“Των οικιών εμπιπραμένων υμείς άδετε”. Να μην λυγίσει ποτέ η καρδιά μας

Αισώπειο το γνωμικό. Κόχλαζαν τα σαλιγκάρια καθώς ψήνονταν στη φωτιά. Τον ήχο από το κόχλασμα αθώο χωριατόπουλο τον πήρε για τραγούδι, και οργισμένο αναφώνησε: «Ατιμα ζωντανά, καίγονται τα σπίτια σας κι εσείς το γυρίσατε στο τραγούδι;», «…των οικιών υμών εμπιπραμένων υμείς άδετε;». Με τα χρόνια –κοντά δυόμισι χιλιάδες!– και τη χρήση το δευτεροπρόσωπο «υμών» έγινε και πρωτοπρόσωπο: «ημών». «Των οικιών ημών εμπιπραμένων εσείς τραγουδάτε;»

Και όχι μόνο τραγουδάνε οι ανεκδιήγητοι. Δεν ξέρουν και το… θέμα, όταν τους ρωτάς: «Τι τραγούδι λέτε, επί τέλους;», ψελλίζουν διάφορα και… αδιάφορα.

Άρχισε ο προεκλογικός αγώνας του “σταυρώματος”. Νέα παιδιά, άγουρα με νεανική ζέση και άγνοια, τηλεφωνούν, στέλνουν μηνύματα, ζητούν ψήφο. Και οι άλλοι οι υποψιασμένοι χτυπούν την πόρτα μας. Γνωστοί –άγνωστοι ,υποκριτές και άλλοι ονειροπόλοι

Μακάριοι στην άγνοια τους ή στην ηλιθιότητα μας

Μακάριοι που δεν ξέρουν πώς αυτό το επάγγελμα του «υποψήφιου» πολιτευόμενοι που έθρεψε γενιές ΤΕΛΕΙΩΣΕ.

Η ΚΛΑΣΣΙΚΗ ψηφοθηρία  “ΑΠΕΒΙΩΣΕ” οριστικά ή μάλλον είναι σαν τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά “πάλι με χρόνους”.

Όλοι μας (υπαίτιοι και αναίτιοι) «ζητάμε» συγγνώμη (κανείς δεν φιλοτιμήθηκε μέχρι σήμερα), που «καταστρέψαμε» έναν ηρωικό λαό, έναν χώρο αγώνων, μια ελπίδα στα νιάτα.

Και τώρα τι θέλουμε : Θέλουμε μια νέα Δημοκρατική Ελλάδα. Μια Ελλάδα που οραματίστηκε ο Μακρυγιάννης ο Τρικούπης, ο Βενιζέλος. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όχι μια Ελλάδα που περιφρονεί τους διανοούμενους, τους ποιητές ,τους δασκάλους της.

Δεν μας φταίνε μόνο οι Κασσάνδρες και οι Εφιάλτες, πάντα υπήρχαν παντού, μάς φταίει το κακό μας το κεφάλι και όχι μόνον .

Το ζήτημα είναι «ποιος πληρώνει το βαρκάρη».

Συγγνώμη για την ευθύνη της δική μας γενιάς στους νέους που “προδώσαμε”.

“Των οικιών εμπιπραμένων υμείς άδετε” εκτός και αν το νέο πού έρχεται (γιατί  έρχεται ορμητικό και ασυγκράτητο)  το πάρει απόφαση και σηκώσει τον σταυρό του μαρτυρίου.

Λέτε;

Περπατούμε στην κόψη του ξυραφιού, νοιώθουν αυτόν τον κίνδυνο του βηματισμού μας οι σύγχρονοι Έλληνες;

Ελπίζω σε λίγες μέρες θα το διαπιστώσουμε. Γιατί ο νόμος της ζούγκλας δεν έχει ολότελα αποδυναμωθεί.

* Ο Αντώνης Π. Αργυρός είναι δικηγόρος στον Άρειο Πάγο. Το 2012 διετέλεσε Υπουργός Επικρατείας στην κυβέρνηση Πικραμμένου. Από το 2004 είναι Δικηγόρος και Αναπληρωτής Νομικός Σύμβουλος στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Με σημαντική επιστημονική δράση, άρθρα και σχόλια σε δικαστικές αποφάσεις δημοσιεύονται στα πιο γνωστά νομικά περιοδικά.