Η ‘μεταρρύθμιση’ της ύφεσης

Η “νέα συμφωνία” με τους δανειστές έχει τουλάχιστον τρία προβλήματα που δεν είναι εύκολο να τα προσπεράσει κανείς, όσο καλή θέληση κι αν έχει: Το πρώτο είναι ότι το ασφαλιστικό και το φορολογικό υποτίθεται ότι είχαν κλείσει με την πρώτη αξιολόγηση. Το δεύτερο ότι “ξαφνικά” τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους βγήκαν από το κάδρο. Και το τρίτο ότι κανείς δεν αναφέρεται στο πότε θα υπάρξει εκταμίευση χρημάτων για την Ελλάδα.

Ως προς τη μείωση του αφορολόγητου, ο γνώστης των θεμάτων υπουργός Γ. Σταθάκης, και η αρμόδια για αυτά τα θέματα υφυπουργός Οικονομικών Κατερίνα Παπανάτσιου, μάς διαβεβαίωναν μέχρι πρόσφατα ότι υπήρχε “κόκκινη γραμμή” που όπως φαίνεται έπεσε και μάλιστα με θόρυβο, όπως είχε πέσει πέρυσι η “κόκκινη γραμμή” που είχε βάλει για το ίδιο θέμα ο Τσακαλώτος.

Ως προς το ασφαλιστικό, ο πολύς Γ. Κατρούγκαλος διατυμπάνιζε ότι “έχει κλείσει κατά την πρώτη αξιολόγηση και δεν πρόκειται να ξανανοίξει στο πλαίσιο της δεύτερης” και επέκρινε τα ΜΜΕ ότι παρερμήνευαν δηλώσεις του Ντάισελμπλουμ ότι “το ασφαλιστικό και η μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας θα βρεθούν στο επίκεντρο της δεύτερης αξιολόγησης”.

Για την εκταμίευση των χρημάτων ο επικεφαλής του Eurogroup μάλλον “σφυρίζει”, δηλώνοντας ότι “αυτή τη στιγμή” η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα ρευστότητας ενώ ο Σόιμπλε έχει ήδη τοποθετηθεί θέτοντας ως αναγκαίο παράγοντα για την όποια εκταμίευση την παρουσία του ΔΝΤ, όπερ μεθερμηνεύομενο την αποδοχή εκτός των δικών του όρων και των θέσεων του Ταμείου για τις “μεταρρυθμίσεις”.

Και την ίδια στιγμή, κανείς τους, ούτε ο Σόιμπλε, ούτε η Λαγκάρντ, ούτε ο Ντάισελμπλουμ, δεν “θυμάται” ότι έπρεπε να έχουν ήδη αρχίσει να προχωρούν τα μέτρα μεσοπρόθεσμης παρέμβασης για το χρέος, όπως είχε αποφασιστεί τον περασμένο Μάιο.

Με απλά λόγια, ό,τι αποφασίστηκε και πρέπει να υλοποιηθεί από την ελληνική πλευρά είναι ήδη πάνω στο τραπέζι, και μάλιστα αυξημένο με όλα όσα θέλησε να προσθέσει για πολιτικούς λόγους κάθε πλευρά του κουαρτέτου, αλλά… περιέργως έχουν λησμονηθεί όλα όσα δέσμευαν τους δανειστές.

Ευθύς εξαρχής λοιπόν, το “νέο μείγμα” της συμφωνίας είναι αρκούντως αναξιόπιστο και δεν φαίνεται να οδηγεί σε ξέφωτο. Αντίθετα, η “μεταρρυθμιστική” έμφαση των δανειστών μπορεί να επιτείνει τις βλαβερές συνέπειες της λιτότητας, καθώς οι μειώσεις στις συντάξεις λχ θα επιδράσουν άμεσα την καθημερινότητα των περισσότερων πολιτών, ενώ τα “αντίμετρα”, στον ΦΠΑ της εστίασης για παράδειγμα, δεν θα αφορούν (και πολύ περισσότερο άμεσα) τους απλούς, καθημερινούς ανθρώπους.

Εάν σε αυτά προσθέσουμε και την απαράδεκτη προνομοθέτηση, γιατί όπως ήδη έχει επισημάνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας “το να υποχρεωθεί μία χώρα να ψηφίσει με νόμο τέτοια μέτρα, σημαίνει ότι θα δεχόταν να παραβιάσει κάθε έννοια του ευρωπαϊκού δικαίου”, η καινούργια “συνταγή” μπορεί να δένει αλλά δεν καταπίνεται εύκολα.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος.