Το κυνήγι του Ισραηλινού

Αν δεν πάρεις στο κυνήγι Ισραηλινούς τουρίστες, τότε στηρίζεις τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στη Γάζα ή, τέλος πάντων, δεν ιδρώνει το αφτί σου για το δράμα. Α, και εκτός των άλλων είσαι και φασίστας. Σωστά;

Βέβαια παλαιότερα κανένας δεν κυνήγησε Αμερικανούς (ως «φονιάδες των λαών»), ούτε Σέρβους για τη σφαγή στη Σρεμπρένιτσα. Επίσης κανένας δεν πήρε με τις πέτρες τους Ρώσους για την Ουκρανία. Αλλά τώρα, τα μαχητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας των πολιτών έχουν οξυνθεί λόγω Μεσανατολικού. Εντάξει.

Και όπως μου εξήγησε ένας όψιμος κυνηγός Ισραηλινών, αν τους δώσεις να καταλάβουν ότι είναι ανεπιθύμητοι ανά τον πλανήτη, θα πιέσουν την κυβέρνηση τους και θα σταματήσει τα εγκλήματα στη Γάζα. Καμία αντίρρηση, απλώς έχω την αίσθηση ότι υπάρχουν άλλοι παράγοντες με μεγαλύτερη διαπραγματευτική ισχύ από τους Ροδίτες μαχητές, πλην όμως ούτε εκείνοι πέτυχαν κάτι σημαντικό. Επίσης δεν πιστεύω ότι ο τουρίστας θα επιστρέψει στο Τελ Αβίβ και θα διαδηλώσει για παύση της θηριωδίας επειδή δεν κατάφερε να φάει συριανό λουκούμι. Το πιθανότερο είναι να δέσει το πλοίο στη Χάιφα και όσοι αποβιβάζονται να τελούν υπό την επήρεια ισχυρών δόσεων εθνικισμού.

Αλλά για να διευκολύνουμε τη συζήτηση, ας πούμε ότι κάθε άνθρωπος που βρίσκεται πάνω στο κρουαζιερόπλοιο έχει ευθύνη για τις θηριωδίες και χέρια λερωμένα με αίμα παιδιών. Είναι η τοπική συλλογικότητα αρμόδια για να αποφασίζει ποιος θα κυκλοφορεί εντός της ελληνικής επικράτειας; Εχουμε αποκτήσει ομάδες πολιτοφυλακής και δεν το γνωρίζαμε; Και από πότε οι ευθύνες μίας κυβέρνησης διαχέονται σε όποιον κρατάει διαβατήριο της χώρας;

Δεν γνωρίζω αν οι άνθρωποι που κάνουν τις φασαρίες στα λιμάνια είναι αντισημίτες. Μεταξύ μας, δεν το πιστεύω καθόλου. Απλώς είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που έχουν την ευκαιρία να βρουν μπροστά τους έναν εχθρό στα μέτρα τους, με σάρκα και οστά για να δαγκώσουν και να τσακίσουν. Σε μια ελεύθερη κοινωνία φυσικά και μπορείς να νιώθεις ό,τι θες. Ομως δεν μπορείς να το εξωτερικεύεις με τρόπους που υποκαθιστούν ή καταργούν την πολιτεία.

Το πρόβλημα δεν είναι η οργή, είναι η κατεύθυνση της. Το να κυνηγάς τουρίστες σε νησιά είναι σαν να λύνεις πυρηνική κρίση με μπαλωθιές. Δεν χτίζεις έτσι διεθνή πίεση, απλώς διαφημίζεις τη σύγχυση σου. Οι πορείες, οι διαδηλώσεις, οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας προς το κράτος του Ισραήλ είναι αποδεκτές, ενίοτε και θεμιτές. Αλλά με το να διακόπτεις ένα πανηγύρι στην Αμοργό και να παίζεις καρπαζιές, δηλώνεις αυτό που πραγματικά είσαι: για τα πανηγύρια.