κινδυνολογία «απειλείται η σταθερότητα».

Για τον ΣΥΡΙΖΑ οι ευρωεκλογές ήταν η επιβεβαίωσης της πορείας προς τη διάλυση, αφού είχαν προηγηθεί τα κωμικοτραγικά της λαίλαπας Κασσελάκη.

Για το ΠΑΣΟΚ ήταν η επιβεβαίωση ότι εκλογικά το κόμμα κινείται σε μικρομεσαία ποσοστά (ούτε 13%). Απέτυχε ακόμα και στο στόχο της δεύτερης θέσης και, σε πολύ ευνοϊκές συνθήκες, δεν κατάφερε να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία. Και όπως είχε πει δυο μήνες μετά (3-9-2024) ο Κώστας Σημίτης, «οι ευκαιρίες δεν είναι άπειρες». Η συνέχεια ευνόησε ξανά το ΠΑΣΟΚ (κατέλαβε, έστω τεχνητά, τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή), αλλά τα μικρομεσαία ποσοστά στις δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο νέος στόχος της υπό τον Νίκο Ανδρουλάκη ηγετικής ομάδας- «νίκη έστω με μια ψήφο παραπάνω από τη ΝΔ»- κινείται στη σφαίρα της φαντασίας. Το γνωρίζουν όλοι και το αποτύπωσε ο Π. Γερουλάνος με τη φράση για την «ακίνητη βελόνα» των δημοσκοπήσεων.

Αυτή είναι η εικόνα ακινησίας που περιγράψαμε στην αρχή. Η οποία:

• Βολεύει την υπό τον κ. Μητσοτάκη ΝΔ. Διότι, παρά την απειλή της μη αυτοδυναμίας, τη διατηρεί με άνεση στην  πρώτη θέση και μάλιστα χωρίς υπολογίσιμο αντίπαλο να την απειλεί.
• Βολεύει και το υπό τον κ. Ανδρουλάκη ΠΑΣΟΚ. Διότι, παρά την εμφανέστατη αδυναμία του να πετύχει αυτό που αποκαλούν «νίκη έστω με μια ψήφο διαφορά», το κρατάει στη δεύτερη θέση «και βλέπουμε».
•  Δεν βολεύει, φυσικά, τον μέχρι το 2019 κραταιό ΣΥΡΙΖΑ, που έχει ήδη πολυδιαλυθεί και απειλείται ακόμα και με κοινοβουλευτική εξαφάνιση.

Πάνω απ’ όλα η κατάσταση της ακινησίας αποκλείει την αναζήτηση εναλλακτικής λύσης απέναντι στη ΝΔ και αυτό είναι κακό για τη χώρα. Είναι αυτή που απειλεί την περίφημη «σταθερότητα».

Η επανεμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα δείχνει να ταράζει αυτήν την ακινησία. Και να απειλεί όσους έχουν βολευτεί σε αυτήν. Το δείχνουν επιθέσεις που δέχεται από όλες πλευρές των «βολεμένων της ακινησίας».

Η ΝΔ και ο κ. Μητσοτάκης το μόνο που δεν θέλουν είναι να  σπάσει το σημερινό στάτους κβο και να βρεθεί από το πουθενά αντίπαλος που θα την δυσκολέψει. Η θεωρία που αναπτύσσει η κυβερνητική προπαγάνδα ότι η επιστροφή Τσίπρα αποτελεί «δώρο για τον Μητσοτάκη» είναι έπεα πτερόεντα. Διότι ένα «δώρο» το καλοδέχεσαι. Ενώ οι περί τον Μητσοτάκη αγχωμένοι εκτοξεύουν μέρα παρά μέρα κινδυνολογικές κορώνες για τις «καταστροφές» που μας περιμένουν αν ο Τσίπρας επιστρέψει. Κατά βάθος γνωρίζουν αυτό που έχει ομολογήσει ο Άδωνις Γεωργιάδης: ότι ο πρώην πρωθυπουργός «παραμένει υπολογίσιμος πολιτικός αντίπαλος». Αυτό τα λέει όλα.

Η σημερινή ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ μετεωρίζεται μεταξύ του αρχικού «δεν μας αφορά»(η επανεμφάνιση Τσίπρα) και των μετέπειτα «διαλύει το κόμμα του» και «το παρελθόν δεν μπορεί να αποτελεί λύση για το σήμερα και το αύριο». Φυσικά, γνωρίζουν ότι ο Τσίπρας αποτελεί «κίνδυνο» για το ΠΑΣΟΚ και μάλιστα διπλό. Πρώτον, διότι είναι ο μόνος που μπορεί να «τραβήξει» τους παραδοσιακά αντιδεξιούς ψηφοφόρους, τους οποίους δεν έχει καταφέρει να «επαναπατρίσει» το ΠΑΣΟΚ. Και, δεύτερον, αν ο Τσίπρας εμφανιστεί ως ο μόνος υπολογίσιμος αντίπαλος απέναντι στον Μητσοτάκη (κάποιες δημοσκοπήσεις προδιαθέτουν ήδη γι’ αυτό), «κεντρώοι» και «φιλελεύθεροι» ψηφοφόροι, στους οποίους ποντάρει το ΠΑΣΟΚ, θα στραφούν και πάλι προς τον κ. Μητσοτάκη, «για να μην απειληθεί η σταθερότητα». Έτσι, το ΠΑΣΟΚ μπορεί να υποστεί πίεση και από τις δύο πλευρές και να απειληθεί ακόμα και η δεύτερη θέση, την οποία(νομίζει ότι) έχει καπαρώσει.

Φυσικά, απειλή από την Τσίπρα νιώθει και η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Διότι η βάση της προσωποπαγούς «Πλεύσης» της είναι, κυρίως, «συριζαϊκή» και θα τη «σαρώσει» ο Τσίπρας, όπως δείχνουν όλες οι έρευνες. Γι’ αυτό η κυρία Κωνσταντοπούλου πρωταγωνίστησε στην αρχή σε βιτριολικές επιθέσεις εναντίον του Τσίπρα(«επιστρέφει διότι του λείπουν τα φράγκα»). Αλλά εσχάτως δείχνει να συνειδητοποιεί ότι αυτές μάλλον δεν της κάνουν καλό κι έτσι αποχώρησε «θυμωμένη» από τηλεοπτική εκπομπή, για να μην απαντήσει σε ερώτηση για τον «ανύπαρκτο» Τσίπρα. Βεβαίως, ένας «ανύπαρκτος» δεν προκαλεί τέτοια αναστάτωση  με μια παραίτηση και μια προαναγγελία βιβλίου.

Τέλος, όσο κι αν φαίνεται περίεργος ο ισχυρισμός, η επανεμφάνιση Τσίπρα βολεύει το πρώην κόμμα του, τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι πιο νουνεχείς εκεί βλέπουν ότι, αν συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση ακινησίας, ο δεύτερος μέχρι και τις ευρωεκλογές ΣΥΡΙΖΑ θα κινδυνεύσει με κοινοβουλευτική εξαφάνιση. Άρα ο Τσίπρας είναι, όπως λέει ο ποιητής,  «μια κάποια λύσις» και για τη δική τους επιβίωση. Φυσικά, δεν είναι για τους μένεα πνέοντες «πολακιστές» και τινές συνοδοιπόρους τους. Και τώρα θα φανεί πόσο η πολιτική της τζάμπα μαγκιάς θα διασώσει τον… πολιτικό γίγαντα των Σφακίων.

ΥΓ: Όσο για το τι φοβούνται περισσότερο απ’ όλους ο Μητσοτάκης και οι δικοί του είναι ολοφάνερο. Μια ενδεχόμενη απόπειρα εκλογικής σύμπλευσης των βασικών δυνάμεων του προοδευτικού χώρου(όπως έγινε στο Δήμο Αθηναίων και επήλθε η μεγάλη ανατροπή). Και το δείχνουν με τις συχνές επιθέσεις τους στον Χάρη Δούκα, ο οποίος είναι από τους λίγους στο ΠΑΣΟΚ που μιλάνε ανοιχτά( οι άλλοι τα λένε στις ιδιαίτερες συζητήσεις τους) υπέρ της ανασύνθεσης της Κεντροαριστεράς. Όπερ έδει δείξαι…