Το Plan B για το Προσφυγικό φτιάχνεται στο… Βίσεγκραντ

Τον περασμένο Σεπτέμβριο όλες οι κάμερες είχαν στραφεί στον Γιούνκερ και τους άλλους πρωτοκλασάτους της ΕΕ που ανακοίνωναν -χωρίς να κοκκινίζουν- “δέσμη μέτρων για την αντιμετώπιση για την αντιμετώπιση της σημερινής προσφυγικής κρίσης και την προετοιμασία για την αντιμετώπιση μελλοντικών προκλήσεων”.

Στα μέτρα που μετά, όλοι μαζί, συνεπικουρούμενοι από ένα σωρό κυβερνήσεις που εμπνέονται από τις “ευρωπαϊκές αξίες”, έγραψαν στα παλιότερα των υποδημάτων τους, περιλαμβανόταν και η “Πρόταση για επείγουσα μετεγκατάσταση 120 000 προσώπων με σαφή ανάγκη διεθνούς προστασίας από την Ελλάδα, την Ουγγαρία και την Ιταλία” η οποία ποτέ δεν υλοποιήθηκε.

Αλλά η έγνοια για τα “ευρωπαϊκά κεκτημένα” και η πίστη στα “ευρωπαϊκά ιδεώδη”… παρέμεινε! Πριν από πέντε μήνες λοιπόν, τον Μάρτιο, η Κομισιόν αντί να βγει και να κάνει την αυτοκριτική της και να μας εξηγήσει γιατί δεν υλοποιούνται οι αποφάσεις που… “αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις”, ξανασυσκέφτηκε και ξανααπόφασισε -ως ένα πρώτο βήμα, έξι μήνες μετά από αυτό που είχε ήδη ανακοινωθεί σαν πρώτο βήμα (!)- την “μετεγκατάσταση τουλάχιστον 20.000 ατόμων έως τα μέσα Μαΐου”.

Εννοείται ότι ούτε αυτό έγινε, καθώς -όπως ανακοινώθηκε από την Επιτροπή τον Μάιο- “μόνο 355 επιπλέον άτομα μετεγκαταστάθηκαν μέσα στο διάστημα που καλύπτει η τελευταία έκθεση, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των αιτούντων που μετεγκαταστάθηκαν από την Ελλάδα και την Ιταλία σε 1.500”.

Μόνο 355 από τις 20.000 που ήταν ο (αναθεωρημένος) στόχος. Και περίπου 1.000 το δίμηνο Ιουνίου – Ιουλίου. Κάπου 2.500 από τις 120.000 που προέβλεπε η αρχική πρόταση. Και αυτό ενώ -σύμφωνα με τις διαπιστώσεις της Κομισιόν- “γύρω στους 46.000 μετανάστες και αιτούντες άσυλο βρίσκονται στην ελληνική ενδοχώρα, αναμένοντας τη διεκπεραίωση των αιτήσεών τους”. Τόση αλληλεγγύη, τόση ανθρωπιά και τόση… αντιμετώπιση των προκλήσεων.

Για να ρίξει βέβαια στάχτη στα μάτια του κόσμου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε να “παροτρύνει” τα κράτη μέλη “να προβούν σε αποτελεσματικό σχεδιασμό, ώστε να αυξήσουν τις δεσμεύσεις τους και να μειωθεί ο χρόνος απόκρισης στις αιτήσεις μετεγκατάστασης”. Μετά, ευχαριστημένοι προφανώς από τις… άοκνες προσπάθειές τους πήγαν παρέα να τα πιούν στην υγειά των “κεκτημένων”.

Εννοείται βέβαια ότι και πάλι δεν έγινε τίποτε! Η Τσεχία λχ, που σε όλες τις εκθέσεις διαπιστώνεται ότι δεν έχει δεχτεί την μετεγκατάσταση ούτε ενός (!), με τα πολλά συμφώνησε να φιλοξενήσει τον τεράστιο αριθμο των… 80 προσφύγων. Αλλά, επειδή, όπως μας λένε όλη την ώρα οι ιθύνοντες της ΕΕ, πάνω απ’ όλα είναι οι “κοινές αξίες” και τα “κοινά ιδεώδη,” μόλις έσβησαν οι προβολείς τα γύρισε.

Το σύνθημα έδωσε ο πρόεδρος της Τσεχίας Μίλος Ζέμαν που δήλωσε ότι “δεν συμφωνεί με οποιαδήποτε υποδοχή μεταναστών στην τσεχική επικράτεια» διότι “υποδεχόμενοι μετανάστες θα δημιουργήσουμε εύφορο έδαφος για βάρβαρες επιθέσεις”. Μετά πήρε την σκυτάλη ο αρχηγός του… δημοφιλέστερου κόμματος και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Αντρέι Μπάμπις, που ξεκαθάρισε ότι “δεν θέλει ούτε έναν πρόσφυγα στην Τσεχία, ούτε καν προσωρινά”.

Αν συνυπολογίσουμε ότι Σλοβακία και Ουγγαρία αμφισβητούν και νομικά “την ανακατανομή βάσει ποσοστώσεων των αιτούντων άσυλο”, ότι η Κομισιόν εξακολουθεί να σφυρίζει ώστε να χορεύουν ανενόχλητες οι χώρες του Βίσεγκραντ και ότι οι Επίτροποι ασκούν τo κεκτημένο δικαίωμά τους για… διακοπές, το πρόβλημα αποκαλύπτεται σε όλες του τις διαστάσεις.

Είτε μίλησε λοιπόν για Plan B ο Μουζάλας είτε όχι, είτε μείνει σε ισχύ η συμφωνία με την Τουρκία είτε καταρρεύσει, γεγονός είναι ότι το Plan A της ΕΕ δεν αντιμετωπίζει καμιά πρόκληση και δεν πρόκειται να φέρει αποτελέσματα. Οπότε έχουμε πολλούς κάβους ακόμα να περάσουμε και στο Προσφυγικό και το κακό είναι ότι τα μελτέμια έχουν αρχίσει να αγριεύουν στο Αιγαίο.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.