Τον κυνηγάει το παρόν, βουτάει στο παρελθόν…

Όταν κυβερνάς έξι χρόνια και σε κάθε δύσκολη στιγμή κάνεις βουτιές στο παρελθόν, το μόνο που φανερώνεις είναι τους φόβους σου για το δικό σου παρόν και το αβέβαιο αύριο.

Ακριβώς αυτό κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης εδώ και ένα χρόνο, από τότε που το ανέλπιστο 28% των ευρωεκλογών τού ανέτρεψε το σχεδιασμό της κυριαρχίας(που είχε) και τον έχει φορτώσει με την εκλογική αβεβαιότητα της πρωτιάς που δεν οδηγεί, όπως σχεδίαζε, σε άνετη τρίτη επανεκλογή.

Μόνο το τελευταίο διάστημα ο πρωθυπουργός, υπουργοί του και οι ιμάντες της προπαγάνδες τους στα μέσα ενημέρωσης «βούτηξαν» στο παρελθόν δύο φορές

Τις προάλλες «θυμήθηκαν» τα δέκα χρόνια από το δημοψήφισμα του 2015. Λες και αυτό ήταν η καταστροφή της χώρας και όχι η προηγηθείσα χρεοκοπία του 2009-2010. Έτσι τους βολεύει. Διότι η χρεοκοπία ήταν όλη δική τους, το δικό τους κόμμα την έφερε. Και, φυσικά, δεν έγινε καθόλου τυχαία.

Διότι ο κ. Μητσοτάκης ανησυχεί από την-επί του παρόντος εικαζόμενη- επανάκαμψη του Αλέξη Τσίπρα σε πρώτο ρόλο. Παρά τους διοχετευόμενους λεονταρισμούς των κυβερνητικών προπαγανδιστών ότι κ.Τσίπρας αποτελεί «ιδανικό αντίπαλο» , ο κ. Μητσοτάκης γνωρίζει ότι δεν είναι καθόλου έτσι. Έχει βολευτεί με τη σημερινή ανυπαρξία υπολογίσιμης αντιπολίτευσης και ό,τι νέο ξεπεταχθεί και ανακατέψει την τράπουλα θα τον ξεβολέψει.

Η δεύτερη φορά-και πιο χαρακτηριστική- ήταν χτες στη Βουλή. Πιεσμένος από σκάνδαλο των αγροτικών επιδοτήσεων ο πρωθυπουργός έχει αποφασίσει να απαλλάξει από κάθε ευθύνη τους εμπλεκόμενους υπουργούς του χωρίς κάν να γίνει στοιχειώδης έρευνα. Γνωρίζει ότι αυτό δεν αρέσει στην κοινή γνώμη(το λένε όλες οι έρευνες) και γι’ αυτό επιχειρεί να σκορπίσει τις ευθύνες σε βάθος σχεδόν 30 ετών. Γι’ αυτό χτες «έφτασε» έως τη δεκαετία του ’80.

Ο κ. Μητσοτάκης και οι δικοί του δεν έχουν εμπιστοσύνη στο δικό τους παρόν. Το γιατί το δείχνουν οι δύο εικόνες για τη σημερινή πραγματικότητα.

Η μία εικόνα είναι η κυβερνητική, όσα λένε ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί του και οι ιμάντες της προπαγάνδας στα μέσα ενημέρωσης. Η οικονομία «πετάει», οι Οίκοι Αξιολόγησης την αναβαθμίζουν ο ένας μετά τον άλλον. Η «ανάπτυξη» στο φουλ, στην κορυφή της Ευρώπης. Τα υπερπλεονάσματα κάθε χρόνο και μεγαλύτερα, έτσι ετοιμάζουν και το «πακέτο Μητσοτάκη» για τη ΔΕΘ του Σεπτεμβρίου.

Η άλλη εικόνα λέει άλλα. Έχει αυξηθεί τρεις φορές ο κατώτατος μισθός, αλλά η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων είναι στο πάτο της Ευρώπης, το λέει η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία. Η στέγη είναι άπιαστο όνειρο, το λέει η Τράπεζα της Ελλάδος. Ειδικά οι νέοι δεν μπορούν να βρουν προσιτό σπίτι ούτε για να ανοίξουν δική τους οικογένεια ούτε για να σπουδάσουν(φοιτητές). Το 50% των Ελλήνων λέει ότι δεν μπορεί να πάει ούτε λίγες μέρες διακοπές. Το 70% λέει ότι δυσκολεύεται να τα φέρει βόλτα. Το πρώτο συναίσθημα που εκφράζουν στις δημοσκοπήσεις είναι «απογοήτευση»(πάνω από 60%). Η «ελπίδα» οδεύει προς μονοψήφια ποσοστά.

Το 2019 ο νυν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Κ. Χατζηδάκης είχε γράψει σε ένα tweet: «Θα κάνουμε τη ΔΕΗ ιδιωτική για να πέσουν οι τιμές του ρεύματος». Την έκαναν, αλλά οι τιμές πέταξαν στα ύψη. Κάθε φορά που ο πολίτης ανοίγει το λογαριασμό ρεύματος νιώθει ένα σύγκρυο. Μια χούφτα παραγωγοί και πωλητές ρεύματος κερδοσκοπούν ασύστολα σε βάρος των πολλών. Χωρίς κανένα αντίβαρο . Η ΔΕΗ πρωταγωνιστεί στην ακρίβεια(έχει το ακριβότερο «μπλε»-σταθερό- τιμολόγιο) και το μόνο που κάνει είναι να μοιράζει μπόνους στα υψηλά στελέχη της.

Το ίδιο κάνουν και οι-ασύδοτες- Τράπεζες. ‘Εχουν τα μικρότερα επιτόκια καταθέσεων στην Ευρώπη και τα υψηλότερα χορηγήσεων, καρτών κ.α. Έτσι, τα μπόνους εκατομμυρίων στα στελέχη τους έγιναν κανόνας. Το τελευταίο επεισόδιο με τις χρεώσεις της Πειραιώς είναι απλώς μια πτυχή της ασυδοσίας.

Η φορολόγηση των σίγουρων εισοδημάτων(μισθοί, συντάξεις) σταθερά υψηλή. Έτσι ένα εισόδημα 20.000 ευρώ το χρόνο(περίπου 1660 το μήνα, μεικτά) φορολογείται με συντελεστή 22%. Αντίθετα, τα μερίσματα (όλα, όχι αυτά που επανεπενδύονται) φορολογούνται με 5%! Όταν ο αντίστοιχος συντελεστής στη Γαλλία και στη Γερμανία είναι 30% και 25%.

Αν προσθέσουμε σε αυτά τη θηριώδη ακρίβεια στα βασικά είδη διαβίωσης(αυτό που λέμε «σούπερ μάρκετ»), οδηγούμαστε σε αυτό που μια τελευταία έρευνα έδειξε ότι επικρατεί στην καθημερινή ζωή των Ελλήνων: απογοήτευση, θυμός , απελπισία, αποστροφή.

Μπορεί η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη να μην απειλείται ακόμη από κάποιον κομματικό αντίπαλο, αλλά «την περιμένουν στη γωνία» οι πολλοί ψηφοφόροι, που βλέπουν τη ζωή τους να χειροτερεύει μήνα με το μήνα.

Και αυτοί οι θυμωμένοι ψηφοφόροι δεν νοιάζονται από τη θεωρία «δεν έχει αντίπαλο ο Μητσοτάκης». Είναι οι ίδιοι ο αντίπαλος. Αυτοί οι ψηφοφόροι δεν θα ψηφίσουν για το παρελθόν του ΠΑΣΟΚ ή του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά είναι μακρινά και έχουν κριθεί. Θα ψηφίσουν για το κυβερνητικό παρόν της ΝΔ του Μητσοτάκη, το οποίο, όταν θα γίνουν εκλογές, θα είναι(κοντινό) δικό τους παρελθόν.

Σε αυτό, το δικό τους, παρελθόν και παρόν δεν έχουν εμπιστοσύνη ο νυν πρωθυπουργός και οι δικοί του. Γι’ αυτό (τσαλα)βουτάνε στο παρελθόν των άλλων.

Όμως, έτσι υπάρχει ο κίνδυνος να οδηγηθούν οι ψηφοφόροι σε αυτό που λέει η λαϊκή ρήση: «Κάθε πέρσι και καλύτερα»…