Trainspotting

“Η κυβέρνηση είναι ενήμερη του προβλήματος και σύντομα θα λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να εξομαλυνθεί η σιδηροδρομική εμπορευματική κίνηση στη χώρα μας” επεσήμανε χθες ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης κ. Γιάννης Δραγασάκης. Ας θεωρήσουμε απλό πλεονασμό ή ποιητική αδεία το ότι είναι ενήμερη η Κυβέρνηση μετά από 50 ημέρες διακοπής της σιδηροδρομικής σύνδεσης και ας αποδεχτούμε επιτέλους ότι ο χρόνος είναι ένα σχετικό μέγεθος.

Είναι θέμα προτεραιοτήτων άλλωστε. Η κυβέρνηση κινείται αστραπιαία για την ορθή στελέχωση του διαλυμένου κράτους με στρατιές συμβούλων, επιτροπές και διευθυντές. Το τραίνο μπορεί να περιμένει. Άλλωστε οι ψηφοφόροι δεν μεταφέρουν εμπορεύματα σιδηροδρομικώς ούτε πηγαίνουν με το τραίνο στο Βούπερταλ. Το κάνουν όμως οι εταιρείες, τα σύμβολα του καπιταλισμού.

Για να είμαστε πιο σαφείς, το έκαναν. Δεν θα περίμενε κανείς να κηρύτταν οι επιχειρήσεις “στάση εμπορίου” επειδή σ’ ένα κυρίαρχο κράτος παραμένει κλειστή επί δίμηνο η σιδηροδρομική σύνδεση.  Θα έμενε όλη η ανατολική Ευρώπη χωρίς υλικά συσκευασίας ή υπολογιστές και κινητά τηλέφωνα ας πούμε;

Οι μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις κλήθηκαν να λάβουν μια στρατηγική απόφαση σε συνθήκες πίεσης. Έπρεπε να αποφασίσουν τι θα κάνουν για να μην διαταραχθεί η εφοδιαστική αλυσίδα. Προ ετών και μετά από μεγάλη σκέψη, πολλές μεγάλες επιχειρήσεις διαπίστωσαν ότι έχουν όφελος από τη μεταφορά των εμπορευμάτων μέσω του Πειραιά στην κεντρική Ευρώπη αντί των μεγάλων λιμανιών της βόρειας Ευρώπης και έλαβαν την απόφαση να αλλάξουν δρομολόγιο. Τώρα πολλές εξ’ αυτών έλαβαν την ακριβώς αντίστροφη απόφαση.  Το ίδιο έκαναν και μικρότεροι παίκτες χρησιμοποιώντας λιμάνια της Αδριατικής. Ο δρόμος είναι μακρύτερος και ακριβότερος αλλά τουλάχιστον φτάνουν τα προϊόντα στους καταναλωτές.

Δεν είναι μια διαδικασία απλή όσο το “σε ποια στάση να κατέβω”. Η απόφαση αναδρομολόγησης της εφοδιαστικής αλυσίδας απαιτεί προετοιμασία, επενδύσεις και χρόνο. Άπαξ και έφυγαν, η επιστροφή τους δεν θα γίνει αυτόματα μόλις ανοίξει η γραμμή στην Ειδομένη. Ιδίως αν έχουν έστω και μια μικρή υπόνοια ότι μπορεί να ξανακλείσει ή να συμβεί οτιδήποτε άλλο τραγελαφικό που θα διαταράξει τις μπίζνες τους.

Η αποεπένδυση δεν έχει μόνο ως συνέπεια την απώλεια φορολογικών εσόδων. Χάνονται και θέσεις εργασίας, όπως και τζίρος στις χιλιάδες τοπικές επιχειρήσεις που προσφέρουν υπηρεσίες. Η ίδια η κρατική σιδηροδρομική εταιρεία έχει απώλειες εσόδων ενώ στην Cosco μαθαίνουν τι πραγματικά σημαίνει “κινέζικο βασανιστήριο”.

Η περίεργη αντίληψη περί φιλοξενίας των μεταναστών και προσφύγων που επικρατεί στην Κυβέρνηση, οδήγησε στη φαβέλα της Ειδομένης. Η σύγχυση με το τι είναι δικαίωμα των διαμαρτυρομένων και τι δικαίωμα ενός κυρίαρχου κράτους οδήγησε με τη σειρά της στο κλείσιμο επ’ αόριστον της σιδηροδρομικής γραμμής. Η Κυβέρνηση επιδίδεται σε ανηλεές “Trainspotting” με την κλασική έννοια. Μόνο που τα τραίνα δεν κινούνται. Ο Υπουργός Μεταφορών κ. Χρήστος Σπίρτζης θα έπρεπε κανονικά να έχει πάθει νευρικό κλονισμό με ότι συμβαίνει. Ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης σε χαλαρούς ρυθμούς καθησυχάζει ότι σύντομα θα ληφθούν μέτρα. Δεν τα έλαβαν τις προηγούμενες πενήντα ημέρες, αλλά ούτε δεσμεύεται για το πότε θα τα λάβουν. Δεν ήταν σε θέση ούτε να τα προσδιορίσει. Θα στείλουν τα ΜΑΤ ή θα πιάσουν τους διαμαρτυρόμενους στο φιλότιμο;

Ακόμη και αν τα λάβουν άμεσα πάντως, η ζημιά έχει γίνει. Οι επιχειρήσεις έψαξαν και βρήκαν άλλο λιμάνι και σιδηρόδρομο που λειτουργεί χωρίς εκπλήξεις. Όχι προσωρινά αλλά μόνιμα. Ή τουλάχιστον μέχρι να βεβαιωθούν ότι η Ελλάδα είναι ασφαλής για τις επιχειρήσεις τους. Αν δεν μπορείς να εγγυηθείς την απρόσκοπτη λειτουργία των υποδομών σου, πως θα πείσεις κάποιον να τις χρησιμοποιήσει και ακόμη περισσότερο να τις αγοράσει για κάτι περισσότερο από ότι εννοούμε με την τουρκική φράση“μπιρ παρά”;

*Σύμφωνα με το Cambridge Dictionaries Online είναι η δραστηριότητα του να παρατηρείς τραίνα και να καταγράφεις τους αριθμούς των μηχανών.

** Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos).