Τι έγινε ο Αλέξης που αγαπήσαμε;
Διαβάζεται σε 3'
Το rebranding μας δίνει έναν Τσίπρα που δεν είναι ο εαυτός του και μάλιστα χωρίς αυτό που πούλησε, σαν ζεστό ψωμάκι, στο εκλογικό σώμα. Είναι ένας άλλος άνθρωπος. Αυτός σε λίγο θα βάλει και γραβάτα.
- 09 Σεπτεμβρίου 2025 06:58
Ο Αδωνις Γεωργιάδης χαρακτήρισε τον Αλέξη Τσίπρα το μεγαλύτερο πολιτικό ταλέντο της γενιάς του. Σωστό. Αρκεί να διατηρείς την ίδια αντίληψη για την πολιτική. Αν θεωρείς άσκηση πολιτικής τη σαγήνη του πλήθους και τη μετατροπή της ψευδαίσθησης σε όραμα, τότε, πράγματι, ο Τσίπρας είναι το αντίστοιχο του Γιάννη Κωνσταντέλια: από μικρός παίζει σπουδαία μπάλα.
Στην Ελλάδα διατηρούμε μία ιδιαίτερη αίσθηση για την ποιότητα και τις δυνατότητες ενός πολιτικού προσώπου. Ο κυνισμός μασκαρεύεται σε ρεαλισμό. Η δημαγωγία σε ρητορική δεινότητα. Ο στεγνός μακιαβελισμός σε διαχειριστική ικανότητα. Υπό αυτή την οπτική και βάσει εκλογικών αποτελεσμάτων, ο Τσίπρας είναι, όντως, τεράστιο πολιτικό ταλέντο. Γεννημένος για τη δουλειά. Την έχει στο αίμα του, ακόμα και αν του λείπουν στοιχεία συγκρότησης.
Εδώ όμως μπαίνει το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου ψήφων: μπορεί ο Τσίπρας να κάνει τη δουλειά, παριστάνοντας κάποιον άλλον; Οχι, δεν αναφέρομαι σε όσα είπε στη Θεσσαλονίκη, στην ηπιότητα του λόγου και στα αυτονόητα (και εξόχως αόριστα) που παρέθεσε. Πρωτίστως με απασχολεί το ύφος του. Ο Τσίπρας είναι για να γαζώνει δαντέλα με τα λόγια του. Να ανεβάζει τους τόνους στα ύψη και από πίσω να ακούγεται μπουζούκι που παίζει κάτι από τα πολιτικά του Μίκη. Να επιτίθεται έφιππος, ως λαϊκός τιμωρός, φωνάζοντας συνθήματα και να γράφει Ιστορία λέγοντας στη Μέρκελ να κάνει back, βάζοντας τα νταούλια να χορέψουν τις αγορές.
Αυτός είναι ο Τσίπρας που αγαπήθηκε, έκανε σουξέ και μάζεψε όλο το χαρτί από το τραπέζι. Και έρχεται τώρα και μας μιλάει για νέο πατριωτισμό; Μα σε παρακαλώ, Αλέξη, αυτά τα έλεγε ο ΓΑΠ το 2009…
Δεν ξέρω αν συμφωνείτε μαζί μου, αλλά το rebranding μας δίνει έναν Τσίπρα που δεν είναι ο εαυτός του και μάλιστα χωρίς αυτό που πούλησε, σαν ζεστό ψωμάκι, στο εκλογικό σώμα. Είναι ένας άλλος άνθρωπος. Αυτός σε λίγο θα βάλει και γραβάτα. Βέβαια στην πολιτική το παλιό πρέπει να δείχνει καινούργιο. Και το καινούργιο οφείλει να έχει κάτι από το παλιό.
Ο Τσίπρας, ως κάτι παλιό, προσπαθεί να δείξει κάτι καινούργιο. Αλλά αυτό που δείχνει δεν έχει κάτι από το παλιό που ξέραμε. Και φαίνεται ψεύτικο. Δεν είναι η εξέλιξη του ίδιου ανθρώπου. Είναι ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος.
