Το ΔΝΤ μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει

Η Βελκουλέσκου πήρε σβάρνα τα υπουργεία και τους κοινωνικούς φορείς, υποτίθεται ότι άκουσε τις απόψεις τους, μερικοί μάλιστα νόμισαν ότι τις έλαβε και υπόψη της, και μετά έγραψε την έκθεσή της στην οποία διαπιστώνει όλα όσα είχαν από… πέρυσι και πρόπερσι αποφασίσει αυτή, ο Τόμσεν και οι άλλοι “ειδικοί”.

Γιατί μπορεί οι “κύκλοι” του υπουργείου Οικονομικών να… χάρηκαν καθώς επαναλαμβάνει την πάγια θέση του Ταμείου για ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους και επισημαίνει το λάθος της απαίτησης της ΕΕ για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, αλλά η μαύρη αλήθεια είναι ότι δεν έκανε ούτε βήμα πίσω από την γνωστή “συνταγή” να πληρώσουν περισσότερα αυτοί που ετοιμάζονται να δουν τα ραδίκια ανάποδα.

Επισημαίνοντας ότι δεν υπάρχει κοινωνικό κράτος και δίχτυ προστασίας των πιο αδύναμων, και προσπερνώντας με την αβάσταχτη ελαφρότητα του γραφειοκράτη, το πώς φτάσαμε στο να “λείπουν σύριγγες από τα νοσοκομεία” και να μην κινούνται τα λεωφορεία “λόγω έλλειψης ανταλλακτικών”, μάς “προετοιμάζει” για την επόμενη δόση του “φάρμακου”: Να περικοπούν οι συντάξεις, να τροποποιηθούν επί τα χείρω τα εργασιακά, να καταργηθούν οι “φοροπαπαλλαγές” και να μην ξαναϋπάρξουν ρυθμίσεις οφειλών στο Δημόσιο.

Δηλαδή να περιοριστεί ακόμα πιο δραστικά η οικονομική δυνατότητα κάθε οικογένειας, να αυξηθεί ακόμα περισσότερο η φορολόγηση αυτών που αδυνατούν να πληρώσουν τις περσινές και προπέρσινες υποχρεώσεις τους και να κλείσουν το ταχύτερο δυνατόν οι “μη βιώσιμες επιχειρήσεις” ώστε να υπάρξει, υπό όρους και προϋποθέσεις, χρηματοδότηση όσων οι διοικήσεις των τραπεζών αποφασίσουν ότι μπορεί να “αναδιαρθρωθούν”.

Και όλα αυτά, σύμφωνα με την έκθεση της κ. Βελκουλέσκου, για να υπάρξει δυνατότητα ουσιαστικών πλεονασμάτων σε μια… δεκαετία και μείωση της ανεργίας στα προ μνημονίου επίπεδα σε 35 χρόνια! Να θυσιαστεί δηλαδή στο βωμό των “αναγκαίων μεταρρυθμίσεων” άλλη μια ολόκληρη γενιά για να υπάρξει επιστροφή σε κάποια “κανονικότητα” που ούτε η ίδια, ούτε τα άλλα “κεφάλια” του ΔΝΤ γνωρίζουν ποια θα είναι, καθώς ο κόσμος αλλάζει με ρυθμούς που δεν είχαν προβλέψει, ναρκοθετώντας τις βεβαιότητές τους και περιγελώντας τις εκτιμήσεις τους.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι η έκθεση δεν αφήνει κανένα περιθώριο “αισιοδοξίας” ούτε στις ενδοκυβερνητικές τάσεις, ούτε στην αντιπολιτευτική αφήγηση για “άλλη, ρεαλιστική, διαπραγμάτευση”. Ζητεί τα πάντα, ανεξαρτήτως κοινωνικού κόστους, και δεν προσφέρει παρά ασαφείς και ατεκμηρίωτες αναφορές σε μελλοντικά καλύτερες συνθήκες.

Είναι ενδεικτικό, μάλιστα, ότι μπαίνει στο στόχαστρο και η βασική θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Γ. Δραγασάκη για “παράλληλο τραπεζικό σύστημα”, για να καταδειχτεί ότι δεν υπάρχουν περιθώρια “εναλλακτικών” χειρισμών ούτε από τους πραγματιστές που επιχειρούν να αποδαιμονοποιήσουν τα μνημόνια.

Τελικά, η έκθεση της Βελκουλέσκου λέει απλά ότι όλα πήγαν κατά διάολου και θα πάνε ακόμα περισσότερο. Και οι μισθοί και οι συντάξεις και οι δυνατότητές μας για επιβίωση και το κοινωνικό κράτος και το χρέος και τα (διαχρονικά και υπερκομματικά) success story για τα πλεονάσματα και την ανάπτυξη και οι τράπεζες, κι ας επιμένει ο Στουρνάρας ότι “δεν υπάρχει πρόβλημα”.

Απλώς (;) ποτέ δεν φταίνε οι “συνταγές” του ΔΝΤ, η λιτότητα και οι γεωπολιτικοί σχεδιασμοί του, αλλά οι άλλοι: πότε η ΕΕ, συχνότερα οι ελληνικές κυβερνήσεις και πάντοτε οι “χαμηλής παραγωγικότητας” Έλληνες και η κουλτούρα τους που δεν αφήνει τις (θεόπνευστες) “εντολές” του Ταμείου να ανθίσουν.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.